Το αγγλικό σέττερ η υπέροχη αυτή φυλή που γεννήθηκε και γαλουχήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχει πάψει να έχει την λάμψη που είχε παλαιά. Τα σέττερ του Edward Laverack που έγιναν παγκοσμίως γνωστά την εποχή εκείνη για την αποτελεσματικότητά τους στο κυνήγι, αλλά και μετέπειτα στους αγώνες και που έδωσαν το γενετικό υλικό τους σε ολόκληρη την υφήλιο, δεν υπάρχουν πια και μαζί με αυτά χάθηκε και η αίγλη που γνώριζε αυτή η φυλή στην πατρίδα που γεννήθηκε.
Του Νίκου Νικολάου
Οι Γενοβέζοι ναυτικοί ήταν αυτοί που έκαναν τις πρώτες εισαγωγές αγγλικών σέττερ από την Αγγλία στην Ιταλία. Μετέπειτα κάποιοι παθιασμένοι εκτροφείς, οδήγησαν πολύ γρήγορα το αγγλικό σέττερ στην φυλή, που ακόμη και σήμερα γνωρίζει την μεγαλύτερη δημοτικότητα μεταξύ των κυνηγετικών φυλών. Η γειτονική Ιταλία λοιπόν, δικαίως αποκαλείται ως η δεύτερη πατρίδα του αγγλικού σέττερ. Σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε, σε δυο μέρη, την διαδρομή που έχει κάνει μέχρι σήμερα η φυλή στην Ιταλία. Στο πρώτο μέρος θα δούμε τις γραμμές αίματος μέχρι την δεκαετία του ‘70, το οποίο χωρίζεται σε δυο περιόδους, μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά από αυτόν και στο δεύτερο μέρος, τις γραμμές αίματος τα τελευταία σαράντα χρόνια.
Φυσικά πρέπει να πούμε ότι η κυνοφιλία στην γείτονα χώρα έχει πολύ μεγάλη και μακρά ιστορία. Αρκεί κανείς να αναλογιστεί, ότι στους κάμπους του Greto στην επαρχία της Γένοβα το 1896, διοργανώθηκε ο πρώτος αγώνας σε ορτύκι. Οι παθιασμένοι σεττεράδες και εκτροφείς εκείνης της εποχής, έκαναν αρκετές εισαγωγές που βοήθησαν την φυλή, όπως οι Giuseppe de Reali με την επωνυμία “Of Pavia”, Giacomo Rossi, Ulisse Bosisio με την επωνυμία “Vertagus Ruber”, Ciro Matteuci με την επωνυμία “Sport”, Giulio Colombo με την επωνυμία “Nice Style”, που είχε εισάγει και τον Lingfield Mystic και φυσικά ο σημαντικότερος και κύριος Ιταλός εισαγωγέας σέττερ από την Αγγλία, ο Ettore Nasturzio, ο οποίος θεωρείται ο πατέρας του αγγλικού σέττερ στην γείτονα χώρα. Ο Nasturzio ο οποίος διατηρούσε και εκτροφή με την επωνυμία “Di San Patrick”, ξεκίνησε και έφερε στην Ιταλία πολλά και διάσημα σέττερ από την Αγγλία, όπως Viola of Bobbing, Curate Egg, Lingfield Igriz, West Down Vane, τον μεγάλο τράιαλερ Lingfield Felix, ο οποίος αποκαλούταν και ως ο μεγαλύτερος των μεγαλυτέρων τράιαλερ και φυσικά ο αξεπέραστος και μεγάλος γενάρχης West Down Turvy, που αποτέλεσε την βάση πολλών εκτροφείων και πολλών γραμμών αίματος, μέχρι την εποχή του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου. Ο Ettore Nasturzio πέθανε το 1963 σε ηλικία 81 ετών αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο έργο, που αποτέλεσε την συνέχεια του αγγλικού σέττερ στην Ιταλία και φυσικά, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, την συνέχεια του αγγλικού σέττερ σε όλη την Ευρώπη, μιας και δεκαετίες τώρα, ολόκληρη η Ευρώπη τροφοδοτείται με σέττερ από Ιταλικές γραμμές αίματος. Από τον West Down Turvy, ο οποίος γεννήθηκε το 1927 προήλθαν τα περισσότερα και σημαντικότερα αγγλικά σέττερ. O Nasturzio ζευγάρωσε τον Turvy με την Viola of Bobbing, η οποία ήταν και αυτή εισαγωγής και πήρε τον Vane di San Patrick, ο οποίος με την σειρά του ζευγάρωσε με την Daisy 2 di Varese, ζευγάρωμα από το οποίο γεννήθηκε η Nice Style Star, εκτροφής του διάσημου Giulio Colombo, σπουδαίου εκτροφέα και φυσικά εκπληκτικού συγγραφέα, τα γραπτά του οποίου ακόμη και σήμερα αποτελούν το «ευαγγέλιο» της κυνοφιλίας. Η Star, ιδιοκτησίας του έτερου μεγάλου και σπουδαίου εκτροφέα Fausto Cavalli, που εξέτρεφε σέττερ με την επωνυμία Del Rovere, ζευγαρώθηκε με τον West Down Turvy και το αποτέλεσμα που επήλθε ήταν η περίφημη τριάδα Fram, Felix, Fly, Del Rovere, που με την σειρά τους αποτέλεσαν γενάρχες σε πολλά εκτροφεία της μεταπολεμικής περιόδου. Αρκεί να θυμηθούμε το εκτροφείο “Del Tidone” του A. Rettani που είχε στην κατοχή του την Diva del Tidone, νικήτρια του πρώτου Κυπέλλου Ευρώπης, που διοργανώθηκε στο Bolgheri της Ιταλίας το 1950, το εκτροφείο “Di Entella” του F.Zacchini, που είχε στην κατοχή του τον Igor di Entella, πατέρα της Clavarensis Betty του αξέχαστου Gino Botto με τα σέττερ “Clavarensis”. Η Betty με την σειρά της ήταν μάνα του εκπληκτικού τράιαλερ Bobet di San Faustino. Tο εκτροφείο Gonzanhensis, επίσης του διάσημου εκπαιδευτή M. Marchesi, είχε στην κατοχή του πολλά διάσημα ονόματα των δεκαετιών ‘ 50- ’60, όπως ο Gonzanhensis Mur, καθώς επίσης και το εκτροφείο Ticinensis του A. Ridella που είχε τον Ticinensis Cavalier d’Arpino, πατέρα και συγχρόνως παππού πολλών πρωταθλητών. Παρά το γεγονός ότι αρκετοί Ιταλοί εκτροφείς την περίοδο του μεσοπολέμου δημιούργησαν ορισμένα εξαιρετικά σέττερ, αν θελήσουμε πραγματικά να αποδώσουμε τον όρο στυλοβάτες της Ιταλικής εκτροφής σέττερ μετά τον πόλεμο, χωρίς αμφιβολία αυτός δικαιωματικά ανήκει στον Fausto Cavalli με τα Del Rovere και στον Giacomo Crismani με τα Crismani. Ο Cavalli με τα διάσημα σέττερ της εποχής του τροφοδότησε πολλά και σπουδαία εκτροφεία. Αποτέλεσμα της εκτροφής του ήταν η εκπληκτική Sonia del Rovere, νικήτρια του Κυπέλλου Ευρώπης το 1953, αλλά επίσης και τα αδέρφια Brick και Bona del Rovere από τα οποία προήλθαν πολλά και σπουδαία σέττερ όπως ο Vava del Tidone, Mia και Hamprin del Volo, Sonia di Platamona και φυσικά τα σέττερ Almar του A. Marinelli. Μεγάλο μέρος αυτών των γραμμών αίματος των προπολεμικών σέττερ Del Rovere, διατηρεί ως ένα βαθμό ο καθηγητής Giuseppe Piz από το Treviso με το εκτροφείο Del Palissandro, ο οποίος παλαιότερα είχε δώσει και συνέντευξη στο περιοδικό μας. Ο δεύτερος εκ των δυο κορυφαίων εκτροφέων, δηλαδή ο Giacomo Crismani, με την βοήθεια και τις εκτροφικές συμβουλές του πρώτου έφθασε σε εκπληκτικά αποτελέσματα, τα οποία είχαμε αναλύσει σε παλαιότερο άρθρο. Ειδικότερα με τον Crismani Olaf, πατέρα και παππού των Dun del Meschio και Décor Lot, έβαλε τα θεμέλια για την περίοδο που θα μιλήσουμε στο επόμενο τεύχος, δηλαδή για τα σέττερ της δεκαετίας του ’70 και μετά. Είναι γεγονός όμως και μάλιστα αδιαμφισβήτητο, ότι και οι δυο αυτοί κορυφαίοι εκτροφείς είχαν κάποιους κανόνες και κάποιες αρχές που δεν παράβλεψαν σχεδόν ποτέ. Δηλαδή, έδιναν μεγάλη σημασία στην γενεαλογία, η οποία μέσω των ικανών ατόμων μπορούσε και εξασφάλιζε σε μεγάλο βαθμό, την συνέχεια των επιθυμητών χαρακτηριστικών, τα οποία τουλάχιστον για την εποχή εκείνη πρωταρχικά, ήταν το κυνηγετικό ταπεραμέντο και οι απαράμιλλες ενέργειες του στυλ για το οποίο ξεχωρίζει ένα αγγλικό σέττερ από τις υπόλοιπες φυλές. Το καλό αίμα λοιπόν δεν ψεύδεται ποτέ και στο επόμενο τεύχος θα δούμε πως από αυτές τις γραμμές αίματος, φθάσαμε στα σέττερ που πανευρωπαϊκά έχουμε σήμερα στα χέρια μας.
