spot_img
Τρίτη, 19 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνήγιΦτερωτάΟ παράδεισος των παπιοκυνηγών βρίσκεται στην Λατινική Αμερική - Ζώντας το όνειρο...

Ο παράδεισος των παπιοκυνηγών βρίσκεται στην Λατινική Αμερική – Ζώντας το όνειρο στην Αργεντινή

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Ο παράδεισος των παπιοκυνηγών βρίσκεται στην Λατινική Αμερική – Ζώντας το όνειρο στην Αργεντινή

Στην Λατινική Αμερική και συγκεκριμένα στην Ουρουγουάη και την Αργεντινή όπου ταξίδευσα για κυνήγι υδρόβιων, πιστεύω ότι βρίσκεται ο “παράδεισος” των παπιοκυνηγών.

κείμενο: ΑΝΤΩΝΗΣ ΤAΛΙΩΤΗΣ

Το κυνήγι των υδρόβιων δεν είναι για όλους. Είναι ένα κυνήγι δύσκολο, απαιτητικό, κουραστικό και αυξημένου κινδύνου καθώς διεξάγεται στο υδάτινο στοιχείο.

Απαιτεί πολύ πρωινό ξύπνημα, καθώς πρέπει να βρίσκεσαι στον υδροβιότοπο πολύ πριν το χάραμα, ώστε να έχεις τον απαραίτητο χρόνο να πας στο πόστο σου είτε περπατητός, αγκομαχώντας καθώς παλεύεις με την κολλώδη λάσπη του βυθού, είτε με την μπλάβα. Κι εκεί να φτιάξεις την φυλάκτρα σου και να είσαι έτοιμος για τις μαύρες φιγούρες που θα αρχίσουν την κίνηση τους με το πρώτο αμυδρό φως της μέρας.

Τεστάρουν τις αντοχές

Ύστερα είναι το κρύο, το αγιάζι, η βροχή, μόνα ή όλα μαζί, που τεστάρουν τις αντοχές σου στο έπακρο. Δεν έχει σημασία πόσο καλής ποιότητας είναι ο ρουχισμός σου ή οι γαλότσες σου. Όταν στέκεσαι μέσα στο νερό για ώρες ή είσαι εκτεθειμένος στα ακραία καιρικά φαινόμενα, αργά ή γρήγορα θα καταλάβεις ότι παλεύεις με τη μητέρα φύση που είναι ανίκητη. Και τότε μόνο το πάθος σου σε κρατά εκεί έξω.

Εκείνοι που έχουν το… μικρόβιο του βαλτοκυνηγού πάντως, δεν το αλλάζουν με τίποτε. Και προσωπικά ευχαριστώ το Θεό που “κόλλησα” κι εγώ αυτό το… μικρόβιο. Εκτός από την Αφρική και την Ευρώπη, το πάθος μου για τα παπιά με έχει ταξιδέψει σε άλλες δυο ηπείρους. Αυτά μέχρι τώρα, γιατί κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.

Στην Λατινική Αμερική

Ο παράδεισος όμως του παπιοκυνηγού είναι χωρίς αμφιβολία η Λατινική Αμερική. Οι αριθμοί των πουλιών που συναντάς και οι καρπώσεις δεν συγκρίνονται με κανένα μέρος του κόσμου. Το ημερήσιο όριο, όταν αυτό είναι συγκεκριμένος αριθμός, όπως στην Ουρουγουάη για παράδειγμα, το πετυχαίνεις χωρίς δυσκολία ενώ σε άλλες χώρες της περιοχής, όπως στη γειτονική Αργεντινή, ο έλεγχος της κάρπωσης γίνεται με περιορισμό των φυσιγγίων που ο κυνηγός έχει στη διάθεσή του. Σου δίνεται ένας αριθμός φυσιγγίων και όταν τα ρίξεις τέλος.

Η καλύτερη περίοδος για κυνήγι υδροβίων στη Λατινική Αμερική είναι από Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβριο, με τις θερμοκρασίες να κυμαίνονται -όπως και στην Νότιο Αφρική- από 0 μέχρι 10 βαθμούς Κελσίου. Χειμώνας, γαρ, στο Νότιο Ημισφαίριο. Γαλότσες μέχρι το στήθος, αδιάβροχα ρούχα, σκούφος και γάντια είναι ότι χρειάζεσαι.

Στα σύνορα Ουρουγουάης Βραζιλίας

Στην Ουρουγουάη είχα την ευκαιρία κατά την πρώτη επίσκεψή μου να κυνηγήσω παπιά σε μία λιμνοθάλασσα που δημιουργείται από τα νερά του Ατλαντικού στα σύνορα με την Βραζιλία.

Το κυνήγι εκεί ήταν δυσκολότερο και η χρήση ομοιωμάτων απαραίτητη για να προσελκύσεις τα πουλιά στη φυλάκτρα σου. Και τα πουλιά όμως ήταν πιο πονηρεμένα και ύστερα από τις πρώτες ντουφεκιές απόφευγαν τη φυλάκτρα και κάθονταν οπουδήποτε αλλού στη λιμνοθάλασσα μακριά από τα ντουφέκια.

Η ποικιλία των ειδών όμως πλουσιότερη. Τοπικές ψαλίδες, κουταλάδες και σφυρικτάρια -που διαφέρουν από τα Ευρωπαϊκά ξαδέλφια τους-, σαρσέλες διαφόρων ειδών, η γνωστή μου από την Αφρική white faced whistling duck και το τρόπαιο των παπιοκυνηγών της Αμερικής, η rosy-billed pochard.

Στα επόμενα ταξίδια μου στη μικρή αυτή χώρα της Νοτίου Αμερικής κτύπησα πάπιες στις μικρές τεχνητές λιμνούλες, που οι κτηματίες δημιούργησαν για πότισμα των ζώων τους στα βοσκοτόπια που περιέβαλλαν τις αγροικίες τους. Ο βαθμός δυσκολίας εδώ πιο χαμηλός. Τα πουλιά, κυρίως σαρσέλες yellow-billed και Brazilian, ήταν μαθημένα να πιάνουν στη συγκεκριμένη λίμνη και συνέχιζαν να έρχονται ακόμα και μετά που ντουφεκίζονταν επανειλημμένα.

Πάπιες όμως μπορούσες να κτυπήσεις καθώς περπατούσες κυνηγώντας τις τοπικές πέρδικες, όπως αυτές σηκώνονταν από τα κανάλια ή τις μικρές λούτσες που συναντούσες στη διαδρομή σου.

Τι να πεις για την Αργεντινή

Αν όμως η Ουρουγουάη ακούγεται σαν ιδανικός προορισμός για τον παθιασμένο παπιοκυνηγό τί να πει κανείς για την Αργεντινή; Απλά ότι είναι ένα όνειρο. Πέραν των εκατομμύριων τρυγονιών -για τα οποία είναι κυνηγετικά πασίγνωστη- και τα οποία προσελκύουν κυνηγούς από όλη την υφήλιο και ειδικότερα τις ΗΠΑ, η χώρα αποτελεί “σπίτι” για έναν ασύλληπτα μεγάλο αριθμό υδροβίων.

Οι επαρχίες του Μπουένος Άιρες, της Σάντα Φε, του Έντρε Ρίος και νοτιότερα η Παταγονία, προσφέρουν αξέχαστα κυνήγια στους κυνηγούς που τις επισκέπτονται κάθε χρόνο. Ας είναι καλά οι αμέτρητες λίμνες, φυσικές ή τεχνητές.

Και δεν είναι μόνο οι αριθμοί των πουλιών τα οποία βλέπει κάποιος και που πραγματικά χορταίνουν το μάτι, αλλά και η ποικιλία των ειδών που μπορείς να κτυπήσεις, 14 διαφορετικά για την ακρίβεια.

Η Αργεντινή φημιζόταν και για τις χήνες και χρόνια πριν αποτελούσε το κυνηγοτόπι επιλογής, κυρίως των Αμερικάνων λόγω της μη ύπαρξης ή μη τήρησης του ημερήσιου ορίου κάρπωσης, σε αντίθεση με τη Βόρεια Αμερική όπου οι νόμοι και τα όρια εφαρμόζονται δια ροπάλου. Ακριβώς όμως αυτή η χαλαρότητα σε συνδυασμό με την έλλειψη διαχείρισης από τους οργανωτές και την απληστία των επισκεπτών κυνηγών, οδήγησε στην παντελή απαγόρευση του κυνηγιού της.

Έχοντας πάρει το μάθημά τους, οι αρχές της χώρας έχουν υιοθετήσει ημερήσια όρια κάρπωσης για τις πάπιες τα οποία, παρόλο που δεν γίνονται απόλυτα σεβαστά, έμμεσα εφαρμόζονται αφού οι οργανωτές παραχωρούν στον κυνηγό τόσα φυσίγγια ώστε αν είναι σχετικά ικανός να φτάσει, αν τα ρίξει, περίπου στο όριο κάρπωσης. Ένας κακός ή μέτριος σκοπευτής πιθανότατα δεν θα το πλησιάσει, ενώ αντίθετα ένας καλός σκοπευτής θα το ξεπεράσει. Ο μέσος όρος όμως των τριών κατηγοριών θα είναι τα πουλιά που ο νόμος επιτρέπει.

Ευλογημένος

Νιώθω ευλογημένος που έζησα το όνειρο της Αργεντινής. Τρεις μέρες αφιέρωσα στα παπιά κυνηγώντας σε έξι διαφορετικές λίμνες και ρίχνοντας όλα τα φυσίγγια που μου δόθηκαν στις τέσσερεις από τις έξι εξόδους μας (κυνηγούσαμε πρωί και απόγευμα). Δύο από τα απογεύματα μάλιστα μείναμε χωρίς φυσίγγια μισή ώρα πριν σκοτεινιάσει, αντί όμως να φύγουμε μείναμε στα πόστα μας απολαμβάνοντας τα παπιά να περνούν πάνω από τη φυλάκτρα ή να πλανάρουν και να κάθονται μπροστά μας.

Όσο για την τσάντα, σ’ αυτήν μπήκαν δέκα από τα δεκατέσσερα είδη, white faced whistling, fulvous whistling ducks, τοπικές ψαλίδες, κουταλάδες και σφυρικτάρια, αρκετές rosy-billed pochards και τέσσερα διαφορετικά είδη σαρσέλας.

Ένα µη προγραµµατισμένο κυνήγι παπιών στην Μογγολία

Στην Ασιατική ήπειρο, και συγκεκριμένα στη Μογγολία, βρέθηκα για κυνήγι λυροπετεινού (black grouse) και πεδινής πέρδικας, αλλά περιστασιακά κτύπησα και πάπιες ένα απόγευμα. Ήταν ένα κυνήγι μη προγραμματισμένο, χωρίς τα απαραίτητα σύνεργα (γαλότσες, αδιάβροχα ρούχα, ομοιώματα κ.λπ.) σε ένα σύμπλεγμα λιμνών που απλά έγινε για να μου δοθεί η ευκαιρία να καρπωθώ τουλάχιστον μία πρασινοκέφαλη, που μέχρι τότε (μιλάμε για το 2008) δεν είχα κτυπήσει. Σκέψη και υλοποίηση των Ιταλών φίλων μου που απάρτιζαν την κυνηγετική ομάδα, οι οποίοι

θέλοντας να με ευχαριστήσουν μετακινούντο από τη μία λίμνη στην άλλη σηκώνοντας τις πάπιες με την ελπίδα αυτές να καταλήξουν στην κύρια λίμνη, όπου τις περίμενα εγώ κρυμμένος μέσα στα καλάμια. Η αποστολή πάντως εξετελέσθη με μία θηλυκιά να μπαίνει στο γιλέκο, ενώ μία αρσενικιά χάθηκε…

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Αφίξεις υδροβίων πουλιών στο Δέλτα Έβρου

Αφίξεις υδροβίων πουλιών στο Δέλτα Έβρου Άκρως σημαντικά και ενδιαφέροντα είναι τα στοιχεία που προέκυψαν από τις καταγραφές του Προγράμματος Παρακολούθησης Ορνιθοπανίδας που υλοποιεί η...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ