Κάθε τόπος, κάθε χωριό έχει τα δικά του γνωρίσματα, τους ανθρώπους, τις συνήθειες. Τα χρόνια περνούν, οι εποχές κλείνουν τους κύκλους τους, πολλά πράγματα αλλάζουν στα χωριά (όπως άλλωστε παντού πλέον), υπάρχουν όμως και κάποια άλλα που μένουν ίδια. Ένα από αυτά είναι μέσα στο Νοέμβριο τα τσίπουρα…
Για να βγουν τα τσίπουρα θέλει κόσμο κι ο νοικοκύρης που τα βγάζει περιμένει πάντα προσκεκλημένους, ενώ η κυρά του έχει προνοήσει για τους καλύτερους μεζέδες. Αν βρεθείς στο βγάλσιμο πιάσε μια άκρη και δοκίμασε το καινούριο ποτό. Εκεί το μυαλό χαλαρώνει, φεύγουν για λίγο οι έγνοιες της καθημερινότητας, οι υποχρεώσεις αναβάλλονται…
Καθώς πίνεις κοίτα λίγο έξω. Από το παράθυρο φαίνονται τα κοκκινισμένα φύλλα του δάσους και ο αινιγματικός χειμωνιάτικος ουρανός. Για λίγο ακόμη θα είναι ξέχιονες οι κορφές των βουνών. Μετά θα «πασπαλιστούν» με το χιόνι, που θα αναγκάσει τις μακρομύτες να κατέβουν χαμηλότερα.
Διπλή απόσταξη…
Τέτοιες στιγμές είναι η αφορμή να έρθουμε λίγο πιο κοντά, να μιλήσουμε, να βρεθούμε. Να θυμηθούμε, να ψηλαφήσουμε τον τρόπο των παλιών, όσων πατούσαν αυτά τα μέρη πριν από μας. Να ρωτήσουμε τους μεγαλύτερους να μας φανερώσουν κάποια από αυτά που η σκόνη του χρόνου έχει ξεθωριάσει. Να ξεδιαλύνουμε τα περασμένα, για να καταλάβουμε κάπως καλύτερα τα τωρινά.
Κοντά στο καζάνι που βράζουν τα τσίπουρα, η επικοινωνία γίνεται ένα δεύτερο δοχείο ζυμώσεων. Αργά – αργά συντελείται η διαδικασία αυτή, της «δεύτερης απόσταξης», χωρίς βιασύνη στάζουν από το στόμα οι λέξεις…
Εδώ όλα τα γεγονότα έχουν την αξία τους. Η καθημερινότητα αφήνει περιθώρια να
χαίρεται κάποιος το καθετί. Μια απρόσμενη συνάντηση, μια κυνηγετική επιτυχία, το σμίξιμο της παρέας δεν πρόκειται να βγάλει κάποιον από το πρόγραμμα. Οι άνθρωποι της υπαίθρου γνωρίζουν από ένστικτο να ιεραρχούν τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις με τρόπο τέτοιο, που να μην αφήνει εκκρεμότητες.
Όχι ότι λείπουν οι δυσκολίες και τα προβλήματα. Σίγουρα στα χωριά δεν είναι όλα «ιδανικά». Απλά εδώ χρειάζεσαι περισσότερο τον άλλο. Μια καλημέρα και λίγο ενδιαφέρον κάνει τη ζωή πιο υποφερτή. Σε πείσμα των καιρών προσπαθούν οι λίγοι κάτοικοι που έμειναν στα χωριά να μοιραστούν τα εύκολα και τα δύσκολα, να κινηθούν πάνω σ’ εκείνα που οι παλιότεροι μας άφησαν ως παρακαταθήκη…
Μπορεί να τα έχουμε σχεδόν ξεχάσει, να όμως που έρχεται μια αφορμή και τα θυμίζει. Και τα τσίπουρα του Νοέμβρη είναι μια αφορμή. Άντε στην υγειά μας…
Διαβάστε ακόμη:
