Ούτε 10, ούτε 20, αλλά 740 ζώα ετησίως σκοτώνει κάθε αγριόγατα στην Αυστραλία σύμφωνα με νέα, άκρως ανησυχητική έρευνα, που κρούει το καμπανάκι του κινδύνου -για την πανίδα- στις αρχές ολόκληρης της ηπείρου!
κείμενο ΘΕΑΝΩ ΚΑΡΟΥΤΑ
Δισεκατομμύρια ζώων, συμπεριλαμβανομένων θηλαστικών και πτηνών, θανατώνονται κάθε χρόνο από γάτες, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο νέο βιβλίο Cats in Australia: Companion and Killer, (Γάτες στην Αυστραλία: Συντροφιά και Δολοφόνοι) και αποκαλύπτει ότι κάθε άγρια γάτα που ζει ελεύθερη στα δάση, σκοτώνει περίπου 740 ζώα ετησίως. Την ίδια ώρα, πρόβλημα δημιουργούν και οι οικόσιτες, που υπολογίζεται πως σκοτώνουν 75 ζώα το χρόνο. Τα συγκλονιστικά συμπεράσματα του βιβλίου αναφέρουν, πως οι γάτες στο σύνολό τους θα σκοτώσουν περισσότερα από 3 εκατομμύρια θηλαστικά, 2 εκατομμύρια ερπετά και 1 εκατομμύριο πουλιά κάθε μέρα. Το βιβλίο είναι μία συλλογή των βασικών ευρημάτων από εκατοντάδες μελέτες, σχετικά με τη διαχείριση της γάτας στην Αυστραλία. Του εισαγόμενου είδους που άλλαξε τα πάντα στη βιοποικιλότητα ολόκληρης της ηπείρου, με το που εμφανίστηκε.
Ευπροσάρμοστα αρπακτικά
Ένας από τους κύριους συγγραφείς, η καθηγήτρια Σάρα Λέγκε, από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας, δήλωσε ότι οι γάτες είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες για την άγρια φύση.
– “Είναι απίστευτα ευπροσάρμοστα αρπακτικά ζώα, μπορούν να κυνηγήσουν οτιδήποτε έχει το “σωστό” μέγεθος και θα το καταδιώξουν σε κάθε μέρος που μπορούν να φτάσουν” είπε, προσθέτοντας πως είναι από τα είδη που προσαρμόζονται εύκολα σε κάθε περιβάλλον, έτσι και στην Αυστραλία, και μπορούν να ζήσουν σε ένα ευρύ φάσμα οικοτόπων από τις ερήμους, ως τα τροπικά δάση, από τις βόρειες μέχρι της νοτιότερες ακτές της ηπείρου. Μεγάλο ρόλο στην εξάπλωσή τους στην αυστραλιανή επικράτεια έχει σίγουρα παίξει και η ταχύτητα με την οποία αναπαράγονται. Οι ρυθμοί αναπαραγωγής τους είναι τέτοιοι, που ξεπερνούν τους αντίστοιχους των θηραμάτων τους. Κι όπως εξήγησε η καθηγήτρια, είναι μεγάλος μύθος της αυστραλιανής υπαίθρου, πως οι αγριόγατες συνέβαλαν στη μείωση άλλων επιβλαβών ειδών όπως τα κουνέλια και τα ποντίκια.
– “Στην πραγματικότητα, αυτά τα εισαγόμενα είδη αποτελούν την βασική τροφή για τις αγριόγατες, ενισχύοντας έτσι τους αριθμούς τους”.
Το ανησυχητικό είναι πως πέραν των κουνελιών και των ποντικιών, οι γάτες που ζουν άγριες στη φύση, καταναλώνουν πολλά ζώα, είδη μαρσιποφόρων, μικρά και μεγαλύτερα τρωκτικά και πολλά πτηνά, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα, το ποσοστό εξαφάνισης θηλαστικών στην Αυστραλία εξαιτίας τους, να είναι μακράν το υψηλότερο στον κόσμο. Μέσα στα τελευταία 200 χρόνια περίπου, που οι γάτες ενσωματώθηκαν στην αυστραλιανή πανίδα, θεωρούνται υπεύθυνες για την εξαφάνιση τουλάχιστον 20 ειδών θηλαστικών.
Απειλή και οι οικόσιτες
Την ίδια ώρα, απειλή αποτελούν και οι οικόσιτες γάτες, απειλή που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί φυσικά χωρίς την συμβολή των ιδιοκτητών τους, αφού οι περισσότεροι δεν τις έχουν τσιπάρει όπως προβλέπει ο νόμος και δεν μπορούν να είναι βέβαιοι για τις κινήσεις τους όταν αυτοί δεν είναι σπίτι.
– “Αναμφίβολα δεν λέμε πως κάθε κατοικίδια γάτα αποτελεί κίνδυνο για την άγρια πανίδα και ορνιθοπανίδα, καθώς κάποιες δεν βγαίνουν από το σπίτι και άλλες απλά δεν έχουν “έφεση” στο κυνήγι άγριων ζώων. Όμως κάποιες άλλες βγαίνουν και σκοτώνουν αρκετά ζώα. Η εκτίμηση των 75 ζώων ετησίως είναι μία εκτίμηση βασισμένη στις απώλειες και τον αριθμό των κατοικίδιων γατών”, εξήγησε η καθηγήτρια.
Η διευθύντρια του περιφραγμένου -και καθαρισμένου από γάτες- εθνικού πάρκου Arid Recovery, Δρ Κάθριν Ταφτ από την πλευρά της, δήλωσε πως τα στοιχεία της επί του πεδίου επιβεβαιώνουν τις μελέτες που έχει συγκεντρώσει η καθηγήτρια στο βιβλίο της, και τόνισε την ανάγκη να προστατευτούν τα γηγενή είδη που απειλούνται από τις γάτες.
– “Όταν γάτες και αλεπούδες εισέβαλαν στην Αυστραλία ξεκινήσαμε να μετράμε απώλειες ειδών. Πλέον μόνο οι περιφραγμένες περιοχές θεωρούνται κατάλληλοι τόποι για να επαναφέρουμε τα πιο ευάλωτα γηγενή είδη”.
Γνωστό το πρόβλημα
Το πρόβλημα με τις άγριες και οικόσιτες γάτες, κυρίως όμως τις πρώτες, δεν είναι πρωτόγνωρο στην Αυστραλία. Πριν λίγα χρόνια μάλιστα, μία ομάδα προστασίας της άγριας φύσης ανέλαβε την περίφραξη καταφυγίου 94 τετραγωνικών χιλιομέτρων στην βόρεια Αυστραλία, σε μία προσπάθεια να σώσει ενδημικά μαρσιποφόρα και πουλιά, από την αυξανόμενη απειλή των αγριόγατων. Η εταιρία προστασίας της άγριας πανίδας της Αυστραλίας (AWC) είχε κατασκευάσει τότε φράχτη μήκους 44 χιλιομέτρων σε περιοχές στα βόρεια της χώρας και απομάκρυνε πάνω από 60 αγριότατες, προετοιμάζοντας το έδαφος για την αναπαραγωγή των απειλούμενων με εξαφάνιση ειδών. Η ανέγερση του φράχτη έγινε έπειτα από σχετική έρευνα, η οποία κατέδειξε πως περίπου 73.000 ενδημικά θηλαστικά, ερπετά και πουλιά, εξολοθρεύθηκαν μέσα σε έναν χρόνο από τις αγριόγατες.
Οι περιβαλλοντολόγοι προγραμματίζουν να επαναφέρουν συνολικά 11 απειλούμενα μαρσιποφόρα στην περιοχή, όπως τα μπίλμπις – ένα είδος μεταξύ κουνελιού και αρουραίου με μεγάλα αυτιά – τα νούμπατ, τα μικροσκοπικά γκόλντεν μπάντικοτς, τα γουέστερν κουόλς και τα μαυροπόδαρα καγκουρό που ζουν στα βράχια. Με τα μέτρα αυτά οι περιβαλλοντολόγοι εικάζουν, ότι στο προστατευμένο καταφύγιο ο πληθυσμός των μάλα (είδος καγκουρό) αναμένεται να αυξηθεί μέσα σε 10 χρόνια και από 2.400 να φθάσει σε 18.000.
Η μελέτη μάλιστα τότε είχε δείξει, πως οι αγριόγατες ευθύνονται για την εξολόθρευση 20 ενδημικών μαρσιποφόρων ειδών, καθώς και για την καθημερινή θανάτωση εκατοντάδων χιλιάδων ενδημικών πουλιών σε όλη την ήπειρο.
Η γάτα της Κορσικής που μοιάζει με αλεπού
Ένα νέο είδος γάτας που μοιάζει με αλεπού, έχει κάνει εδώ και δύο χρόνια την εμφάνισή του στην Κορσική, σκορπώντας ανησυχία στους αρμόδιους για την πανίδα φορείς. Επιθεωρητές της άγριας πανίδας από το Εθνικό Γραφείο Κυνηγιού και Άγριας Ζωής της Γαλλίας, έχουν εντοπίσει 16 από τα πλάσματα αυτά με τις χρυσές ρίγες, σε απομακρυσμένες περιοχές του γαλλικού αυτού νησιού. Τα αιλουροειδή αυτά είναι μεγαλύτερα από τις τυπικές γάτες, πιο άγρια, μακράν πιο επιθετικά και έχουν μακριές, δακτυλιωτές ουρές και “πολύ ανεπτυγμένα” δόντια. Λόγω της εμφάνισής τους, στην περιοχή έχουν γίνει γνωστά ως γάτες – αλεπούδες. Κυνηγούν τη νύχτα και όπως μαρτυρούν οι ντόπιοι είναι εξαιρετικοί θηρευτές. Οι επιστήμονες πιστεύουν, ότι η γάτα είναι μέρος ενός μέχρι σήμερα άγνωστου είδους, που μπορεί να προήλθε από την Αφρική ή τη Μέση Ανατολή πριν από χιλιάδες χρόνια.
– “Εξετάζοντας το DNA της, μπορούμε να τη διαχωρίσουμε από την ευρωπαϊκή αγριόγατα Felis silvestris silvestris. Είναι πιο κοντά στην αφρικανική γάτα δάσους Felis silvestris lybica, αλλά η ακριβής της ταυτότητα μένει ακόμα να καθοριστεί”, δήλωσε στο AFP ο Πιερ Μπενεντέτι, επικεφαλής περιβαλλοντικός τεχνικός του Εθνικού Γραφείου για το Κυνήγι και την Άγρια Ζωή.
Αν και οι πρώτες γάτες-αλεπούδες εντοπίστηκαν αρχικά το 2016, τον τελευταίο καιρό έχουν αρχίσει να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, κυνηγώντας κυρίως πουλιά και μικρά τριχωτά. Οι δασοφύλακες ελπίζουν ότι μελετώντας και καταγράφοντας τα άτομα του είδους, θα καταφέρουν να προστατεύσουν τόσο αυτά όσο και την υπόλοιπη πανίδα από αυτά.
