•του Gianluigi Colombi
Μετάφραση: Απόστολος Αποστολάτος
Η εισαγωγή στην αγέλη 2 νεαρών ιταλικών ιχνηλατών με κοντό τρίχωμα, είναι φέτος το κάτι παραπάνω για την κυνηγετική περίοδο που μόλις άρχισε. Η δύσκολη απόφασή μου να μην εκμεταλλευτώ πια την εμπειρία της Νοra, σεγκούτσια γενάρχης 12 ετών, επιβραβεύτηκε από τις νέες “αφίξεις”, από τα δύο ίδιας ράτσας θηλυκά 11 μηνών, προϊόντα μιας προσεκτικής επιλογής, εσωτερικής όσον αφορά στη γραμμή αίματός μου.
Η Nora είχε πια δώσει ότι ήταν να δώσει και δεν μου φαινόταν σωστό να διακινδυνεύσω να την εκθέσω λόγω των φυσικών αδυναμιών που θα μπορούσε να εκδηλώσει κυρίως στη φάση καταδίωξης. Τη χάρισα σε έναν φίλο ο οποίος θα την πηγαίνει για κυνήγι με έναν άλλο βετεράνο σεγκούτσι, διότι δεν θα άντεχα να βλέπω το γλυκό και λυπημένο της βλέμμα φεύγοντας και γυρίζοντας στο κυνοτροφείο.
Αυτή τη στιγμή έχω ένα αρσενικό 8 ετών και 9 θηλυκές ηλικίας από 5 μηνών έως 8 ετών. Η προσφάτως δημιουργημένη αγέλη είναι ένα μείγμα εμπειρίας και δύναμης. Μία ομάδα η οποία είναι ήδη καλά συντονισμένη και ισορροπημένη, με σωστά τεχνικά χαρακτηριστικά για την επίλυση των μπερδεμάτων του πλησιάσματος, το ξεφώλιασμα και τη δίωξη. Το να έχω στη διάθεσή μου νέα άτομα για να εισάγω στην αγέλη, με απασχόλησε αρκετά αλλά ταυτόχρονα με διασκέδασε και με ικανοποίησε. Δεν μου αρέσει να εκπαιδεύω πρόωρα τα σεγκούτσι μου.
Όταν ξεκινάω, συνήθως γύρω στους 9-10 μήνες ολοκληρώνω το εκπαιδευτικό μου έργο. Στην αρχή είναι μόνο ένα παιχνίδι το οποίο χρησιμεύει στο να κάνει τον κυνηγό να ονειρεύεται, αλλά χωρίς το μέλλον να είναι απόλυτα βέβαιο. Πήγα τις δύο θηλυκές σ’ έναν περιφραγμένο χώρο στους λόφους των Απεννίνων της Emilia Romagna για να τις εκπαιδεύσω. Ένα ποικιλόμορφο περιβάλλον με χωράφια και δάση με τομείς πυκνούς και δύσβατους. Τις δύο πρώτες φορές πήρα μαζί και μία σκυλίτσα 18 μηνών ήδη έτοιμη και ισορροπημένη.
Τα πρώτα ξεφωλιάσματα έγιναν ήδη στο τέλος της πρώτης εξόδου. Μία άσκηση την οποία επανέλαβα για έξι φορές μέσα σε ένα μήνα. Έπειτα άρχισα τις εξόδους στον κυνηγότοπο. Σε αυτή τη φάση διαπίστωσα μία σταθερή εξέλιξη των δύο ιχνηλατών, τόσο όσον αφορά στην έρευνα όσο και το πλησίασμα, το ξεφώλιασμα και τη δίωξη. Ανατρίχιασα όταν η φωνή άλλαξε μελωδικότητα σε σχέση με το ντορό του λαγού, έγινε πιο σίγουρη και ώριμη. Έτσι σε ηλικία 11 μηνών, με τη σωματική διάπλαση ακόμα μη ολοκληρωμένη, οι 2 νεαρές θηλυκές εισήχθησαν στην αγέλη.
Δεν υπήρξαν τραύματα ή απορρίψεις. Σ’ αυτό χρησιμεύει η επιλογή, η γραμμή αίματος, η διατήρηση της μεθόδου, του τρόπου που έχει ο ιχνηλάτης να χειρίζεται το ντορό. Η συνάθροιση διαφόρων ατόμων, διαφορετικών πηγών και διασταυρώσεων, είναι συχνά λιγότερο αποδοτική και δεν ανταποκρίνεται στον απαιτητικό “ουρανίσκο” των πιο υποψιασμένων λαγοκυνηγών. Είναι σαν να πίνεις ένα μπουκάλι κρασί, η εξαιρετικότητα, είναι η συνεργία πολλών παραγόντων, τόσο στο χωράφι όσο και στο κελάρι.
Μετά από κάνα δυο κυνήγια σε ανοικτά μέρη, χωρίς εντατικές καλλιέργειες, με την αγέλη πάντα υπό παρακολούθηση, διαπίστωσα ότι η Nora ήταν πλέον μία πανέμορφη ανάμνηση.
Οι νεαρές θηλυκές συνέβαλαν εξίσου (προφανώς χάρη στο φυσικό παράγοντα προερχόμενο από την επιλογή) με τους υπόλοιπους σκύλους της αγέλης, με τις συγχορδίες της φωνής ακόμα σε φάση τονικής και αρμονικής ανάπτυξης, λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι και η φωνή του ιχνηλάτη επηρεάζεται από την ψυχοσωματική ωριμότητα του ατόμου (αυτό δεν συμβαίνει με κάποια ημίαιμα όπου συχνά βρίσκουμε θηλυκές με αρρενωπές φωνές και αντιστρόφως).
Η αφρικανική ζέστη του τελευταίου καλοκαιριού σίγουρα δεν ευνόησε το “παιχνίδι”, την εξαιρετικότητα του θεάματος. Το καλό πλησίασμα δεν ακολούθησαν το ίδιο καλές διώξεις και το αντίθετο. Εξαίρεση αποτελεί η μέρα της αναλήψεως όταν σ’ ένα χέρσο, οι σκύλοι εντόπισαν ένα καλό νυχτερινό ντορό.
Οι ιχνηλάτες πραγματοποίησαν ένα πανέμορφο πλησίασμα αποτελούμενο από κλασικότητα και ευφυΐα, από δυνατές μελωδικές φωνές, από ουρές κινούμενες σε φρενήρεις ρυθμούς πλάγια και περιστροφικά στα σημεία που ο ντορός ήταν πιο έντονος. Αυτό κράτησε για πάνω από μισή ώρα. Έπειτα, το πλησίασμα στο γιατάκι το οποίο σημαδεύτηκε από τον έμπειρο αρσενικό αλλά και μία θηλυκιά 2 ετών.
Όμως όλη η αγέλη ήταν πάνω στο λαγό. Το ξεφώλιασμα έγινε από απόσταση αναπνοής και ο κάμπος σείστηκε από μία θαυμάσια χορωδία, από χαρμόσυνες φωνές, διεγερμένες στην πρώτη φάση, πιο χαρούμενες, ορχηστρικές στη δεύτερη. Ύστερα η ξαφνική σιωπή λόγω ενός δύσκολου μπερδέματος σε χωματόδρομο. Αλλά διαρκεί μια στιγμή.
Η αγέλη ξαναξεκινάει αφού η νεαρή και πολλά υποσχόμενη σεγκούτσια των 2 ετών, συμπρωταγωνίστρια στο ξεφώλιασμα διευρύνοντας την έρευνα της ξαναβρίσκει το ντορό. Η δίωξη συνεχίζεται για τουλάχιστον 10 λεπτά, με τη ταχύτητα των 50χλμ. την ώρα. Οι σκύλοι σιωπούν ξανά. Ο λαγός ξαναπλάκωσε. Το νέο ξεφώλιασμα γίνεται μέσα σε ένα λεπτό.
Η συγκίνηση ανεβαίνει δυνατή στην καρδιά. Ακολουθώντας τους σκύλους χάνω τον ορίζοντα λόγω των ματιών μου τα οποία ξαφνικά έγιναν πολύ υγρά.
Η όμορφη ημέρα με τους ιχνηλάτες μου ολοκληρώνεται κρατώντας τρυφερά στην αγκαλιά μου τις δύο νεαρές σκυλίτσες μου.
Ευχαριστώ τον δημιουργό, η ιστορία μπορεί να συνεχίσει…
