Έρνεστ Χέμινγουεϊ : «Υπάρχουν μόνο δύο αντρικά αθλήματα,η πυγμαχία & το κυνήγι» – Αποχαιρετισμός στα όπλα
Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ είχε δημιουργήσει μία μεγάλη συλλογή όπλων, τα οποία χρησιμοποιούσε τακτικά και έντονα
Λάτρης της περιπέτειας, πολεμικός ανταποκριτής, μαχητικός ιδεολόγος, μπον βιβάντ, έζησε τόσα όσα κανείς άλλος. Μεταξύ δύο παγκοσμίων πολέμων, ψαρέματος ξιφία στην Κούβα, τεσσάρων γάμων, επαναστάσεων και μερικών σαφάρι στη μαύρη ήπειρο, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ κατόρθωσε να χωρέσει ένα βραβείo Πούλιτζερ (1953) και το Νόμπελ λογοτεχνίας του 1954.
Όλα αυτά πριν αποφασίσει να «φύγει» στα 62 του. Το συνταρακτικότερο σχετικά με το συγγραφικό έργο του είναι πως τα περισσότερα επεισόδια προέρχονταν από προσωπικές εμπειρίες.
Ανδρικό πρότυπο και φίλοπλος
Σε μία εποχή που οι ανδρικές αρετές εξυμνούνταν αντί να βάλλονται, ο Χέμινγουεϊ υπήρξε πρότυπο αρρενωπότητας. Ήταν μανιώδης κυνηγός, το επιδείκνυε και προσπαθούσε να φέρει και άλλους στη μυσταγωγία της Φύσης, περιλαμβανομένης της τελευταίας συζύγου του (επίσης συγγραφέας) Μαίρη Γουέλς.
Έχοντας κυνηγήσει ανά τον πλανήτη, έφτασε στο σημείο να αγοράσει μία έκταση στο απομακρυσμένο Αϊντάχο, ώστε να απολαμβάνει κάθε φθινόπωρο το κυνήγι πέρδικας, φασιανού και ορτυκιών.
Εκεί έζησε γράφοντας, ζώντας μακριά από τη δημοσιότητα και απολαμβάνοντας τη συντροφιά ανθρώπων που τον έβλεπαν ως κυνηγό, ιππέα, πεζοπόρο και γείτονα αντί για διάσημο νομπελίστα. Συγκυνηγός του συχνά ήταν ο φίλος του ηθοποιός Γκάρι Κούπερ.
Είναι τεκμηριωμένο από πολλές πηγές πως ο συγγραφέας είχε δημιουργήσει μία εκτεταμένη συλλογή όπλων, τα οποία χρησιμοποιούσε τακτικά και έντονα. Εκτός από το μοιραίο και πολυφωτογραφημένο W&C Scott διέθετε ένα ραβδωτό δίκαννο Westley Richards που έπαιρνε μαζί του στα σαφάρι, δύο Browning B25, τουλάχιστον δύο επαναληπτικές Winchester 12 σε διαμέτρημα 20, αρκετά πιστόλια Colt Woodsman 22 και ένα Springfield 1903.
Διάσημο ήταν και το υποπολυβόλο Thompson που διατηρούσε στο σκάφος του για να «διώχνει τους καρχαρίες». Τα περισσότερα από αυτά χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου, ξεχασμένα στην Κούβα, το Παρίσι ή την Αφρική. Κάποια πωλήθηκαν από τη χήρα μετά την αυτοκτονία του Χέμινγουεϊ το 1961. Υπάρχει όμως ένα δίκαννο το οποίο διασώζεται ακέραιο και η ιστορία του είναι τεκμηριωμένη.
Beretta SO3 No. 5991
Mε βάση το σειριακό αριθμό, το συγκεκριμένο αλληλεπίθετο κατασκευάστηκε το 1947 στο εργοστάσιο της Beretta στην Μπρέσια. Η ιστορία λέει ότι ο Χέμινγουεϊ βρισκόταν στην Ιταλία τον Δεκέμβριο του 1947, όπου διέμεινε για αρκετούς μήνες. Προσκεκλημένος για κυνήγι αγριόπαπιας στις λιμνοθάλασσες πέριξ της Βενετίας, ο «πατερούλης» όπως ήταν το παρατσούκλι του, συνειδητοποίησε πως δεν είχε μαζί του κανένα όπλο.
Απευθύνθηκε στην Armeria Caccia στην οδό San Marco, όπου βρήκε έτοιμο ένα Beretta SO3 σε διαμέτρημα cal. 12 και θαλάμες 70mm. Ζύγιζε 3,2 κιλά, διέθετε ίσιο κοντάκι χωρίς πιστολοειδή λαβή (αγγλαί) και δύο σκανδάλες. Ο μηχανισμός πυροδότησης ήταν αναρτημένος πάνω σε πλάκες (“ολόκληρες φωτιές”) που αφαιρούνται για συντήρηση.
Οι κάνες είχαν μήκος 70 εκατοστών και έφεραν σταθερή στένωση (τσοκ) “φουλ” και “τριών τετάρτων”. Ικανοποιημένος με τις προδιαγραφές, το αγόρασε επί τόπου. Το φθινόπωρο του 1948 σε επιστολές του αναφέρει τον ενθουσιασμό του για το “νέο τουφέκι” στους βάλτους της Βενετίας.
Μαζί στην Κούβα
Το όπλο επέστρεψε μαζί με το συγγραφέα πίσω στην Αμερική, στη Φλόριντα και όταν αργότερα εκείνος μετακόμισε στην Κούβα, το πήρε μαζί του.
Αυτό το γνωρίζουμε γιατί δύο χρόνια μετά το θάνατο του, η χήρα το έβαλε σε παρακαταθήκη προς πώληση στο οπλοπωλείο των Abercrombie &Fitch της Νέας Υόρκης. Συνοδευόταν από μία δερμάτινη θήκη τύπου “πόδι αρνιού” που έφερε το όνομα του Χέμινγουεϊ και τη διεύθυνση της βίλας του στον Άγιο Φραγκίσκο στο νησί της Κούβας.
Η αξία του όπλου εκτιμήθηκε στα 250 δολάρια και περίπου δύο μήνες αργότερα το αγόρασε κάποιος ονόματι Μιούλερ. Η Μαίρη Γουέλς, σύμφωνα με τα βιβλία των A&F εισέπραξε μόλις 125 δολάρια και τα υπόλοιπα ήταν προμήθεια.
Αλλά αυτό δε την ενδιέφερε. Μετά την αυτοκτονία του συζύγου της έβαλε να καταστρέψουν το πλαγιόκαννο W.C Scott με το οποίο αυτοπυροβολήθηκε, “ώστε να μη γίνει κάποιου είδους μακάβριο κειμήλιο” και προσπάθησε να ξεφορτωθεί όσα όπλα από τη συλλογή του μπόρεσε να βρει.
Από τον Μιούλερ το SO3 κατέληξε μετά από χρόνια σε μία δημοπρασία διάσημων όπλων. Άνθρωποι της Beretta φρόντισαν να το αγοράσουν και να επιστραφεί εκεί από όπου ξεκίνησε. Το τουφέκι έχει σημάδια χρήσης, αλλά ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ φαίνεται ότι το συντηρούσε προσεκτικά. Μεταχειριζόταν τα όπλα του ως εργαλεία, όχι για επίδειξη.
Σήμερα πλέον, συντηρημένο αλλά χωρίς κοσμητικές επεμβάσεις εκτίθεται στη Beretta Gallery της Νέας Υόρκης, μνημείο στο μεγάλο κυνηγό και χαρισματικό συγγραφέα.
Με ζωή περιπετειώδη και πολυτάραχη
Ο Έρνεστ Μίλλερ Χέμινγουεϊ (Ernest Miller Hemingway, 21 Ιουλίου 1899 – 2 Ιουλίου 1961) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς συγγραφείς του 20ού αιώνα, γνωστός ακόμα και για το δημοσιογραφικό του έργο, με ζωή περιπετειώδη και πολυτάραχη όσο αποτυπώνεται στα βιβλία του.
Αποτέλεσε μέλος της αποκαλούμενης “Χαμένης Γενιάς” (Lost Generation) των Αμερικανών λογοτεχνών στο Παρίσι, στις δεκαετίες του 1920 και του 1930. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του συγκαταλέγονται «Ο Γέρος και η Θάλασσα», «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» και ο «Αποχαιρετισμός στα όπλα».
