Τα βιώματα από ένα κυνοφιλικό τριήμερο και ένα κυνήγι αγριόχοιρου στα Καρπάθια Όρη περιγράφει ο συνεργάτης Γιάννης Αμπατζίδης, που είδε δύο σκυλιά του να βαθμολογούνται με «πολύ καλός»…
Του Γιάννη Αμπατζίδη
Είναι αλήθεια πως συχνά οι μύθοι γοητεύουν περισσότερο από την ιστορία. Και οι μύθοι που έχουν να κάνουν με τον δράκουλα στα βουνά των Καρπαθίων έχουν ξεχωριστή θέση ανάμεσα σε όλους του υπόλοιπους.
Αιτία για την επίσκεψη στα βουνά της Τρανσυλβανίας, για μία ακόμη φορά, δεν ήταν να… εντρυφήσω στα περί του δράκουλα, αλλά η συμμετοχή μου σε μία κυνοφιλική εκδήλωση για ιχνηλάτες. Μία έκθεση μορφολογίας με συμμετοχή 50 Τρανσυλβανικών ιχνηλατών που έγινε ανήμερα του Αϊ Δημήτρη. Μία ημερομηνία που συνέπεσε με το Εθνικό Φεστιβάλ Κυνηγιού της Ρουμανίας, για το 2019.
Πολύωρο ταξίδι
Αφού διασχίσαμε -οδικώς- την Βουλγαρία, μπήκαμε στο έδαφος της Ρουμανίας κι απ’ εκεί τραβήξαμε ντουγρού για τα βόρεια της χώρας, όπου και εκτείνεται η οροσειρά των Καρπαθίων. Στην πανέμορφη αυτή διαδρομή διασχίσαμε απέραντες πεδιάδες σιτηρών πριν η εδαφολογία αλλάξει, καθώς μπαίναμε σε τεράστια και πυκνά δάση. Στην διάρκεια αυτής της διαδρομής στα εδάφη της Ρουμανίας (κράτησε επτά ώρες), συναντούσαμε μικρά χωριά και εξοχικές κατοικίες «χωμένες», με όλη τη σημασία της λέξης, μέσα στο πράσινο, που λες και ήταν βγαλμένες από παλιές ταινίες.
Στο χωριό «Τρέι Σάτε», το ταξίδι έφτασε στο τέλος. Εκεί μας περίμενε ένας φίλος, Ούγγρος, για να μας φιλοξενήσει. Την επόμενη μέρα κάναμε μία ξενάγηση στην γύρω περιοχή που βρίσκονταν ανάμεσα από βουνά. Τα ίχνη στο χώμα φανέρωναν πως το μέρος κρατούσε πληθώρα αγριόχοιρων και αρκούδων. «Σημάδια» που μας «συνόδεψαν» σε όλην την πορεία μας καθώς κατεβαίναμε από τις ημιορεινές εκτάσεις στα καλλιεργήσαμε πεδινά.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο πληθυσμός των αρκούδων έχει αυξηθεί κατά πολύ στα συγκεκριμένα μέρη και μαζί τους έχουν αυξηθεί και οι επιθέσεις στους ανθρώπους. Στα μέσα του Οκτώβρη ένας ψαράς έχασε την ζωή του από επίθεση αρκούδας την ώρα που ψάρευε στο ποτάμι. Ήταν ο δεύτερος νεκρός στην Τρανσυλβανία για τούτη τη χρονιά και οι αντιδράσεις πλέον για να «ανοίξει» και πάλι το κυνήγι των μεγάλων θηλαστικών για την διαχείριση του πληθυσμού τους, εντείνονται.
Έκθεση μορφολογίας και φεστιβάλ
Την επόμενη ημέρα, Σάββατο, ξεκινήσαμε για την πόλη «Sovata» όπου θα διεξάγονταν η έκθεση μορφολογίας και το Φεστιβάλ κυνηγιού. Σε 20 λεπτά ήμασταν εκεί, αντικρίζοντας ένα πανέμορφο τοπίο με άριστη οργάνωση του χώρου και πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων. Κατά τις 11 ξεκίνησε η έκθεση μορφολογίας όπου με δύο νεαρούς αρσενικούς σκύλους με τους οποίους έλαβα μέρος, τον Ραμόν και τον Ήρων, κατάφερα να αποσπάσω και στους δύο (αγώνες) τον χαρακτηρισμό «πολύ καλός». Είναι, περιττό, βεβαίως, να αναφέρω το αίσθημα της ικανοποίησης που μου έδωσε αυτή η διάκριση. Ακολούθησαν ουσιαστικές συζητήσεις και γνωριμίες τόσο με Ούγγρους όσο και Ρουμάνους κυνηγούς, σχετικά με την κυνοτεχνία και το κυνήγι. Την επόμενη μέρα συμμετείχα με κάποιους φίλους σ’ ένα κυνήγι αγριόχοιρου με μία κυνηγετική ομάδα στην περιοχή της «Harghita». Μία περιοχή με πανέμορφα βουνά, που είναι ιδανικοί βιότοποι για το μεγάλο θήραμα.
Ο τρόπος κυνηγίου
Συνοπτικά αναφέρω τον τρόπο διεξαγωγής και κάποια χαρακτηριστικά:
– Υποχρεωτική κατάσταση των μελών της ομάδας με υπογραφή των συμμετεχόντων ανά έξοδο.
– Τα καρτέρια αριθμημένα με τα μέλη να επιλέγουν ένα χαρτάκι με τον αντίστοιχο αριθμό που έτυχε για το πόστο τους.
– Οι παγανιέρηδες σχηματίζουν μία ζώνη μπαίνοντας στην περιοχή ώστε να ”βγάλουν” τα ζώα στη γραμμή των καρτεριών. Δεν κρατούν όπλα, εκτός από έναν. Και ο λόγος που το κρατά είναι ο κίνδυνος να εμφανιστεί κάποια αρκούδα, ή ένας τραυματισμένος αγριόχοιρος που πρέπει να θανατωθεί.
– Οι κυηνηγοί κάνουν χρήση ραβδωτών, ως επί τω πλείστων, με στόχαστρο «red dot» ενώ δεν λείπουν και τα λειόκαννα με δράμια, για συγκεκριμένες περιπτώσεις.
– Ουδείς άλλος κυνηγός μπορεί να εισέλθει στην περιοχή να κυνηγήσει οποιοδήποτε θήραμα, δίχως να απευθυνθεί στον αρμόδιο και να πληρώσει τα απαιτούμενα τέλη.
– Τα αγριογούρουνα που θηρεύονται πληρώνονται αντιστοίχως βάσει φύλου και κιλών.
– Η βλάστηση στη πλειοψηφία της υψηλή με μεγάλο πεδίο ορατότητας πολλές των περιπτώσεων.
Το χρήσιμο συμπέρασμα
Το ελληνικό μοντέλο κυνηγιού παραμένει ιδιαίτερο και ξεχωριστό με τη μοναδικότητα του «ελεύθερου και παραδοσιακού», έχοντας σαφώς τα πλεονεκτήματα αλλά και τα μειονεκτήματά του, με τα πρώτα όμως να υπερτερούν.
