{module Kyrgias}
Μικρά μυστικά για τον λαγοκυνηγό που εκπαιδεύει τον ιχνηλάτη του έχοντας σαν … πυξίδα να μην κυνηγάει αλεπούδες
Κείμενο ΣΤΑΘΗΣ ΚΑΒΑΘΟΥΛΗΣ
Ένας ιχνηλάτης που παίρνει το ντορό της αλεπούς, είναι ένα από τα συνηθισμένα προβλήματα που κάθε λαγοκυνηγός έχει αντιμετωπίσει κάποια φορά στο αγαπημένο του κυνήγι. Δεν είναι άλλωστε και κάτι δύσκολο να συμβεί, με δεδομένο πως σχεδόν σε όλη τη χώρα παρατηρείται υπερπληθυσμός της αλεπούς.
Όπως λέει ο σοφός λαός, «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» και ο λαγάς που θέλει να αποφύγει τέτοιες δυσάρεστες (ή καλύτερα να περιορίσει στο ελάχιστο) καταστάσεις που συχνά καταστρέφουν ένα κυνήγι, θα πρέπει να εκπαιδεύσει σωστά το σκυλί του, από την εποχή που αυτό είναι κουτάβι.
Με δεδομένο ότι το σκυλί είναι ένα μιμητικό ον, καλό είναι στην εκπαίδευση του κουταβιού ο κυνηγός να έχει μαζί του κι ένα έμπειρο λαγόσκυλο, το οποίο και αφήνει πρώτο, κρατώντας δεμένο το μικρό σκυλάκι. Μόλις ο έμπειρος ιχνηλάτης πιάσει ντορό, ο κυνηγός αφήνει και το κουτάβι, έτσι ώστε κι αυτό με τη σειρά του να αρχίσει να ιχνηλατεί στα βήματα που κάνει το μεγαλύτερο.
Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο το νεαρό σκυλί να πάρει αλεπού. Σε μία τέτοια εξέλιξη, η παρέμβαση του κυνηγού θα πρέπει να είναι άμεση, πιάνοντας το κουτάβι και αποτρέποντάς το, ούτως ώστε να του δείξει ότι το θήραμα που πήρε δεν είναι το σωστό.
Στην αρχή, όταν το σκυλί είναι ακόμα μικρό, ο κυνηγός δεν θα πρέπει να το μαλώνει, αλλά μόνο να το αποτρέπει από το να κυνηγάει την αλεπού. Το μάλωμα, ενδεχομένως να περιορίσει την αυτοπεποίθησή του και να το μετατρέψει σ’ ένα φοβισμένο ζώο, που θα …τρέμει ακόμη και τον ίσκιο του. Συγχρόνως, από τη στιγμή που το μικρό λαγόσκυλο κυνηγάει λαγό, ο κυνηγός θα πρέπει να το επαινεί με λόγια και χάδια.
Αν η εκπαίδευση γίνεται στη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου, τότε με τη θήρευση ενός λαγού ο κυνηγός θα πρέπει να τον δώσει στο νεαρό σκυλί για να τον μυρίσει και να τον δαγκώσει, ώστε να καταλάβει ότι αυτό είναι το θήραμα που θα πρέπει να ακολουθεί στα επόμενα χρόνια του βίου του.
Ένα λάθος που κάνουν πολλοί κυνηγοί, είναι να τουφεκάνε αλεπούδες ενώ βρίσκονται στο κυνήγι λαγού. Αυτό είναι τεράστιο σφάλμα, γιατί το λαγόσκυλο, ιδιαίτερα το νεαρό, συνδυάζει την τουφεκιά με την αλεπού. Είναι λοιπόν όρος απαράβατος, πως στο κυνήγι η μόνη τουφεκιά που πέφτει είναι αυτή στο λαγό, ώστε και το σκυλί να συνδυάσει την τουφεκιά με το θήραμα.
Τα ηλεκτρονικά κολλάρα εκπαίδευσης αποτελούν μία καλή λύση τόσο για την εκπαίδευση ενός νεαρού ιχνηλάτη, όσο και για να αποτρέψει ο κυνηγός το λαγόσκυλό του από το να ακολουθήσει το ντορό της αλεπούς. Βασική προϋπόθεση είναι ο κυνηγός –εκπαιδευτής να είναι γνώστης της λειτουργίας των κολλάρων και του πότε θα πατήσει το κουμπί για να αποτρέψει το σκυλί. Αν, για παράδειγμα, δεν είναι βέβαιος ότι το λαγόσκυλο έχει πάρει ντορό αλεπούς, ποτέ δεν θα πατήσει το κουμπί, γιατί ενδέχεται το σκυλί να ακολουθεί τον λαγό και μία τέτοια περίπτωση ενδεχομένως να αποβεί μοιραία στην εξέλιξη του νεαρού σκυλιού.
Κάτι που επίσης θα πρέπει να γνωρίζει ο κυνηγός, είναι πως δεν θα πρέπει να πατά το κουμπί με το παραμικρό, διότι ελλοχεύει ο κίνδυνος το σκυλί να αποκτήσει φοβίες, να γίνει δειλό και στο τέλος να καταλήξει ακατάλληλο για ένα τόσο απαιτητικό κυνήγι.
Κατά καιρούς έχω δει χώρους οι οποίοι είναι χωρισμένοι στα δύο, έχοντας στον ένα τα λαγόσκυλα και στον διπλανό τις αλεπούδες, με το σκεπτικό ότι τα σκυλιά θα τις συνηθίσουν και δεν θα δείχνουν ενδιαφέρον γι’ αυτές. Προσωπικά, ένας τέτοιος τρόπος εκπαίδευσης δεν με βρίσκει σύμφωνο.
Ένας άλλος τρόπος είναι, να θηρευτεί μία αλεπού, να ψεκαστεί με απωθητικό για σκύλους και στη συνέχεια να δοθεί στο σκυλί. Αυτό θα συνδυάσει την αλεπού με την δυσάρεστη οσμή και θα την αποφεύγει.
Τα λαγόσκυλα εκδηλώνονται με πολλούς τρόπους στο κυνήγι της αλεπούς. Υπάρχουν λαγόσκυλα που είναι ανοικτής έρευνας, δηλαδή ανοίγονται πολύ για να βρουν τον ντορό, κι αυτά είναι και τα πιο επικίνδυνα γιατί ο κυνηγός δεν μπορεί να τα περιορίσει, όπως θα γινόταν αν βρισκόταν κοντά τους.
Τα λαγόσκυλα που είναι πολύ «ντοριάρικα» είναι πιο εύκολο να περιοριστούν, γιατί είναι αργά στον ντορό κι έτσι υπάρχει η δυνατότητα να τα κόψει ο κυνηγός, χωρίς βέβαια αυτό να είναι και απόλυτο. Οι πιο δύσκολες περιπτώσεις είναι αυτές που το λαγόσκυλο ιχνηλατεί την αλεπού όπως ακριβώς κάνει με τον ντορό του λαγού. Αυτά τα σκυλιά είναι από τις πιο δύσκολες περιπτώσεις για έναν παραπάνω λόγο: ότι δύσκολα το αντιλαμβάνεται ο κυνηγός, γιατί πρέπει και έμπειρος να είναι, αλλά να έχει και μεγάλη αντίληψη.
Όταν αλλάζει το ντορό
Το σκυλί ή τα σκυλιά που θα ξεφωλιάσουν τον λαγό και μετά από κάποιο διάστημα καταδίωξης ένα ή περισσότερα λοξοδρομήσουν και στο τέλος φέρουν .. αλεπού, αποτελούν δύσκολες περιπτώσεις. Και η δυσκολία έγκειται στο ότι ο κυνηγός θα πρέπει να εντοπίσει το σκυλί την ώρα, ακριβώς, που αλλάζει το ένα ίχνος με το άλλο και να του δώσει να καταλάβει ότι δεν πρέπει ν’ αλλάζει το θήραμα που ξεφωλιάστηκε στην αρχή, έστω κι αν πρόκειται για άλλο λαγό. Αυτά τα σκυλιά που αλλάζουν λαγό έχουν πιο πολλές πιθανότητες στη συνέχεια να προτιμήσουν την αλεπού.
