Ο φαύλος κύκλος των «αγωνόσκυλων» που δεν γεννάνε κυνηγόσκυλα.
κείμενο: Άκης Λάππας
Η μεγάλη έρευνα την δεκαετία του 80 έφτανε τα 200 μέτρα. Σήμερα, δεν έχουμε ακόμα πιάσει οροφή! Που θα πάει όμως;
Όπως και να έχει, είναι φανερός πλέον ο κίνδυνος που ελλοχεύει για τις Βρετανικές φυλές (μεταξύ των άλλων προβλημάτων φυσικά)…
Και το πρόβλημα δεν είναι αυτός καθαυτός ο σκύλος που πάει να βρει την πεδινή πέρδικα στα 800 μέτρα μακριά, γιατί αυτό δεν πρέπει να μας τρομάζει… σαν κυνηγούς. Δεν πρέπει να προβάλουμε την «εικόνα» αυτού του σκύλου στο μυαλό μας, σαν να είναι το σκυλί που θα χρησιμοποιήσουμε στο όποιο κυνήγι μας.
Χρόνια τώρα, άκουγα σχόλια κυνηγών έξω από τα τερέν που έλεγαν: «τι να το κάνω εγώ αυτό το σκυλί ρε φίλε, αυτό… δεν είναι κυνηγόσκυλο»! Και όμως… Και κυνηγόσκυλο είναι, και καλά κάνει και κυνηγάει έτσι, δεδομένων των συνθηκών. Ο ίδιος ακριβώς σκύλος, αν ξεκινούσε στα χέρια ενός κυνηγού που κυνηγούσε – για παράδειγμα – μπεκάτσα, απλά… δεν θα κυνηγούσε έτσι.
Αυτά, όμως, είναι τα «καλά» νέα… Τα «κακά» νέα είναι ότι, αν συνεχίζουμε να επιλέγουμε επί σειρά ετών τέτοια σκυλιά στην εκτροφή μας, είναι φυσικό πως και οι απόγονοί τους θα «κληρονομήσουν ανεξέλεγκτες τάσεις και… ιλιγγιώδεις αποστάσεις έρευνας, για οποιοδήποτε κυνήγι.
Σήμερα, ο κριτής ηδονίζεται να βλέπει το σκυλί να «παίρνει τόπο» και να κρατάει ψηλά το κεφάλι. Έτσι, ο άμοιρος εκτροφέας πασχίζει να εκτρέφει και να παράγει σκυλιά με ακόμα μεγαλύτερες τέτοιες «ποιότητες». Και με τη σειρά του ο κριτής, βλέπει τα νεοεμφανιζόμενα σούπερ – ταλεντάκια, και… εκστασιάζεται ακόμα πιο πολύ! Ιδού λοιπόν… ο φαύλος κύκλος!
Και οι κυνηγοί, όμως; Οι κυνηγοί, ρε παιδιά, δεν παίζουν κανένα ρόλο σε αυτό το σενάριο; Θα ήμουν ο τελευταίος που θα ήθελε να στραγγαλιστεί» το ελεύθερο, πηγαίο και παρορμητικό πνεύμα του Πόιντερ και του Σέττερ! Αλλά, υπάρχει ανάγκη και για ένα «φρένο», πρέπει κάπου να τοποθετηθεί και το όριο. Και αφού μπει το όριο ( δεν ξέρω με ποιο τρόπο, για να ομολογήσω την αλήθεια), ας γυρίσουμε πίσω και να ξανακοιτάξουμε το κυνηγόσκυλο. Το κυνηγόσκυλο που θα γεννηθεί από το «αγωνόσκυλο»….
Ίσως έτσι σταματήσει το φαινόμενο του «αγωνόσκυλου» που… γεννάει όλο και λιγότερα κυνηγόσκυλα! Όσο περνάνε τα χρόνια, και όσο η επέμβασή μας στην εξέλιξη του κυνηγόσκυλο γοητεύεται από «ακραίες» καταστάσεις, τόσο το παιχνίδι θα χάνεται.
Οι αράδες που ακολουθούν, βρίσκονται αναρτημένες στην ιστοσελίδα του ΟΚΑΔΕ….
Ας είναι υπόψη των νέων κριτών, αλλά και όλων των εκτροφέων Πόιντερ και Σέττερ.
«…Οι αγώνες δεν είναι αυτοσκοπός, δεν είναι το ζητούμενο, αλλά το μέσο για να επιλέξουμε τους γεννήτορες από τους οποίους θα πάρουμε πιο άξια και πιο ικανά σκυλιά για το κυνήγι…..
Δεν θα πρέπει να μας ξεφεύγει ποτέ από το μυαλό ότι τα Pointer και τα Setter δεν είναι σκυλιά αγώνων, αλλά τα καλύτερα σκυλιά κυνηγίου, και οι αγώνες δεν είναι παρά μία δημόσια επίδειξη ικανοτήτων, έτσι ώστε οι εκτροφείς να επιλέγουν τα σκυλιά που θεωρούν καλύτερα για την αναπαραγωγή…..
Ο Όμιλος θα έχει εκπληρώσει τον σκοπό και τους στόχους του μόνον όταν οι κυνηγοί που χρησιμοποιούν τα Pointer και τα Setter στους κυνηγότοπους ζουν όμορφες και συγκλονιστικές στιγμές, και αναγνωρίζουν την ποιοτική τους αναβάθμιση. Αυτοί είναι οι τελικοί και ουσιαστικοί κριτές»!
