Πριν αρχίσετε την κουβέντα για το πoιο είναι το σπουδαίο περδικόσκυλο, καλό είναι να διαγνώσετε εάν ο σκύλος σας φέρει κάποια από τα χαρακτηριστικά που το καθιστούν ακατάλληλο για το κυνήγι αυτό…
Του Αχιλλέα Γιάππου
Το σπουδαίο περδικόσκυλο είναι ένας σκύλος εξαιρετικά σπάνιος, όπως σπάνιοι είναι όλοι οι σπουδαίοι σκύλοι ανεξαρτήτως του θηράματος που κυνηγάνε. Πολλές φορές έχω γράψει και μιλήσει για το καλό περδικόσκυλο,όμως, το «καλό» τις περισσότερες φορές έχει πολλά προσωπικά κριτήρια και, τελικά, μπορεί να διαφέρει σημαντικά από κυνηγό σε κυνηγό. Για να είναι ένα περδικόσκυλο καλό, σημαίνει πως δεν έχει κάποια βασικά ελαττώματα που το καθιστούν ακατάλληλο για το κυνήγι της πέρδικας.
Το πλέον χαρακτηριστικό γνώρισμα του κυνηγίου της πέρδικας είναι η τραχύτητα. Είναι ένα θήραμα που ενδημεί σε τόπους σκληρούς, σε βραχώδη εδάφη, σε γκρεμούς, σε απέραντες πλευρές με μεγάλες κλίσεις, σε μαύρους πουρναρότοπους που μόνο τα αγριογούρουνα τους διασχίζουν. Μάλιστα,στο… σκηνικό κόλασης προστίθενται, τις πρώτες μέρες της έναρξης, και οι υψηλές θερμοκρασίες που σε χαμηλά υψόμετρα φτάνουν τους 30 βαθμούς.
Ο φυγόπονος απορρίπτεται
Είναι σαφές, ότι ένας σκύλος φυγόπονος και ντελικάτος, κρίνεται ακατάλληλος για μία τέτοια δοκιμασία. Στις παραπάνω συνθήκες, ακόμα και εάν επιλέξετε να κυνηγήσετε τις ορεινές περιοχές για 2-3 ώρες μόνο, είναι βέβαιο ότι το σκληροτράχηλο αυτό περιβάλλον θα δοκιμάσει πολύπλευρα την αντοχή και τις ικανότητες του σκύλου σας.
Το πρώτο πράγμα που πραγματικά καταπονείται, με τρόπο μοναδικό, είναι τα πέλματα του σκύλου. Για έναν σκύλο με «βαθύ» πάτημα, ανοιχτά δάχτυλα, λεπτόσαρκα πέλματα και βαρύ καλπασμό, όλα αυτά αποτελούν ελαττώματα που μπορούν να τον εξουδετερώσουν από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Μάλιστα, ένα παθιασμένο σκυλί που αγνοεί τις ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου περιβάλλοντος, εάν κάνει το λάθος να υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις του και να υποτιμήσει την δυσκολία του τερέν, μπορεί πολύ εύκολα να βγει εκτός μάχης για αρκετές εβδομάδες.
Τα μετακάρπια
Ένα δεύτερο (και ιδιαίτερα απαιτητικό στη λειτουργία) μέρος του σώματος του σκύλου που δέχεται μεγάλη πίεση στο κυνήγι της πέρδικας, είναι τα μετακάρπιά του. Σκύλοι με λεπτά, κατακόρυφα μετακάρπια, καταπονούνται ιδιαίτερα. Οι σκύλοι στην πέρδικα κινούνται σε ένα πολύ σκληρό υπόστρωμα που υποχρεώνει ολόκληρο τον κραδασμό του καλπασμού να απορροφηθεί από τα μετακάρπια. Οι μεγάλες κλίσεις που επικρατούν, καθιστούν τις πιέσεις που δέχονται οι καρποί αντίστοιχα μεγάλες, όπως αυτές που δέχονται τα άλογα που πηδάνε ψηλά εμπόδια.
Αν η κατασκευαστική αυτή ατέλεια συνοδεύεται και από κατακόρυφες ωμοπλάτες με ανοιχτές εμπρός γωνίες, τότε ο συνδυασμός αυτός μπορεί να καταστεί καταστροφικός για τον σκύλο στο κυνήγι της πέρδικας. Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα αν όλα αυτά υπάρχουν σε σκύλο εκρηκτικό και με μεγάλο ψυχισμό. Οι σκύλοι αυτοί, που δείχνουν να αντέχουν τη συγκεκριμένη καταπόνηση, πολύ συχνά ταλαιπωρούνται από χρόνιες αρθροπάθειες, με περιστασιακή ή μόνιμη συγκέντρωση αρθρικού υγρού στις αρθρώσεις, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που δημιουργούνται απασβεστώσεις στους καρπούς που επιδεινώνουν την κατάσταση.
Αντοχή στη ζέστη
Σκύλοι που δεν αντέχουν την πολύ ζέστη (καθώς και το πολύ κρύο) έχουν σημαντικό μειονέκτημα στο κυνήγι αυτό. Στις πρώτες μέρες το κυνήγι της πέρδικας γίνεται σε υψηλές θερμοκρασίες και συχνά με ανυπαρξία νερού, κυρίως στα χαμηλά υψόμετρα. Στις περιοχές αυτές κυριαρχεί το πουρνάρι που κάνει την ατμόσφαιρα αποπνικτική, με το που θα σηκωθεί ο ήλιος ψηλά. Ο σκύλος που ζεσταίνεται υπερβολικά και ζητάει πολύ νερό, είναι βέβαιο ότι πολύ γρήγορα θα σας σαλιώνει τις φτέρνες.
Αντίθετα όσοι επιλέγετενα κυνηγήσετε την πέρδικα στα αλπικά τοπία, δύσκολα θα αντιμετωπίσετε μεγάλο πρόβλημα με την ζέστη. Το αντίθετο. Στα σημεία αυτά ακόμα και από τις αρχές Οκτώβρη είναι πολύ πιθανό να συναντήσετε ακραίες καιρικές συνθήκες. Έντονες βροχές, χαλαζόπτωση ή χιονόπτωση, συχνές ομίχλες και μεγάλες αντάρες σε συνδυασμό με θυελλώδεις ανέμους που κατά κανόνα επικρατούν στα μεγάλα υψόμετρα, θα ταλαιπωρήσουν αφάνταστα τον σκύλο σας. Πολύ συχνά,οι συνθήκες αυτές είναι τόσο ακραίες, που θέτουν εκτός μάχης ακόμα και πολύ σκληροτράχηλους σκύλους. Στην πρώτη κατηγορία μειονεκτούν σημαντικά οι μακρύτριχες φυλές, ενώ στην δεύτερη οι λειότριχες.
Όσον αφορά την νοοτροπία του περδικόσκυλου οι γνώμες είναι πολλές και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους.
Σκύλοι ιδιαίτερα κοντινοί,είναι βέβαιο ότι δεν κάνουν καθόλου για το κυνήγι αυτό. Επίσης σημαντικά προβληματικοί αποδεικύονται στη πράξη και αυτοί με ακραία μεγάλη νοοτροπία. Σκύλοι χαοτικοί, ανοργάνωτοι με αργές επιστροφές μπορεί να προσφέρουν ένα συγκλονιστικό θέαμα (όταν φαίνονται) αλλά στην πράξη δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνουν. Εάν μάλιστα δεν διαθέτουν και άριστο προσανατολισμό ώστε να μπορούν εύκολα να σας βρίσκουν, τότε έχετε εξασφαλισμένο έναν… πονοκέφαλο.
Η φέρμα
Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην φέρμα του σκύλου. Σκύλοι που είναι εξαιρετικά πιεστικοί, κατά κανόνα είναι ακατάλληλοι στην πέρδικα. Η ορεινή είναι ένα θήραμα πολύ καχύποπτο και δύσκολα θα μπλοκαριστεί από σκύλο που δεν θα κρατήσει απόσταση ασφαλείας. Αντίστοιχα, προβληματικός αποδεικνύεται και ένας εξαιρετικά επιφυλακτικός σκύλος. Η πέρδικα, όσο την αφήνεις χαλαρή, τόσο περισσότερο ποδαρώνει και τότε είναι που σχεδόν ποτέ δεν ζυγώνετε. Αν μάλιστα ο σκύλος σας αρέσκεται και στους θεατρινισμούς (λευκές φέρμες) τότε καλύτερα να μείνετε σπίτι. Δύο, τρία ανούσια τρεξίματα 150-200 μέτρων μέσα στα κατσάβραχα είναι αρκετά να σας εξαντλήσουν και κυρίως να σας καταστρέψουν την ψυχολογία.
Πριν, λοιπόν, αρχίσετε την κουβέντα για το πιο είναι το σπουδαίο περδικόσκυλο καλό είναι να διαγνώσετε εάν ο σκύλος σας φέρει κάποια από τα χαρακτηριστικά που το καθιστούν ακατάλληλο για το κυνήγι αυτό. Αν είστε τυχεροί και δεν παρουσιάζει τις παραπάνω αδυναμίες, τότε να είστε σίγουροι ότι θα μπορέσετε, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, να απολαύσετε το υπέροχο αυτό κυνήγι, λιγότερο ή περισσότερο καλά.
