Μία από τις πιο κλασικές ατάκες που αποκαλύπτουν την επιρροή της παρέας στη διαμόρφωση μιας συμπεριφοράς και ενός χαρακτήρα, είναι η φράση «πες μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι». Ένα ρητό με το οποίο μεγαλώσαμε όλοι και που θέλει να δηλώσει την τεράστια επιρροή των συναναστροφών μας στην τελική διαμόρφωση της ίδιας μας της ύπαρξης. Είναι σαφές ότι κάτι αντίστοιχο δυστυχώς ισχύει και στα κυνηγόσκυλά μας. Οι κακές παρέες μπορεί να αποδειχθούν καταστροφικές στο κυνηγόσκυλό μας…
Του Αχιλλέα Γιάππου
Οι τρόποι που αυτό μπορεί να συμβεί είναι πολλοί. Στις περιπτώσεις που ξεκινάει την κυνηγετική του σταδιοδρομία ένα νεαρό κυνηγόσκυλο, οι επιρροές είναι περισσότερες και τα λάθη δημιουργούνται πολύ πιο εύκολα και διορθώνονται πολύ πιο δύσκολα. Πιο συγκεκριμένα, έστω ότι με ένα φίλο σας διαθέτετε από ένα νεαρό σκύλο και τα ξεκινάτε παράλληλα στα πρώτα τους βήματα. Ένα σενάριο εργασίας είναι να θεωρηθεί το ένα νεαρό σκυλί σοβαρό, συγκεντρωμένο, συνεργάσιμο με καλή νοοτροπία και δείχνει καλές πρώτες αντιδράσεις στο θήραμα. Το άλλο έστω ότι είναι ένα σκυλί που βγαίνει στο τερέν και απλώς παίζει, δεν ψάχνει αλλά απλώς κυνηγάει μικρόπουλα ή έντομα με το μάτι. Η ταυτόχρονη παρουσία των δύο αυτών σκύλων στο τερέν, είναι πολύ πιθανότερο να επηρεάσει αρνητικά τον πρώτο παρά θετικά τον δεύτερο. Ένα σκυλί που πηδάει πάνω στο άλλο με σκοπό να παίξει, είναι δεδομένο ότι θα το αποσυντονίσει, θα το εκνευρίσει και ενδεχομένως να το φοβίσει, με συνέπεια να επιστρέψει στα πόδια του αφεντικού του. Ένα περισσότερο σκληρό σκυλάκι είναι πολύ πιθανό στην προσπάθεια του να αποφύγει τον ενοχλητικό «συγκυνηγό», να πάρει τα μάτια του και να φύγει υπερβολικά μακριά καταστρέφοντας τη συνεργασία με τον κυναγωγό του. Αντίθετα ένα σκυλάκι πιο επιρρεπές στο λάθος, μπορεί πολύ εύκολα να ξεμυαλιστεί από τον προκλητικό «συνάδερφο» και να ενδώσει στην πρόκληση για παιχνίδια και για άσκοπες κόντρες. Μία πολύ κοινή και κλασική εξέλιξη, που κάποιες φορές έχει και τραγικές συνέπειες. Μεγάλο εκνευρισμό του κυναγωγού, ατέλειωτα σφυρίγματα για τον έλεγχο των έξαλλων σκύλων, συχνή απώλειά τους και πολύωρη αναζήτηση για την ανεύρεσή τους και κάποιες φορές αυτό το «αθώο» παιχνίδι μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στο θάνατο. Σε κάθε περίπτωση έχει υποστεί ένα σοβαρό πλήγμα η σχέση συνεργασίας σκύλου-κυνηγού.
Σε άλλη αντίστοιχη παρέα νεαρών, μπορεί να μην παίζουν οι σκύλοι μεταξύ τους. Ο ένας να κάνει σοβαρά και συγκεντρωμένα την έρευνά του, ώστε να βρει κάποιο θήραμα και ο άλλος να κυνηγάει ανελέητα τα χελιδόνια ή να έχει πάρει από πίσω μία πεταλούδα και να χοροπηδάει σαν την «μαϊμού» για να την πιάσει. Η συχνότητα της παρουσίας θηράματος είναι πάντοτε πολύ μικρότερη από τη συχνότητα παρουσίας μικρόπουλων και εντόμων μέσα στο ίδιο τερέν. Έτσι δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ο απογοητευμένος από την έλλειψη θηράματος σοβαρός νεαρός, παρασύρεται από το ξέφρενο κυνηγητό του ανόητου «συντρόφου» του και πολύ συχνά βρίσκει αρκετά ενδιαφέρον το άσκοπο κυνηγητό μικρόπουλων και εντόμων. Η συχνή συναναστροφή δύο τέτοιων ατόμων είναι πολύ πιο πιθανό να καταστρέψει το ταλέντο παρά να βελτιώσει τον ανόητο.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται και η ταυτόχρονη παρουσία μέσα στο τερέν ενός έμπειρου με ένα νεαρό σκύλο. Ένα σχήμα αρκετά συχνό, που χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους συναδέρφους για να μπορέσει το νεαρό σκυλί να αντλήσει γρήγορα πολλές εμπειρίες από το πιο έμπειρο. Δυστυχώς υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου μία τέτοια συναναστροφή παράγει περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνει. Έτσι δεν είναι λίγες οι φορές όπου ο νεαρός σκύλος επαναπαύεται στις ικανότητες του μεγαλύτερου σκύλου, με συνέπεια να μην αναπτύσσει διόλου την πρωτοβουλία του. Απλώς κινείται δορυφορικά του έμπειρου σκύλου και περιμένει πότε ο άλλος θα κάνει έναν εντοπισμό, ώστε να πάρει και αυτός θέση. Η συναναστροφή ενός πονηρούλη νεαρού με έναν έντιμο έμπειρο σκύλο, μπορεί πολλές φορές να προετοιμάσει έναν μελλοντικό «ετοιματζή».
Δυστυχώς σε έναν τέτοιο συνδυασμό έμπειρου με νεαρό, αυτό δεν είναι το χειρότερο σενάριο. Μία καταστροφική παρέα μπορεί να οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα. Ένας επιπόλαιος και ενοχλητικός νεαρός, μπορεί πολύ εύκολα να οδηγήσει σε μία σειρά λανθασμένων συμπεριφορών του έμπειρου σκύλου. Συχνότατα ο «δάσκαλος» εκνευρισμένος από τις συνεχείς παρενοχλήσεις του «μαθητή», στην προσπάθεια του, να τον αποφύγει, απομακρύνεται τόσο πολύ που ουσιαστικά καθίσταται μη ωφέλιμος. Κάνει εξαιρετικά αργές επιστροφές και στην ουσία κυνηγάει για τον εαυτό του.
Ακόμα χειρότερα μπορεί να γίνουν τα πράγματα στις περιπτώσεις ενός εντοπισμού. Έτσι ένας νεαρός που δεν θα συναινέσει σχετικά άμεσα και δεν θα φερμάρει σταθερά σύντομα, είναι πολύ πιθανό να αποσταθεροποιήσει ακόμα και ένα σκύλο «βράχο». Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου ένας εξαιρετικά σταθερός και έμπειρος σκύλος, γνωρίζοντας ότι ο νεαρός σκύλος πιθανότατα θα τον προσπεράσει και θα ξεσηκώσει το θήραμα, οδηγείται ο ίδιος στο λάθος. Αναπτύσσει έναν καταστροφικό ανταγωνισμό πάνω στα πουλιά και δεν είναι λίγες οι φορές που πλέον φτάνει να ανταγωνίζεται ακόμα και τον κυναγωγό του. ΄
Εκτός από αυτές τις κλασικές περιπτώσεις κακών συναναστροφών, υπάρχουν πολλές άλλες υποπεριπτώσεις λιγότερο συχνές. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στις «παρέες» που επιτρέπετε στο σκύλο σας να κάνει. Είτε είναι δικός σας ο «κακός» σκύλος, είτε κάποιου φίλου, πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί. Δεν αξίζει να θυσιάσετε κανένα ταλέντο για να διορθώσετε πλήθος ελαττωμάτων ενός κακού σκύλου. Προστατεύστε τον άξιο σκύλο από κακές επιρροές. Εάν πιστεύετε ότι αξίζει να προσπαθήσετε να διορθώσετε τα ελαττώματα ενός κακού σκύλου, τότε δουλέψτε τον μόνο του. Μπορεί να μην τα καταφέρετε να τον φτιάξετε, αλλά είναι πολύ προτιμότερο από το να χαλάσετε και έναν άξιο.
