Ξεκινώντας ένα νεαρό μπεκατσόσκυλο, η επαφή που πρέπει να έχουμε με τον σκύλο είναι ιδιαίτερα σημαντική.
Αν υποθέσουμε, ότι αυτόν το μήνα «δουλεύουμε» σκυλιά ηλικίας 13-18 μηνών, τότε θεωρητικά πέρυσι τέτοια εποχή τα ίδια σκυλιά θα ήταν σε ηλικία 5-10 μηνών.
Σε αυτή την ηλικία, οι πρώτες βόλτες του σκύλου, εκτός των άλλων, θα πρέπει να είναι και μερικές σύντομες μέσα στο δάσος.
Ο σκύλος καταγράφει εικόνες, μυρωδιές, σημεία, διαδρομές, κ.λπ., τα οποία αυτή την εποχή ανασύρει από τη μνήμη του, με αποτέλεσμα το περιβάλλον να του φαίνεται πιο οικείο.
Πολλές φορές τα νεαρά σκυλιά χάνονται μέσα στο δάσος, γεγονός το οποίο τους δημιουργεί μεγάλο άγχος.
Και όπως είναι φυσικό, ένας αγχωμένος σκύλος δεν είναι σε θέση ούτε να «δουλέψει» τη μύτη του, ούτε να σκεφτεί να κυνηγήσει με σοβαρότητα ακολουθώντας πιο ενήλικα σκυλιά.
Ο προσανατολισμός μέσα στο δάσος θεωρείται κορυφαίας σημασίας και πρωταρχικός παράγοντας, διότι έτσι εξασφαλίζουμε ότι το σκυλί μας θα εργάζεται χωρίς συνθήκες άγχους.
Μόνος του ή µε άλλο σκύλο;
Είναι σχεδόν ουτοπία να πιστεύουμε, ότι ένα νεαρό σκυλί το οποίο έχει τα φόντα να εξελιχθεί σε μεγάλο μπεκατσόσκυλο, θα βγει μόνο του χωρίς τη βοήθεια κάποιου άλλου μεγαλύτερου σκύλου.
Τις περισσότερες φορές, ο νεαρός σκύλος, ακολουθώντας τον μεγάλο, μέσα στο δάσος μαθαίνει και τα χούγια του τουλάχιστον στο αρχικό στάδιο.
Ασφαλώς είναι σημαντικό το νεαρό σκυλί να δαγκώσει αρκετές μπεκάτσες ακόμη και αν δεν είναι από δικές του φέρμες, διότι εξοικειώνεται πολύ περισσότερο με το θήραμα.
Παρατήρησα πρόσφατα σε δύο νεαρά σκυλιά σχεδόν ίδιας δυναμικότητας στην οσφρητική ικανότητα, ότι ο ένας εκ των δύο, ο οποίος είχε την τύχη να πιάσει στο στόμα του μία λαβωμένη μπεκάτσα από φέρμα ενήλικα σκύλου, μπήκε πιο εύκολα στο νόημα από τον άλλο, που δεν είχε αυτή την δυνατότητα.
Έχοντας ως αρχή λοιπόν, ότι τουλάχιστον στις πρώτες μπεκάτσες τα νεαρά σκυλιά πρέπει να βγαίνουν με ενήλικα, στη συνέχεια πρέπει να δίνονται περισσότερες πρωτοβουλίες στα νεαρά, αφήνοντας στην άκρη τα πιο έμπειρα.
Ένας νεαρός σκύλος που δείχνει έφεση στις μπεκάτσες, σίγουρα θα κάνει και λάθη λόγω απειρίας, αλλά θα τελειοποιηθεί πιο έυκολα σε σχέση με κάποιον που έχει συνεχώς δίπλα έναν ενήλικα, διότι δεν του έχουμε πολύ εμπιστοσύνη.
Πολλές φορές το κυνηγετικό μας πάθος μας κάνει να μην εμπιστευόμαστε 100% τα νεαρά σκυλιά για να μην χάσουμε τις μπεκάτσες, αλλά ως γνωστόν αν δεν χάσεις μπεκάτσες… μπεκατσόσκυλο δεν… φτιάχνεις.
Ξεκινώντας ένα νεαρό μπεκατσόσκυλο – Η επιλογή του τερέν
Ένα εύκολο τερέν για αρχή σίγουρα θα κάνει τον νεαρό μας σκύλο να εργάζεται με περισσότερη ευχαρίστηση.
Σταδιακά όμως θα πρέπει να προσθέτουμε και βαθμό δυσκολίας στα εδάφη και στα είδη του τερέν (δρύς, οξιά, έλατο, πουρνάρι κ.λπ.) ούτως ώστε να μην φτάσουμε στο σημείο να διαλέγει ο σκύλος το τερέν που επιθυμεί να κυνηγήσει, αλλά να έχουμε την επιλογή αποκλειστικά και μόνο εμείς.
Όπερ και σημαίνει, ότι για τα μάτια της είμαστε αναγκασμένοι να αλλάζουμε μέρη και βιοτόπους, οπότε αναγκαστικά ο σκύλος μας πρέπει να έχει μάθει να προσαρμόζεται σε όλα τα τερέν από νεαρή ηλικία.
Αυτό φυσικά προϋποθέτει κυρίως απεριόριστο χρόνο, οπότε σε αυτό το σημείο, σχεδόν καθολικά, τείνουμε να αποδεχτούμε το μπεκατσοθεώρημα που λέει ότι, «άξιο μπεκατσόσκυλο φτιάχνει ή ο πολύ νέος ή ο συνταξιούχος», περιπτώσεις ανθρώπων δηλαδή που διαθέτουν πολύ χρόνο.
Γι’ αυτό και στις ενδιάμεσες ηλικίες είναι απαραίτητο πάντα να υπάρχει ένας πιο έμπειρος σκύλος δίπλα στον οποίο θα ρίξουμε τους νεαρούς μαθητές.
Ξεκινώντας ένα νεαρό μπεκατσόσκυλο – Η σηµασία της συναίνεσης
Θα μπορούσα άνετα να αναφερθώ από την αρχή σε αυτό το ζήτημα, αλλά το άφησα για το τέλος λόγω της ιδιαίτερης βαρύτητάς του.
Αν λοιπόν σε κάποιο κυνήγι, η συναίνεση θεωρείται θεμελιώδους σημασίας αυτό είναι το κυνήγι της μπεκάτσας.
Πολλές φορές είναι έμφυτη (τα τελευταία χρόνια δυστυχώς τείνει να μειωθεί) αλλά μπορεί επίσης να διδαχθεί.
Η έμφυτη συναίνεση ασφαλώς βοηθά τον σκύλο να μπει πολύ πιο εύκολα στο νόημα της μπεκάτσας, διότι δεν πρόκειται για ένα απλό θήραμα αλλά για ένα δισεπίλυτο γρίφο.
Ένας σκύλος που συναινεί, θα μάθει πιο εύκολα να κρατά τις αποστάσεις, ενώ παράλληλα θα παίρνει και μυρωδιές από την… βασίλισσα, ώστε την επόμενη φορά να καταφέρει να την φερμάρει μόνος του.
Από εκεί και πέρα, το σκυλί που πρόκειται να γίνει καταξιωμένο μπεκατσόσκυλο μιλάει σχεδόν από μόνο του.
Από τις πρώτες φέρμες θα αρχίσει να παίρνει πρωτοβουλίες, ενώ είναι αυτός ο νεαρός σκύλος που θα ξαναβρεί την μπεκάτσα δύο και τρεις φορές μπροστά από τα άλλα σκυλιά.
Σίγουρα ένας τέτοιος σκύλος δεν γεννιέται κάθε μέρα, γι’ αυτό λοιπόν μην τον αναζητάτε στις αγγελίες διότι ένα τέτοιο μπεκατσόσκυλο πολύ απλά δεν έχει τιμή.
