{module Kyrgias}
Ο ψαράς πρέπει να είναι μάστορας στην τέχνη του καρφώματος των ψαριών, διότι η σωστή τοποθέτηση του αγκιστριού θα κρίνει τελικά αν το ψάρι κερδίσει την ελευθερία του ή ο ψαράς το ψάρι.
Το σωστό κάρφωμα απαιτεί ψυχραιμία και αρκετή φαντασία που βοηθάει στην επικοινωνία με τον βυθό, ώστε το τράβηγμα να γίνεται όταν το δολωμένο αγκίστρι είναι μέσα στο στόμα του ψαριού. Γνωρίζοντας την ανατομία που έχει το στόμα και τα σαγόνια των ψαριών, αλλά και τους τρόπους που αρπάζουν το δόλωμα, ο ψαράς μπορεί με την εμπειρία του να καταλάβει το είδος του ψαριού που έχει τσιμπήσει κι έτσι να επιλέξει την κατάλληλο μέθοδο που πρέπει να ακολουθήσει ώστε το ψάρι να καρφωθεί στο αγκίστρι.
Ο καλός ψαράς ξέρει πάνω απ’ όλα να ψαρεύει το ψάρι, που σημαίνει πως χειρίζεται την πετονιά ή το καλάμι του με τέτοιο τρόπο, ώστε να κάμψει την αντίσταση του ψαριού και να το εξαντλήσει όσο δυνατόν πιο σύντομα ώστε να… παραδοθεί, χωρίς να δοκιμάζει τα όρια της αντοχής των εργαλείων που χρησιμοποιεί. Οι έμπειροι ψαράδες, από την τριβή της πετονιάς ή του αγκιστριού αλλά και από την συμπεριφορά του ψαριού στο ψάρεμα, αντιλαμβάνονται αν το αγκίστρι είναι καρφωμένο βαθιά στο στόμα του ψαριού, στα σαγόνια του ή στο κορμί του.
Ένα ψάρι καρφωμένο βαθιά στα βράγχια ή στον οισοφάγο πονάει και η αντίστασή του περιορίζεται πολύ, ενώ ένα ψάρι καρφωμένο στο κορμί, και ειδικά στα πλευρά ή την ουρά, αντιστέκεται σθεναρά και συμπεριφέρεται σαν… υποβρύχιος χαρταετός με μεγάλες επιταχύνσεις.
Γνωρίζει επίσης πότε το ψάρι είναι εξαντλημένο και με επιδεξιότητα επιδιώκει να το βάλει μέσα στην απόχη από το κεφάλι και με την πρώτη προσπάθεια, διότι αλλιώς το ψάρι εξαγριώνεται και τρέπεται, και πάλι, σε φυγή. Το παρατεταμένο ψάρεμα ενός ψαριού δεν ωφελεί τον ψαρά, διότι μεγαλώνει το τραύμα που προξενεί το αγκίστρι, με αποτέλεσμα συχνά την αποκόλληση του αγκιστριού. Ένας μάστορας ψαράς, με ψυχραιμία και καλά επιλεγμένες κινήσεις, ακινητοποιεί το ψάρι και προχωρεί μεθοδικά και σύντομα, χωρίς τραυματισμούς και θορύβους, στην απομάκρυνση του αγκιστριού.
Η υπομονή είναι χάρισμα και σε ότι αφορά το σωστό κάρφωμα των ψαριών. Συνήθως, η άμεση αντίδραση του άπειρου ψαρά στο χτύπημα του ψαριού είναι να σηκώσει απότομα το καλάμι προς τα πάνω. Αντιθέτως, ο έμπειρος ψαράς θα κατεβάσει λίγο την μύτη του καλαμιού, θα αναλύσει το χτύπημα και μόλις καταλάβει ότι το ψάρι είναι καρφωμένο θα σηκώσει το καλάμι προς τα πάνω για να σιγουρέψει το κάρφωμα.
Μεγάλη σημασία έχουν και τα κατάλληλα αγκίστρια και, μόνο τυχαίο δεν είναι, ότι υπάρχουν πολλά και διαφορετικά σε σχήμα και μέγεθος. Ούτε είναι τυχαίο ότι οι ψαράδες μεταξύ τους δίνουν ονομασίες στα αγκίστρια, όπως παραγαδίσια, μουρμουροάγκιστρα, τσιπουρίσια, κ.λπ.. Ο διαφορετικός τρόπος που τρώνε τα ψάρια καθορίζει και το σχήμα των αγκιστριών και το κατά πόσο είναι αποτελεσματικά για να καρφώσουν το ψάρι.
Υπάρχουν ψάρια όπως οι μουρμούρες, που με το πρώτο χτύπημα στο δόλωμα δεν πρέπει να αισθανθούν καμία κόντρα. Σε διαφορετική περίπτωση το παρατούν και δεν ξαναεπιστρέφουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τα ψάρια που πρώτα σκοτώνουν και μετά τρώνε το θύμα τους, που στην προκειμένη περίπτωση είναι το ζωντανό δόλωμα. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι συναγρίδες.
Τα μαύρα ψάρια, όπως οι σφυρίδες, οι πίγκες και οι στείρες δεν δαγκώνουν το δόλωμα αλλά δημιουργώντας δίνη το τραβούν μέσα στο στόμα τους. Στις περιπτώσεις αυτές το κάρφωμα γίνεται αφού έχει βεβαιωθεί ο ψαράς ότι το δόλωμα είναι μέσα στο στόμα του ψαριού που το έχει αρπάξει και τρέχει για να μπει στην τρύπα του. Στην προκειμένη περίπτωση ο ψαράς πρέπει να έχει την απαιτούμενη εμπειρία ώστε να μην τραβήξει γρήγορα για να καρφώσει το ψάρι, γιατί το πιθανότερο είναι ότι αυτό θα αντιδράσει ακαριαία αφήνοντας το δόλωμα. Αν πάλι το τράβηγμα είναι αργό, το ψάρι ενδεχομένως θα προλάβει να μπει σε κάποια τρύπα με αποτέλεσμα να βραχώση, οπότε ο ψαράς θα το χάσει.
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι το κάθε χτύπημα μαρτυρά το είδος και το μέγεθος του κάθε ψαριού, αλλά και την όρεξη που έχουν για φαγητό τα ψάρια. Ο έμπειρος ψαράς είναι σε θέση να τα αποκωδικοποίηση όλα αυτά και ανάλογα να χειριστεί την κατάσταση για να έχει ένα επιτυχημένο κάρφωμα.
Το καλάμι και οι πετονιές
Το κάρφωμα του ψαριού σε μεγάλο ποσοστό καθορίζεται και από το αν το καλάμι είναι μαλακό ή σκληρό. Με ένα μαλακό καλάμι που λυγίζει εύκολα η κίνηση προς τα επάνω για το κάρφωμα θα είναι μεγαλύτερη συγκριτικά με ένα σκληρό καλάμι που δεν λυγίζει. Επίσης, σημαντικό ρόλο στο κάρφωμα «παίζουν« και οι πετονιές. Αν χρησιμοποιείτε απλές πετονιές που η ελαστικότητα τους κυμαίνεται από 15-30%, θα χρειαστεί μεγαλύτερη κίνηση και δύναμη για το κάρφωμα του ψαριού συγκριτικά με τις αόρατες πετονιές (fluorocarbon) που η ελαστικότητα τους δεν ξεπέρνα το 15%.
