Οι ορμητικοί και “τρεχάλες” σκύλοι που δεν κάνουν οικονομία δυνάμεων και σφρίγους, δεν μπορούν να διαχειριστούν με συνετό, αποτελεσματικό και παραγωγικό τρόπο, τις ελαφρές αναθυμιάσεις των θηραμάτων.
Ένας κυνηγετικός σκύλος που ξεκινά… “εκρηκτικά” την έρευνά του μπορεί να εντυπωσιάζει, ή να κερδίζει ευμενείς κρίσεις στους αγώνες εργασίας του κάμπου, αλλά συχνά αντιμετωπίζει προβλήματα όταν καλείται να αντιμετωπίσει πιο αληθινές συνθήκες στο πραγματικό κυνήγι… Σκυλιά με υπέρμετρο και εκρηκτικό ρυθμό, ανταποκρίνονται καλά μόνο στην ολιγόλεπτη εργασία, ή σε σχετικά εύκολα και ακυνήγητα θηράματα, ή σε επίπεδα εδάφη που δεν δημιουργούν φραγμούς αναθυμιάσεων.
Οι συνέπειες της “τρεχάλας”
Πολλά τέτοια ζώα δεν μπορούν να προσαρμοστούν και να κάνουν μία ισομερή κατανομή των δυνάμεών τους, ώστε να αντέξουν στην πολύωρη εργασία πάνω στο βουνό. Ένας σκύλος που θα ξεκινήσει με φρενίτιδα την εργασία του σε κακοτράχαλο έδαφος, θα καταπονηθεί πολύ γρήγορα, θα πληγιάσει τα πέλματά του και θα… βγει “εκτός μάχης” για την επόμενη ή και τις επόμενες ημέρες! Επίσης, αναπόφευκτο είναι να λαχανιάσει και να διψάσει πολύ γρήγορα, κάτι που θα έχει συνέπειες και… στη “μύτη” του: οι ορμητικοί και τρεχάλες σκύλοι που δεν κάνουν οικονομία δυνάμεων και σφρίγους, πολύ συχνά παύουν να μυρίζουν τις αναθυμιάσεις και τους ανεπαίσθητους “ντορούς” που θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν στη φέρμα.
Ένας σκύλος που θα ψάξει τα ορτύκια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ή με την ταχύτητα που αναπτύσσει και με τις καμπίσιες πέρδικες, δεν πρόκειται να είναι αποδοτικός για το τουφέκι και την “τσάντα”… Στις βουνίσιες πέρδικες, επίσης, η ταχύτητα δεν είναι το πρωτεύον χαρακτηριστικό! Οι αντίξοες συνθήκες που ορθώνουν τα βουνά, απαιτούν ένα κυνηγόσκυλο με μυαλό, ένα κυνηγόσκυλο που να καταλαβαίνει την ανάγκη κατανομής και οικονομίας δυνάμεων…
Το πάθος και το… “άγχος”
Σκύλοι που αναπτύσσουν υπερβολικές ταχύτητες την πρώτη μισή ώρα στα βράχια και στους χαλιάδες, όσο θεματικοί και αν είναι στο μάτι, δύσκολα θα βγάλουν όλη την κυνηγετική ημέρα. Στην μπεκάτσα, βέβαια, τα πάνε καλύτερα… Εκεί θα αντέξουν για περισσότερο χρόνο, γιατί κυνηγάνε σε υγρασίες και κοντά σε νερά, οπότε έχουν την ευκαιρία να δροσίζονται και να ξεδιψάνε. Επίσης, μέσα στα ντούσκα το έδαφος είναι μαλακότερο για τα πέλματά τους. Το αρνητικό με τους ορμητικούς και εκρηκτικούς σκύλους μέσα στο δάσος, είναι… ο θόρυβός τους: προκαλούν τέτοια φασαρία από το σπάσιμο των ξερών χαμόκλαδων, που γίνονται αντιληπτοί από μακριά, κάνοντας τις φιλύποπτες μπεκάτσες να ποδαρώνουν ή και να πετούν πολύ πριν γίνει η “επαφή”. Με την υπερβολική ορμή που έχουν μέσα τους αυτά τα κυνηγόσκυλα, τα κάνουν όλα γρήγορα και “αγχωτικά”! Έτσι, δεν μπορούν να διαχειριστούν με συνετό, αποτελεσματικό και παραγωγικό τρόπο, τις ελαφριές αναθυμιάσεις των θηραμάτων…
Οι ευθύνες της εκτροφής
Ο υπερβολικός ρυθμός στον καλπασμό, είναι χαρακτηριστικό που δημιουργήθηκε ύστερα από μακρόχρονη επιλογή και κατεύθυνση στην εκτροφή. Είναι χαρακτηριστικό που σταθεροποιήθηκε και πέρασε στο DNA πολλών σκύλων, σαν επιτακτική ανάγκη για τις απαιτήσεις ενός αγώνα Μεγάλης Έρευνας. Έτσι, όμως, προέκυψαν και σκύλοι που δεν μπορούν να διαχειριστούν τα ενεργειακά τους αποθέματα, ανίκανοι να προσαρμοστούν και να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του πραγματικού κυνηγίου.
