Οι …γειτονιές που στήνει ο λαγός σε μία περιοχή και οι διαδρομές- λαβύρινθος που ακολουθεί βγαίνοντας και μπαίνοντας στο γιατάκι του
Από το σημείο που χτυπάει το κύμα της θάλασσας μέχρι τ’ αλπικά τοπία της Ελλάδας, ο λαγός είναι ένα θήραμα που θα φτιάξει το γιατάκι του σε κάθε είδους βιότοπο, δείγμα της μεγάλης προσαρμοστικότητάς του, παρουσιάζοντας όμως κάποιες ιδιαιτερότητες και διαφορές, αναλόγως την περιοχή.
Οι διαφορές, έχουν σε μεγάλο βαθμό να κάνουν με τον βιότοπο στον οποίο διαβιώνει ο λαγός, και αφορούν, κατά κύριο λόγο, στο βάρος του και τις αποχρώσεις του τριχώματός του. Στην ηπειρωτική Ελλάδα το βάρος ενός λαγού μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 5 κιλά, ενώ αντιθέτως στην νησιωτική χώρα –όπου φυσικά υπάρχουν αυτιάδες- το βάρος τους δεν ξεπερνά τα 3 έως 3,5 κιλά. Σε ότι αφορά το τρίχωμα ένας παρατηρητικός θα διαπιστώσει ότι άτομα του ίδιου φύλου, που ζουν σε διαφορετικούς βιοτόπους, έχουν μικρές, αλλά υπαρκτές διαφορές στις αποχρώσεις του μαύρου και του λευκού, του κόκκινου και του πορτοκαλί στο τρίχωμά τους.
Απ’ εκεί και πέρα, λαγοί που ζουν στην ίδια περιοχή, έχουν ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους και είναι δύσκολο ακόμη και για τον έμπειρο λαγοκυνηγό να ξεχωρίσει το αν πρόκειται για αρσενικό ή θηλυκό.
Αν, για παράδειγμα, το άτομο έχει πιο επίμηκες σώμα με κεφάλι πιο αδύνατο και ελαφρώς μακρύτερο, τότε πρόκειται για θηλυκό λαγό. Η λαγήνα έχει επίσης ουρά και αυτιά που είναι ελαφρώς πιο μακριά και με πιο έντονη μαύρη απόχρωση στην άκρη τους, σε σχέση με αυτά του αρσενικού. Επίσης η απόχρωση της κοιλιάς της λαγήνας είναι πιο άσπρη, ενώ του λαγού πιο πορτοκαλί.
Ο λαγός δεν φεύγει ποτέ μακριά από την περιοχή όπου γεννήθηκε και στην οποία θα περάσει το υπόλοιπο του βίου του ενώ το 24ωρό του χωρίζεται σε δύο χρονικές περιόδους: Αυτήν, κατά τη διάρκεια της ημέρας όπου ο λαγός είναι κατά βάση … αραχτός και αυτήν στη διάρκεια της νύχτας, που τη ζει πολύ έντονα και δραστήρια.
Επειδή ο λαγός δέχεται μεγάλη πίεση από φυσικούς θηρευτές (αλεπού, κουνάβι κ.α.) καθώς και από τους κυνηγούς, έχει μάθει να επιβιώνει χάρις στη μεθοδικότητά του. Σε μία περιοχή με ακτίνα 100 έως 200 μέτρων, ο αυτιάς δημιουργεί μικρές γειτονιές στις οποίες φτιάχνει δύο – τρία (αλλού περισσότερα, αλλού λιγότερα) γιατάκια, προκειμένου να είναι έτοιμος να ανταπεξέλθει στις αντιξοότητες που μπορεί να κληθεί ν’ αντιμετωπίσει. Αν, στη διάρκεια της ημέρας αισθανθεί τον παραμικρό κίνδυνο ή υπάρξει η παραμικρή όχληση από οποιονδήποτε λόγο (άνθρωπο, σκυλί, κ.λπ.), τότε θα αφήσει το γιατάκι στο οποίο βρίσκεται προκειμένου να μετακινηθεί σε κάποιο διπλανό, που μπορεί να βρίσκεται καμιά 20αρία μέτρα (το πολύ) μακρύτερα.
Αν δεν υπάρξει κάποιος λόγος που να υποδηλώνει κίνδυνο, ο λαγός σπανίως θα εγκαταλείψει πριν το σούρουπο το γιατάκι, στο οποίο μπήκε το ξημέρωμα. Ένας καλός λόγος, για να το κάνει, είναι, για παράδειγμα, η αλλαγή των καιρικών συνθηκών, με το ξέσπασμα μιας ξαφνικής μπόρας που συνοδεύεται από έντονο αέρα και η φωλιά δεν του παρέχει προστασία απέναντι στα φυσικά φαινόμενα. Μία άλλη περίπτωση, είναι το γιατάκι να είναι πολύ ζεστό, κάτι που μπορεί να συμβεί στη διάρκεια του καλοκαιριού, και να αναζητήσει λίγη δροσιά σε κάποιο άλλο. Όπως επίσης υπάρχει και η περίπτωση να βγει από το γιατάκι του είτε για να ουρήσει ή να κοπρίσει επειδή δεν μπορεί να κρατηθεί άλλο, είτε επειδή διέγνωσε κάποιον κίνδυνο (σκυλί, άνθρωπο, κάποιο αρπαχτικό, κ.λπ.).
Για τη βοσκή, αλλά και για να ικανοποιήσει το αχόρταγο ερωτικό του ένστικτο, ο λαγός θα βγει από το γιατάκι του καθώς πέφτει το σούρουπο. Θα … ξεφύγει από την στενή ακτίνα των 200 μέτρων από το γιατάκι του και δεν αποκλείεται να φτάσει σε μια απόσταση ενός χιλιομέτρου μακριά για να βρει την απαραίτητη τροφή. Για τους θηλυκούς, αλλά και τους νεαρούς λαγούς, αυτή η απόσταση του ενός χιλιομέτρου θεωρείται ως η μεγαλύτερη που συνήθως κάνουν τα βράδια για να τραφούν. Ένας αρσενικός λαγός όμως, με έντονο την ανάγκη συνεύρεσης με κάποια θηλυκά, μπορεί να μετακινηθεί το βράδυ σε αποστάσεις μεγαλύτερες ακόμη και των 2 χιλιομέτρων μακριά από το γιατάκι του.
Οι διαδρομές … γρίφος
Οι κινήσεις του λαγού στη διάρκεια του 24ώρου θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «τελετουργικές», κι αυτό φαίνεται στην διαδικασία που ακολουθεί μετά την έξοδό του αλλά και πριν την είσοδό του στο γιατάκι. Είναι λίγες οι φορές που κάθε βράδυ ακολουθεί την ίδια διαδρομή ενώ αντιθέτως είναι αναπόσταστο κομμάτι της καθημερινότητάς του οι φοβερές επινοήσεις και τα τεχνάσματα με τις λαβυρινθώδεις διαδρομές προκειμένου να μπερδέψει τους τυχόν θηρευτές του.
