Aπό το περιοδικό LA GAZZETTA DELLA CINIFILIA του Angelo Cammi Μετάφραση: Αποστολάτος Απόστολος
Έχω ακούσει να χαρακτηρίζουν μια κυνοφιλική επίδοση “παροξυσμική”, ως το σύνολο των θετικών στοιχείων σε ένα ιδιαίτερο επίπεδο αγώνα, (μεγάλη έρευνα) το οποίο γεννήθηκε και μέχρι σήμερα συνιστά μια μέτρηση των προσόντων, που εκφράζονται με μια ιδιαίτερα αυξημένη ταχύτητα, αλλά σε κάθε περίπτωση εντός των ορίων που η φυλή επιτρέπει.
Παροξυσμός: Ακραίο όριο στο οποίο μπορεί να φτάσει μια κατάσταση
Παροξυσμένος: Σπρωγμένος στην υπερβολή
Υπερβολή: Το ξεπέρασμα του μέτρου, ο παροξυσμός μιας συμπεριφοράς ή μιας εσωτερικής κατάστασης
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι αγγλικές φυλές το επιτρέπουν περισσότερο από άλλες. Καθεμιά σύμφωνα με το στάνταρ της. Η ταχύτητα είναι βέβαια ένα θέμα, ο παροξυσμός όμως είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Μου ήρθε στο μυαλό να μιλήσω για αυτό το θέμα, αφού άκουσα μια συζήτηση μεταξύ “αγωνομάχων”, οι οποίοι εν τέλει θεωρούσαν τον προξυσμό στη μεγάλη έρευνα, ως το μέγιστο προτέρημα: τον παροξυσμικό σκύλο ως ένα πραγματικό φαινόμενο. Το μέγιστο των μέγιστων, συνεπώς, όπως στα extreme sport. Ακόμα, όμως, και αυτή η έκφραση είναι λανθασμένη. Ένα sport –ως τέτοιο- δεν μπορεί να είναι extreme. Η αναπαράσταση στα διάφορα sports γίνεται βάση των φυσικών ικανοτήτων, της ισορροπίας, της υγείας ή της συστηματικής προετοιμασίας. Μια επικίνδυνη δραστηριότητα, extreme όπως λέγεται, είναι τελικά ένα στοίχημα για το ποιος θα καταφέρει να σώσει το τομάρι του. Ένας κόσμος ο οποίος έχει για σημαία του τον παραλογισμό. Σε όλα τα sports προπονούνται για να βελτιώσουν τις τεχνικές, να τις τελειοποιήσουν ως μέσα για να δυναμώσουν τις επιδόσεις τους και να επιτύχουν σπουδαία αποτελέσματα.
Μεταξύ των sports μπορούμε, χωρίς να διαψευστούμε, να συμπεριλάβουμε και εκείνους τους κυνοφιλικούς αγώνες τους οποίους θεωρούνται πιο έγκυροι (κλασικούς και μεγάλη έρευνα). Στη πραγματικότητα συνήθως θεωρούνται τέτοιοι από πολλούς ανθρώπους του χώρου, οι οποίοι στην ουσία προσπαθούν να δώσουν έμφαση στην αθλητική επίδοση, αντί της λειτουργικής και κυνηγετικής απόδοσης που με το sport δεν έχουν καμία σχέση. Η έρευνα, η φέρμα, η επαφή και όλα όσα περιέχονται στους κανονισμούς δεν είναι διαγωνισμοί, αλλά ενέργειες οι οποίες πρέπει να αξιολογούνται με επιλεκτικούς σκοπούς. Και είναι γνωστό. Στα λόγια όμως.
Αναφερόμενος στους προαναφερθέντες, οι νίκες και οι πρωτιές αμείβονται αδρά, τα αποτελέσματα και τα μετάλλια πάνε στις προθήκες, οι αθλητές στο τέλος της καριέρας τους χαίρονται τις οικονομικές απολαβές των νικών, οι οποίες θα μνημονεύονται μαζί με τις χώρες που είχαν την τύχη να τους γεννήσουν.
Δυστυχώς για να νικήσουν προστρέχουν και στις παρανομίες και οι έλεγχοι και οι τιμωρίες δεν θα είναι ποτέ αρκετά βαριές, διότι τελικά, πέρα των άλλων, πρόκειται για απάτη και κλείσιμο του δρόμου σε όποιον πραγματικά αξίζει. Τα sports μεταξύ των ανθρώπων δεν είναι δυνατό να έχουν επιλεκτικούς σκοπούς, είναι αντιφατικό και μόνο να το σκεφτείς. Αλλά για να μείνουμε στο παραλληλισμό μεταξύ αυτών και των κυνοφιλικών αγώνων (μέχρι, όπου και όσο είναι δυνατό), οι τελευταίοι δεν έχουν προφανώς τα ίδια χαρακτηριστικά και αντικαθιστούν τις λεπτότητες των προσωπικών τεχνικών με ιδιαίτερες προπονήσεις, προσεκτικά στοχευμένες από τους επαγγελματίες προπονητές.
Μπορούν να θεωρηθούν προσωπικοί κάποιοι τρόποι προετοιμασίας, διότι, όπως στο παιχνίδι του ποδοσφαίρου, κάθε προπονητής πλάθει την ομάδα (ή το άτομο) σύμφωνα με δοκιμασμένες μεθόδους, προϊόντα της εμπειρίας και των πεποιθήσεων που στο χρόνο επιβραβεύτηκαν με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Όλοι οι coach του ποδοσφαίρου πρέπει να κάνουν τους επιθετικούς να σκοράρουν πολλά γκολ και τους αμυντικούς να δεχθούν λίγα-. Μπανάλ: αλλά είναι η βάση του παιχνιδιού. Από το πώς παίζουν και από το πώς ανταποκρίνονται στους ρόλους τους οι παίχτες αποδεικνύουν, πέρα από την αξία τους, και τις υποκειμενικές
ερμηνείες της μεθόδου με την οποία θα αναπτύξουν το παιχνίδι και συνεπώς την πατρίδα. Οπότε τίποτα το καινούργιο, τόσο στο παιχνίδι του ποδοσφαίρου, όπως και στα άλλα αθλήματα συμπεριλαμβανομένης και της κυνοφιλικής εκπαίδευσης. Αναφορικά στους διαφορετικούς τρόπους προπόνησης (γενικά) και στην ερμηνεία των «ερευνών» ιδιαιτέρως, οι διαφορετικές απόψεις βρίσκουν άπλετο χώρο στον εξειδικευμένο τύπο (La Gazzetta) με αφθονία λεπτομερειών και αιτιολογιών. Το πρόβλημα γεννάται από τις διφορούμενες ερμηνείες μιας πρότασης του κανονισμού, η οποία δεν θα έπρεπε να αφήνει περιθώρια αμφιβολιών.
ΕΡΕΥΝΑ ΕΥΦΥΗΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ “ΕΥΡΥΤΑΤΗ” ΣΤΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΚΥΝΑΓΩΓΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥ ΒΑΘΟΥΣ.
Μια ανωμαλία (η ερμηνεία) η οποία οδηγεί ψηλά στη βαθμολογία σκύλους που εκφράζουν διαφορετικές έρευνες, αλλά σε κάθε περίπτωση πάντα σπρωγμένες στα άκρα. Το εμπόδιο μπορεί να αντιπροσωπεύεται από αυτό το «ευρύτατη». Αν είναι αυθόρμητες είναι και ευφυείς, αν αντιθέτως δεν είναι, το νόημα του κανονισμού πάει περίπατο. Και εδώ μπορούμε να επανέλθουμε στο θέμα της υπερβολής στη κυνοφιλία. Δεν είμαι σε θέση να πω αν υπάρχει η όχι πρόβλημα doping στο κόσμο των σκύλων, ξέρω μόνο ότι σε κάποιες αθλητικές δραστηριότητες όπου χρησιμοποιούνται ζώα, αυτά ελέγχονται. Αν αυτή η πρακτική γινόταν και στους κυνοφιλικούς αγώνες, αυτό θα έδινε τη μέγιστη εγγύηση και την απόδειξη, ότι τα αποτελέσματα είναι η αληθινή μοναδική ουσία της αξίας του ατόμου και της γενετικής του γραμμής.
Τέρμα πια οι πολεμικές, οι υπαινιγμοί, η δυσφήμιση του ενός ή του άλλου ανθρώπου ή σκύλου. Αυτή η σύγχυση σίγουρα παράγει, την εξασθένιση του συστήματος. Η αβεβαιότητα και οι συνέπειες των μη ξεκάθαρων καταστάσεων, κατά την γνώμη μου, φαίνεται ότι επιβιώνουν σε ένα αιώνιο τόπο γεμάτο πικρίες και απογοητεύσεις, αυξάνοντας τις διαμάχες οι οποίες σίγουρα δεν μετριάζονται με τις ποινές ή με τις διαθεσιμότητες. Συχνά αυτές λειτουργούν ως φυτίλι και αθροίζονται, “έκρηξη στην έκρηξη”. Έχω την εντύπωση ότι στεκόμαστε με το όπλο επί σκοπό, εστιάζοντας στη μισή λέξη αμφίβολης ερμηνείας, για να τρέξουμε με χίλια και να κάνουμε μια καταγγελία. Ίσως είναι ιδέα μου! Αλλά εγώ δεν είμαι άνθρωπος της πολιτικής, τουλάχιστον της κυνοφιλικής, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει.
Προσπαθώ να εκτιμήσω τις καταστάσεις καλοπροαίρετα, όπως θα έκανε οποιοσδήποτε έχει πολλές εμπειρίες διαφόρων ειδών πάντα σε επαφή με τον κόσμο, ένα εμπορικό επάγγελμα, το οποίο χάρη και σε πολλά σεμινάρια ενδυνάμωσε την έννοια του σεβασμού της αξιοπρέπειας των ανθρώπων. Ο σεβασμός του ανθρώπου πάντα και σε κάθε περίσταση, ενδυναμωμένος από τη προδιάθεση και από την εκπαίδευση. Η ομιλία, η αναζήτηση του διαλόγου και η ταύτιση με το πρόβλημα του συνομιλητή σου, δημιουργούν μεγάλους χώρους συναίνεσης σε θέματα τα οποία, ίσως, στην αρχή φαίνονται ανυπέρβλητης βαρύτητας. Μια συζήτηση επί της αμφιβολίας μπορεί να μας κάνει να δούμε τη θέση αντίστροφα από ότι είναι ή από όπως την ερμηνεύσαμε. Αλλά ίσως να ξέφυγα λίγο. Εύχομαι μόνο η κυνοφιλία να μην εμπλακεί σε αυτές τις στείρες πολεμικές και ο κυνόφιλος να μπορεί να παινεύεται ότι είναι τέτοιος με περηφάνια.
Εγώ είμαι ένας κυνόφιλος, σχεδόν με την ίδια φόρα του πυροσβέστη, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να γνωστοποιήσει σε όλο τον κόσμο την ένδοξη και άξια συμμετοχή του, σε μια κατηγορία καλών ανθρώπων, οι οποίοι δεν τσιγκουνεύονται ενέργεια όταν πρόκειται να βοηθήσουν τον πλησίον τους.
Οι σκύλοι πρέπει να παραμείνουν αξιόπιστοι και μαζί με αυτούς αυτοί που τους διαχειρίζονται. Στο είναι και στο φαίνεσθαι. Επιστρέφοντας στα τεχνικά θέματα της κυνοφιλίας, το να σπρώχνουμε όλο και πιο πολύ την επίδοση σε επίπεδο περισσότερο αθλητικό από ότι λειτουργικό, είναι η υπερβολή η οποία ξεφεύγει από τις αξίες του “κυνοφιλικού συντάγματος”. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, τι μπορεί να συμβεί στο σκύλο ο οποίος είναι αναγκασμένος να υποβάλλεται σε μια συνεχή πίεση. Για να μην κάνει λάθος ένα Lacets, όταν αντιληφθεί μια αναθυμίαση θα πρέπει να κάνει τον αδιάφορο (αλίμονο αν επιβραδύνει και χάσει χρόνο) αν και θα ήθελε να κλείσει το εύρος της έρευνας, αλλά δεν ξέρει αν είναι η ώρα ή αν πρέπει να ανοίξει ακόμα, ποιος ξέρει πόσα μέτρα, με το φόβο μιας πιθανής ανάκλησης στην τάξη;
Εγώ δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί σε έναν εγκέφαλο που υφίσταται ένα τέτοιο στρες. Νομίζω ότι δεν κάνω λάθος σκεπτόμενος ότι οι εγκεφαλικοί χώροι υπεύθυνοι για το συλλογισμό και τη σκέψη, θα ήταν απασχολημένοι από εντολές, οι οποίες δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με τις αρχέγονες κυνηγετικές προδιαθέσεις οι οποίες έχουν αξία μόνον όταν είναι αγνές. Ο παροξυσμένος εγκέφαλος είναι σε θέση να σκεφτεί; Να ανταποκριθεί στο σφύριγμα; Να διατηρήσει την επαφή; Να έχει την επίγνωση ότι η χρήση του έχει σκοπό την συνάντηση;
Εντωμεταξύ δεν έχουν όλοι οι σκύλοι το ίδιο ταπεραμέντο, ούτε τον ίδιο χαρακτήρα, ούτε τα ίδια λειτουργικά χαρακτηριστικά. Η πρώτη διδαχή των ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΩΝ είναι ότι η προετοιμασία είναι ανάλογη της προσωπικότητας του ατόμου. Με αυτό που είναι ξεροκέφαλο κάνω έτσι, με το ευαίσθητο κάνω αλλιώς, για να φτάσω βέβαια στον ίδιο στόχο. Αλλά επ’ αυτού ξέρουν να πουν πολλά περισσότερα οι αρμόδιοι, οι οποίοι έχουν το καθήκον να καταλάβουν την διαφορά μεταξύ μιας εξαίρετης εργασίας σε φυσιολογικά ψυχο-φυσικά πλαίσια και μιας εντυπωσιακής εργασίας στον παροξυσμό.
