Γιορτές και κυνήγι…
Κοντοζυγώνουν οι γιορτινές μέρες και μέσα σε αυτές πρέπει να κυνηγήσουμε, να βγούμε για ψώνια, να επισκεφτούμε φίλους και συγγενείς, να πάμε βόλτα με την οικογένεια, να στήσουμε κάνα γλέντι, να πιούμε, να φάμε, να ξενυχτήσουμε.
Και μόνο που τα έγραψα κουράστηκα. Πολλές οι υποχρεώσεις και μέσα σε όλα αυτά έχει και ορτύκια και φάσσες που έχουν κάνει την εμφάνισή τους, μπεκάτσες, και τώρα με τα κρύα θα κατηφορίσουν και οι τσίχλες από τα κορφοβούνια.
Τι τραβάμε και εμείς οι κυνηγοί! Κανείς δεν μας καταλαβαίνει. Και φυσικά, δεν φτάνουν όλα αυτά, έχεις και αυτό το «μα είσαι καλά, μέρες εορτών και θα τρέχεις στα βουνά;», που κυριολεκτικά σε κάνει να καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι είσαι μόνος σου σε αυτό τον πλανήτη και ότι δεν υπάρχει συμπόνια.
Ο μοναδικός που μπορεί να σε νιώσει είναι ο συνάδελφος που θα συναντήσεις στο βουνό αυτές τις ημέρες των εορτών. Δεν χρειάζεται να του εξηγήσεις τι έχεις τραβήξει μέχρι να καταφέρεις να βρεθείς στο βουνό. Τα ίδια έχει περάσει και αυτός. Μια ματιά και ένα νεύμα είναι αρκετά.
Ένας φίλος για να τα καταφέρει να κυνηγήσει τις ημέρες αυτές, 4 μήνες πριν, είχε ειδοποιήσει φίλους και συγγενείς ότι τις εορτές θα κάνει τραπέζι με θηράματα. Δεν μπορούσε να του πει τίποτα η συμβία (τουλάχιστον όχι πολλά) γιατί έπρεπε να ξαμοληθεί στα βουνά για να φέρει τα θηράματα. Ξέρετε τώρα πως γίνονται αυτά… Το ανακοινώνεις και μετά αρχίζουν και επικοινωνούν τηλεφωνικώς μεταξύ τους οι γυναίκες σχετικά με τον τρόπο μαγειρέματος.
Κάτι άλλο που συμβαίνει συχνά, είναι να έχεις σηκωθεί από τις 05:00 στην καλύτερη των περιπτώσεων για να πας την βόλτα σου στο βουνό που τόσο αγαπάς και πρέπει να γυρίσεις το αργότερο μέχρι τις 14:00 (εντολή άνωθεν) για να πάτε να προλάβετε ανοιχτά τα μαγαζιά.
Γυρνάς στο σπίτι γύρω στις 18:00, ξαναδίνεις για άλλη μια φορά την υπόσχεση στον εαυτό σου ότι τέρμα μέχρι εδώ ήταν, άλλη φορά δεν βγαίνω για ψώνια μαζί της και μετά ή πρέπει να κάτσεις στο τραπέζι και να είσαι μέσα στην τρελή χαρά ή να αλλάξεις ρούχα και να τρέχεις σε επισκέψεις.
Δεν είναι ζωή αυτή… Αυτές τις μέρες σου έρχεται έντονα η επιθυμία να γίνεις κυνηγοκαλόγερος. Και ενδεχομένως να είμαι λίγο υπερβολικός και να το παρατραβάω, αλλά πιστέψτε με συμβαίνουν όλα τα παραπάνω. Ξέρω που σας λέω!
Σίγουρα οι γιορτινές μέρες και η κυνηγετική δραστηριότητα μπορούν να συνυπάρξουν. Αρκεί να είστε εφευρετικοί, πολυμήχανοι και καταφερτζήδες…
