Ένα ερώτημα που… ταλανίζει τους κυνηγούς του αγριόχοιρου είναι, αν σε βολές σε απόσταση που ξεπερνά τα 30 μέτρα πρέπει να χρησιμοποιούν δράμια, ή, μήπως, τα μονόβολα είναι η καλύτερη λύση για όλες τις αποστάσεις.

Στα 50 μέτρα σε σταθερό στόχο με ένα όπλο στο οποία τα σκοπευτικά έχουν ρυθμιστεί σωστά, τα μονόβολα θα έχουν μεταξύ τους διαφορές που δεν θα ξεπερνούν τα 8 εκατοστά. Αντιθέτως, με τη χρήση δραμιών, στα 45 μέτρα, οι διαφορές από ψήφο σε ψήφο μπορεί να ξεπεράσουν τα 40 εκατοστά. Το ερώτημα, λοιπόν, που εύλογα τίθεται, είναι αν μετά τα 30 μέτρα, στο κυνήγι του αγριόχοιρου, πρέπει να ρίχνουμε δράμια ή είναι καλύτερα να ρίχνουμε μόνο μονόβολα σε όλες τις αποστάσεις.

Συγχωρούν λάθη

Σε συζητήσεις, αναφέρουμε πολλές φορές τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν στο κυνήγι του αγριόχοιρου στη χώρα μας. Ειδικά στα καρτέρια, η πλειοψηφία των κυνηγών χρησιμοποιεί δράμια, γιατί οι τουφεκιές είναι κοντινές (10 μέτρα το πολύ) και η διασπορά των δραμιών συγχωρά σκοπευτικά λάθη. Αν αναλύσουμε την διασπορά που έχουν τα δράμια στα 6, 7 έως 10 μέτρα θα διαπιστώσουμε, ότι, ουσιαστικά η τουφεκιά μας είναι σαν του μονόβολου. Τα σκάγια φτάνουν συγκεντρωμένα στο στόχο και έχουν αρκετά λιγότερη δύναμη από αυτή που θα είχε το μονόβολο.

Στα 20 μέτρα οι διαφορές μεταξύ μονόβολου και δραμιών είναι τέτοιες που αξίζει να το συζητήσουμε. Στην απόσταση αυτή, και ανεξάρτητα το ποιο τσοκ θα χρησιμοποιήσουμε, τα δράμια σχηματίζουν κατανομή. Μεταξύ τους θα έχουν διαφορές που μπορεί να είναι 10 έως 20 εκατοστά και θα υπάρχει κατανομή που, ανάλογα την περίπτωση, μπορεί να χαρακτηριστεί από μέτρια έως πολύ καλή. Στην περίπτωση των 15 – 25 μέτρων τα δράμια δικαιολογούν τον ρόλο τους που είναι να καλύψουν μεγαλύτερη επιφάνεια συγχωρώντας σκοπευτικά λάθη, πάντα όμως με το ενδεχόμενο κανένα από τα σκάγια που θα χτυπήσουν το στόχο να μην είναι σε θέση να καταβάλει άμεσα το θήραμα.

Άναρχος σχηματισμός

Από τα 30 μέτρα και μετά, αυτό που σχηματίζουν τα δράμια στον στόχο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί ως κατανομή. Πρόκειται για έναν άναρχο σχηματισμό, που άλλοτε είναι κάθετος, άλλοτε οριζόντιος και κάποιες φορές και τα δύο μαζί. Αν μεταφέρομαι αυτό το σχήμα (κατανομή) πάνω σε ένα σχέδιο με αγριόχοιρο, θα διαπιστώσουμε, ότι, σημαδεύοντας το κεφάλι θα πάρει κάποια σκάγια στα πλευρά ή στο πίσω μπούτι ή σημαδεύοντας πάλι κεφάλι κάποια σκάγια θα περάσουν από πάνω και από κάτω και ίσως κάποια από αυτά βρουν στόχο.

Είναι όμως ικανά τα σκάγια αυτά να κρατήσουν το θήραμα;

Αν η τουφεκιά με δράμια είναι από απόσταση μεγαλύτερη των 50 μέτρων, τότε όχι κατανομή δεν έχουμε, αλλά είναι θέμα αν ένα από τα σκάγια θα καταφέρει να χτυπήσει στο στόχο. Η απόκλιση των σκαγιών (διασπορά) είναι τόσο μεγάλη από το σημείο που σημαδεύουμε, που τα σκάγια μπορούν να πάνε οπουδήποτε αλλού, αλλά όχι στον στόχο μας.

Θέμα ψυχολογίας…

Αν τα δράμια είναι κατάλληλα για τις αποστάσεις από τα 15 – 25 μέτρα, τα μονόβολα είναι κατάλληλα για όλες τις υπόλοιπες. Γιατί, λοιπόν, στην πλειοψηφία τους οι κυνηγοί επιλέγουν να χρησιμοποιούν δράμια αντί για μονόβολα; Ο βασικός παράγοντας είναι ο ψυχολογικός. Περισσότερα σκάγια = μεγαλύτερες πιθανότητες να βρουν στόχο.

Με στοιχεία, αυτό δεν ισχύει, ωστόσο, αυτό επικρατεί σαν λογική. Η ανασφάλεια είναι ο δεύτερος παράγοντας. Έχοντας μόνο ένα ψήφο που πρέπει να βρει τον στόχο, αυτό παραπέμπει άμεσα σε βολή ακριβείας, κάτι που στους περισσότερους δημιουργεί ανασφάλεια. Τρίτος λόγος είναι ότι αυτά προτείνουν οι περισσότεροι γιατί έχουν επιτυχία, αλλά, ποτέ δεν αναλογιστήκαν αν θα είχαν τις ίδιες επιτυχίες χρησιμοποιώντας μονόβολα. Αν όλες οι βολές ήταν στα 15 – 25 μέτρα δεν θα υπήρχε λόγος ύπαρξης των μονόβολων. Τα δράμια είναι η καλύτερη λύση.

Η δύναμη κρούσης

Δυστυχώςή ευτυχώς,όμως, οι αποστάσεις που πυροβολούνται τα γουρούνια ποικίλουν ανάλογα την περιοχή και το καρτέρι. Την δύναμη κρούσης του μονόβολου δεν μπορεί να την έχει κανένα φυσίγγι με δράμια, ούτε, φυσικά, την αποτελεσματικότητά του στην άμεση καταβολή του θηράματος. Αντιθέτως, με την χρήση δραμιών, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων τα ζώα, ειδικά αν είναι μεγάλα, φεύγουν τραυματισμένα και ορισμένες φορές δεν εντοπίζονται ποτέ. Υπάρχουν κυνηγοί που χρησιμοποιούν αποκλειστικά μονόβολα. Θα είχε ενδιαφέρον να τους ρωτούσαμε γιατί το κάνουν αυτό και ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον θα είχε να τους ρωτούσαμε αν έχουν χάσει γουρούνια εξαιτίας της επιλογής τους αυτής.

Δεν προσπαθώ να βγάλω άχρηστα τα δράμια, ούτε έχω κάτι με εκείνους που τα κατασκευάζουν. Δοκιμές και διαπιστώσεις μεταφέρω, ψάχνοντας να βρω τα αίτια που κάποια πράγματα έχουν καθιερωθεί, χωρίς κανένας και ποτέ να αναλογιστεί αν αυτά είναι σωστά ή λάθος. Αρκετές φορές με ρωτούν ποιο τσοκ πρέπει να χρησιμοποιήσουν για να ρίχνουν δράμια στα 40 και 50 μέτρα και αυτό που αναρωτιέμαι είναι: άραγε έχουν ρίξει ποτέ τέτοια φυσίγγια στα 40 και στα 50 μέτρα σε χαρτόνι με οποιοδήποτε τσοκ για να δουν το αποτέλεσμα.

Η δική μας η γενιά, όπως και οι προηγούμενες, κάτι θα αφήσουν πίσω που οι επόμενοι θα το ακολουθούν πιστά, γιατί θα θεωρούν ότι έτσι είναι. Άραγε πράττουμε το σωστό ή θα αφήσουμε και εμείς πίσω περιπτώσεις όπως το ότι οι μακριές κάννες ρίχνουν μακρύτερα, πράγμα που για περισσότερο από 150 χρόνια, παρά το ότι δεν ισχύει, εξακολουθεί να υφίσταται σαν ερώτημα και κάποιοι το πιστεύουν…