Η Μαρία Γανωτή, ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής ΑΝΙΜΑ, μας εξηγεί τις μορφές και τις προεκτάσεις που παίρνει το παράνομο εμπόριο άγριων ζώων στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο.
Το παράνομο εμπόριο ζώων δεν είναι κάτι που παρατηρείται μόνο σε κατοικίδια ζώα, αλλά εμφανίζεται και σε άγρια ζώα. Δεν είναι κάτι καινούριο, όμως τα τελευταία χρόνια υπάρχει έξαρση και τα προβλήματα είναι πολλά, κυρίως στη βιοποικιλότητα κάθε περιοχής, είτε γιατί συλλαμβάνονται και αφαιριούνται είδη από εκεί, είτε γιατί εισάγονται καινούρια είδη στην περιοχή μέσω του παράνομου εμπορίου.
Ο άνθρωπος πάντα έλκεται από τα άγρια ζώα, επειδή του αρέσει η εξουσία να εξημερώνει ένα ζώο αλλά του αρέσει επίσης και η επικοινωνία με κάτι σπάνιο και διαφορετικό. Ακόμα και σε ζώα εκτροφής, για παράδειγμα, εάν ένας κροκόδειλος έχει γεννηθεί σε εκτροφείο, παραμένει ένα ζώο που στο πολύ πρόσφατο παρελθόν του ήταν άγριο και άρα διατηρεί αυτή τη γοητεία και την έλξη στον άνθρωπο. Αυτό κάνει το εμπόριο αγρίων ζώων, παράνομο και νόμιμο (γιατί υπάρχει και νόμιμο εμπόριο αγρίων ζώων) μια ιδιαίτερα επικερδή δραστηριότητα. Ο παγκόσμιος τζίρος είναι πολύ υψηλός, σε σημείο να ανταγωνίζεται το εμπόριο όπλων ή ναρκωτικών.
Κάποτε, και μάλιστα εξαιτίας ενός τηλεοπτικού σήριαλ, έγιναν πολύ της μόδας τα ιγκουάνα. Τα μικρά ιγκουανάκια είναι γλυκύτατα όταν είναι μικρά, όμως μετά μεγαλώνουν και γίνονται πολύ μεγάλα. Το παιδί που είχε το ιγκουάνα μεγαλώνει κι αυτό, πηγαίνει φαντάρος, η μάνα του μένει μόνη της στο σπίτι με το ιγκουάνα, τί θα το κάνει; Το αμολάει λοιπόν στη φύση. Έχουμε πολλά τέτοια περιστατικά, μας τηλεφωνούν έντρομοι κάποιοι άνθρωποι και μας λένε “βλέπουμε μιά τεράστια σαύρα σκαρφαλωμένη στο δέντρο”. Τα ιγκουάνα είναι φυτοφάγα και χρειάζονται ζέστη, άρα το καλοκαίρι βρίσκουν τροφή από μόνα τους, όμως το χειμώνα με το κρύο μάλλον πεθαίνουν. Μπορεί κάποια να καταφέρνουν να επιζήσουν, όμως σίγουρα όλο αυτό δεν είναι καλό ούτε για αυτά αλλά ούτε για εμάς και τη δική μας πανίδα στην Ελλάδα. Πολλά ακόμα τα παραδείγματα: ένας βάτραχος από ένα εκτροφείο βατράχων για βατραχοπόδαρα το έσκασε στην Αγιά των Χανίων της Κρήτης και έχει φάει ό,τι έχει βρει μπροστά του, ή κάποιους παπαγάλους που έχουν πλέον εισαχθεί στο οικοσύστημα της Ευρώπης. Όλα αυτά σημαίνουν ότι το εμπόριο άγριων ζώων (νόμιμο και παράνομο) δημιουργεί προβλήματα, το παράνομο όμως, ακόμα περισσότερα, γιατί δεν υπάρχει καμία προδιαγραφή για το τί ζώα είναι αυτά, από πού προέρχονται (γιατί απαγορεύεται πλέον να συλλαμβάνονται τα ζώα από τη φύση, όμως αυτή η απαγόρευση δεν αγγίζει τους παράνομους). Όμως, το εμπόριο των αγρίων ζώων είναι παγκόσμιο φαινόμενο και δεν μπορείς να το σταματήσεις με ένα νόμο. Αυτό που λέμε εμείς είναι ότι θα έπρεπε να υπάρχουν πολύ αυστηρές προδιαγραφές στην πώληση ζώων, τόσο στον πωλητή όσο και στον αγοραστή. Ένα πρώτο και σημαντικό μέτρο είναι κάθε άγριο ζώο που πωλείται, να καταγράφεται σε ένα μητρώο και να ξέρουμε ποιός είναι αυτός που το αγόρασε ένα φίδι ή μιά αράχνη ή έναν σκορπιό, γιατί πολλοί είναι αυτοί που δεν θέλουν ένα σκυλάκι ή ένα γατάκι αλλά ένα ζώο που να τρομάζει τους άλλους. Όσο παράξενο κι αν είναι αυτό, τουλάχιστον να καταγράφονται και να μπορούν να αποδείξουν ότι δεν θα τους δραπετεύσει και ότι έχουν χώρο να το κρατήσουν όταν θα μεγαλώσει-και κατ’ε πέκτασιν να γνωρίζουμε σε ποιόν ανήκει ο κροκόδειλος ή το φίδι που βρέθηκε στη φύση.
