«Και τι περισσότερο κάνουν τα ακριβότερα όπλα στον κόσμο; Σε τι διαφέρουν από αυτά που εύκολα μπορούμε να δούμε και να πιάσουμε μέσα σε ένα κυνηγετικό κατάστημα;».
Κείμενο: ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΚΟΣΚΙΝΑΣ
«Και τι περισσότερο κάνουν τα ακριβότερα όπλα στον κόσμο; Σε τι διαφέρουν από αυτά που εύκολα μπορούμε να δούμε και να πιάσουμε μέσα σε ένα κυνηγετικό κατάστημα;».
Πιστεύω, ότι τα παραπάνω είναι ερωτήματα που κατά καιρούς έχουν απασχολήσει σχεδόν όλους τους κυνηγούς και ειδικά εκείνους που πέρα από το μεράκι για την κυνηγετική δραστηριότητα, έχουν ως χόμπι και τα όπλα.
Η αλήθεια είναι πως πολλοί θα ήθελαν να πιάσουν στα χέρια τους ένα όπλο που στοιχίζει 40.000, 50.000, 100.000 ευρώ. Το ζητούμενο είναι, πόσοι θα μπορούσαν να εκτιμήσουν τις διαφορές που έχει από κάποιο που κοστίζει 15.000 ευρώ.
Εν αρχή τα σκαλίσματα
Τα βιομηχανοποιημένα, από τα χειροποίητα σκαλίσματα που διαθέτουν τα ακριβά όπλα, είναι αυτά που κάνουν ένα μεγάλο μέρος της διαφοράς.
Αρκεί, βεβαίως, αυτός που πιάνει το όπλο στα χέρια του, να μπορεί να διακρίνει τις διαφορές. Σε διαφορετική περίπτωση…
Αν το προχωρήσουμε λίγο παρακάτω, σε ότι έχει να κάνει με τα σκαλίσματα, θα πρέπει ν’ αναρωτηθούμε πόσοι είναι σε θέση να ξεχωρίσουν ένα σκάλισμα που έχει γίνει με λέιζερ ή με χημική διάβρωση, με ηλεκτροαερόσφυρο ή με το χέρι.
Φανταστείτε, τώρα να μπούμε στην διαδικασία των τεχνικών σκαλίσματος, στην αξία της υπογραφής του σκαλιστή, στα χρυσά ένθετα και πως αυτά γίνονται και τέλος στην ποιοτική εκτίμηση του αποτελέσματος.
Τότε, τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα.
Ένα όπλο που κάνει κάτω από 2.000 ευρώ μπορεί να έχει πλούσια και όμορφα σκαλίσματα και χρυσά ένθετα αλλά σε καμία περίπτωση η αξία τους και η ποιότητα τους δεν είναι ίδια με το όπλο που στοιχίζει τα 20σαπλασια. Κι αυτό γιατί στα χειροποίητα σκαλίσματα ο τεχνίτης έχει ξοδέψει τουλάχιστον 200 ώρες εργασίας, η οποία αποτιμάται προς 50 ευρώ την ώρα, κατά μέσο όρο.
Η κατεργασία της κάννης
Πάμε παρακάτω, λοιπόν, και συγκεκριμένα στη βλητική απόδοση ενός πανάκριβου όπλου, συγκριτικά με κάποιο πολύ οικονομικότερο.
Είναι σίγουρο ότι τα πολύ ακριβά όπλα δεν τα πληρώνει ο ιδιοκτήτης τους γιατί προσφέρουν την δυνατότητα να στέλνουν, ως δια μαγείας, τα σκάγια επάνω στο στόχο. Αν έχετε ένα «φτωχό» αυτογεμές και σας δώσουν να τουφεκίσετε με ένα όπλο που κάνει 100.000 ευρώ, εκτός του ότι υπάρχει η πιθανότητα να μην καταφέρετε να στείλετε τα σκάγια εκεί που κοιτάζουν τα μάτια σας δεν θα βρείτε και μεγάλες διαφορές.
Αν, φυσικά, καταφέρετε να καταβάλλετε τον στόχο.
Υπάρχει η πιθανότητα να σας δοθεί η ευκαιρία να συγκρίνεται στον πίνακα το «φτωχό» με το «πλούσιο» (όπλο) και να διαπιστώσετε ότι το πρώτο βγάζει καλύτερα σκάγια ή, τέλος πάντων, βάζει στον τενεκέ που έχετε τοποθετήσει στα 30 μέτρα για κάνετε την σύγκριση, περισσότερα σκάγια από το πανάκριβο χειροποίητο.
Η διαφορά βρίσκεται στην ποιότητα του μετάλλου που έχει κατασκευαστεί το ένα και το άλλο όπλο, κάτι που δεν είναι εύκολο να εκτιμηθεί με το μάτι. Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που η ποιότητα των μετάλλων δεν διαφέρει σημαντικά μεταξύ οικονομικών και πανάκριβων όπλων
Η μια κάννη μπορεί να έκανε 10 λεπτά να βγει έτοιμη από την γραμμή παράγωγης και την άλλη μπορεί να την «παίδευε» για ένα μήνα ο μάστορας μέχρι να πάρει την τελική της μορφή. Σημασία έχει και ο τρόπος που κατασκευάστηκε. Χρειάζεται εμπειρία για να είναι σε θέση κανείς να ξεχωρίσει μια κάννη που για το τελικό της φινίρισμα έχουν αφιερωθεί ώρες για να «έρθει» σε σχεδόν τέλεια κατάσταση, συγκριτικά με μια κάννη που δεν χρειάστηκαν περισσότερα από 5 λεπτά για το φινίρισμα της.
Η ποιότητα των ξύλων
Τα ξύλα και η ποιότητα τους είναι επίσης ένα σημαντικό κεφάλαιο που και πάλι λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να την ξεχωρίσουν και ακόμα πιο λίγοι εκείνοι που γνωρίζουν πόσο κοστίζουν.
Δύσκολα θα διακρίνει κανείς τη διαφορά μεταξύ ενός ξύλου που είναι στην ποιοτική κατηγορία 6 συγκριτικά με ένα άλλο που είναι στην κατηγορία 9 (κορυφαία). Εκτός ότι δύσκολα θα το ξεχωρίσει πολύ δυσκολότερο θα είναι να κατανόηση ότι η χρηματική διαφορά μεταξύ τους μπορεί να είναι και 1.000 ευρώ. Συνήθως τα ξύλα που έχετε την δυνατότητα να δείτε σε όπλα που βρίσκονται στα ράφια των κυνηγητικών καταστημάτων δεν ξεπερνούν σε καμία περίπτωση σε ποιότητα την κατηγορία 2,5.
Μου έχει τύχει περίπτωση να γνωρίσω άνθρωπο που ταξίδεψε στην Τουρκία αποκλειστικά και μόνο για να επιλέξει μεταξύ 2 προτάσεων που αποτελούσαν μεγάλη ευκαιρία για ξύλα που προορίζονταν για το όπλο του, η τιμή των οποίων (ακατέργαστα) ήταν στα 1.000 ευρώ.
Αναφέρομαι σε ένα κομμάτι ξύλο διαστάσεων το ένα 100 Χ 20 Χ 10 εκατοστά. Το ταξίδι ήταν… αστραπή γιατί ο φόβος του υποψήφιου αγοραστή ήταν μην προλάβει άλλος να τα πάρει. Πόσοι θα πλήρωνα ένα κομμάτι από καρυδιά 1.000 ευρώ και θα ήθελαν και άλλα για να την διαμορφώσουν κατάλληλα και να την εφαρμόσουν στα μέτρα τους. Αυτό θα το έκαναν για ένα όπλο που έχει 1.500 ευρώ ή για κάποιο πολύ ακριβότερο που φέρει επάνω του το όνομα και την ιστορία ενός εκ των κορυφαίων κατασκευαστών;
Όνομα βαρύ σαν ιστορία
Τελευταίο άφησα το όνομα του κατασκευαστή που αναγράφεται επάνω στο όπλο. Δεν θα σας πως πολλά για ιστορίες με κατασκευαστές και το πώς απέκτησαν τη φήμης του, αλλά και το πώς κατάφεραν να αποκτήσουν αξία και να πουλάνε τα όπλα τους όχι σαν όπλα άλλα σαν έργα τέχνης, για να μην κουράζω.
Θα αναφερθώ σε ένα περιστατικό που μου έχει τύχει.
Κάποιος γνωστός από μεγάλη οικογένεια και τζάκι που χωράει πάρα πολλά ξύλα, μου έστειλε κάποια στιγμή φωτογραφίες από ένα όπλο που ήθελε να πουλήσει.
Παράλληλα μου είχε και ένα σημείωμα το όποιο έλεγε τα εξής:
« Αγαπητέ Σοφοκλή σου στέλνω φωτογραφίες με το όπλο μου. Είναι Westley Richards και είναι σε άριστη κατάσταση. Θα ήθελα να το πουλήσω γιατί όλοι οι φίλοι μου που κυνηγάμε παρέα στην Αγγλία έχουν Holland & Holland και δεν αισθάνομαι καλά».
