Είναι η ερώτηση που υποχρεούται να κάνει στον εαυτό του ο κυνηγός, ιδιαίτερα τώρα, στην κλειστή για το κυνήγι περίοδο. Είναι ώρα να σταθμίσει τις δράσεις του, να διορθώσει, αν γίνεται, κάποιες από αυτές, και ακόμα να αναλογιστεί τι θα πρέπει να κάνει εφ εξής…
Γιατί κυνήγι δεν νοείται μόνο η ανανέωση της άδειας Θήρας και η έξοδος στο βουνό. Δεν σημαίνει μόνο πόσα θηράματα έβαλε στη τσάντα ο κυνηγός και πόσες φωτογραφίες ανάρτησε στο facebook, που αφηγούνται, χωρίς λέξεις, τα κατορθώματά του. Είναι και πολλά άλλα, που αν λείπουν, δεν δικαιώνουν τον τίτλο του “κυνηγού”.
Εν αρχή η ενημέρωση
Ο ενημερωμένος κυνηγός, είναι ανώτερος από μία δεκάδα συναδέλφων του, που τα γνωρίζουν όλα και απαξιώνουν τις γνώσεις που τους προσφέρουν τα έντυπα του χώρου, και μάλιστα με πολύ χαμηλή τιμή. Είναι αστείο να επικαλείται ο κυνηγός την οικονομική αδυναμία, όταν πρόθυμα ξοδεύεται καθημερινά για ένα καφέ από τα λογής καφεκοπτεία ή ακόμα ξοδεύει στον κυνηγότοπο ένα κουτί φυσίγγια χάριν γούστου. Οι ειδικοί επιστήμονες και οι αρθρογράφοι στα κυνηγετικά έντυπα, με χρόνια σπουδής και εμπειρίας στο κυνήγι, μοχθούν όχι μόνο για τον επιούσιο, αλλά και για να μορφώσουν, να κάνουν καλύτερους τους κυνηγούς. Η καλή γνώση της φυσιολογίας, αλλά και των συμπεριφορών του θηράματος που «ειδικεύεται» ο κάθε κυνηγός, οδηγεί στη σωστή τακτική κυνηγίου και στη μεγιστοποίηση της απόλαυσης, ακόμα και με μικρή κάρπωση.
Είναι επόμενα επιτακτικό καθήκον η ενημέρωση του κυνηγού, με την ταυτόχρονη στήριξη των κυνηγετικών εντύπων, που εκπροσωπούν την πολυάριθμη οικογένεια των κυνηγών. Μέσω των εντύπων θα πληροφορηθεί ο κυνηγός για την ετήσια Ρυθμιστική Απόφαση, τα επιτρεπόμενα είδη θηραμάτων και τις ημερομηνίες έναρξης και λήξης του καθενός από αυτά. Θα πληροφορηθεί ακόμα για τυχόν νέες τοπικές απαγορεύσεις, αλλά και για το «άνοιγμα» άλλων περιοχών, για τις οποίες έληξε η απαγόρευση Θήρας. Αποφεύγει έτσι τον σκόπελο του “δεν γνώριζα” και τις επιπτώσεις της όποιας παρανομίας, γιατί και μόνο η άγνοια επισύρει την τιμωρία. Τα κυνηγετικά έντυπα είναι ακόμα το μοναδικό «βήμα» για να ακουστεί η φωνή του κυνηγού, από οποιαδήποτε γωνιά της χώρας και αν βρίσκεται.
Άνιση η μάχη αλλά όχι και ανέντιμη
Βγήκα λοιπόν στο βουνό, βρήκα το πολυπόθητο θήραμα και ξεσπάω πάνω του, για να διώξω το άγχος της καθημερινότητας. Δεν του αφήνω κανένα περιθώριο διαφυγής, πρέπει οπωσδήποτε να καταλήξει στην τσάντα, και δεν θαυμάζω, ούτε σέβομαι τα «τερτίπια» και τις τακτικές του, προκειμένου το άμοιρο να αποφύγει τον κίνδυνο. Αλλά αυτό λέγεται κυνήγι συνάδελφοι; όλοι θέλουμε να αντιμετωπίσουμε νικηφόρα το θήραμα, αλλά με όσο γίνεται πιο δίκαιους όρους. Ο «κράχτης», οι μεγάλες παγάνες, τα «έξυπνα» και μεγάλου βεληνεκούς φυσίγγια, και το άσκοπο τουφεκίδι σε μεγάλο ύψος, προκειμένου για τα φτερωτά, είναι μέσα ανέντιμα και ανήθικα, που μόνο ζημιά προκαλούν στα θηρεύσιμα είδη, ενώ ταυτόχρονα σπιλώνουν ανεπανόρθωτα την τάξη των κυνηγών. Γιατί εφ όσον αναγνωρίζω την υπεροπλία μου απέναντι στο θήραμα, οφείλω να του διασφαλίσω και το δρόμο ή τον τρόπο διαφυγής του.
Κυνηγός δεν σημαίνει ρυπαντής
Αλλά ο μη σεβασμός στο θήραμα, σημαίνει αυτόματα και την αδιαφορία του κυνηγού για το περιβάλλον, αφού η πανίδα και η χλωρίδα αποτελούν ένα ενιαίο οικοσύστημα. Οπωσδήποτε δεν είναι στο «χέρι» του να αποτρέψει τις μικρές ή τις μεγάλες περιβαλλοντικές καταστροφές, που γίνονται στο όνομα της ανάπτυξης. Είναι όμως υποχρέωσή του να καταγγέλλει τις ιδιωτικές παραβατικές παρεμβάσεις, όπως είναι η λαθρο-υλοτομία, ο εμπρησμός και η παράνομη δόμηση μέσα στο δάσος. Εκείνο όμως που ο ίδιος εύκολα μπορεί να κάνει, είναι μην ρυπαίνει με τα σκουπίδια του (κάλυκες, πλαστικά κύπελλα, πλαστικές φιάλες νερού, κ.ά) τον κυνηγότοπο, και ακόμα να μαζεύει μαζί με τα δικά του και τα σκουπίδια των λίγων ασυνείδητων συναδέλφων του. Θέλοντας μάλιστα να υποστηρίξει το περιβαλλοντικό του αίσθημα, μπορεί σε περίοδο εκτός κυνηγίου, να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του, στα φιλοθηραματικά έργα του συλλόγου που ανήκει.
Προσέχω για να… υπάρχω
Ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, και αυτό που ξεχωρίζει τον σωστό κυνηγό, είναι η σημασία που αποδίδει στην ασφάλεια στον κυνηγότοπο, τόσο σε ατομικό επίπεδο, όσο και για το σύνολο των κυνηγών της παρέας του, και γενικά τους κυνηγούς που κινούνται γύρω του. Το όπλο που, έστω και άδειο, δεν στοχεύει άλλον κυνηγό, το ασφαλισμένο όπλο όταν γίνεται διάβαση δύσκολης και κακοτράχαλης περιοχής, και ιδιαίτερα η σκόπευση, όχι σε ό,τι κινείται και σε ό,τι πετάει, είναι μερικοί από τους απαράβατους κανόνες που επιβάλει η στοιχειώδης ασφάλεια.
Το πορτοκαλί γιλέκο, που ευτυχώς έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια και με το γράμμα του νόμου, έχει σώσει αρκετές ανθρώπινες ζωές. Επιβεβλημένη είναι όμως και η συντήρηση του όπλου, για την αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων. Ακούω συχνά κυνηγούς να περηφανεύονται, γιατί έχουν δύο και τρία χρόνια να καθαρίσουν το όπλο τους, και εύχομαι να είναι έτσι πάντα… τυχεροί στη ζωή τους. Τη σπουδαιότητα της συντήρησης του όπλου, για την ασφάλεια του κυνηγού, έθιξε προ μηνός και ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, σε συνομιλία του με Αθηναίους κυνηγούς.
Η λιτή πρέπουσα εμφάνιση
Ο κυνηγός δεν είναι «κατσαπλιάς». Η εμφάνισή του δεν πρέπει να θυμίζει ούτε ρακένδυτο περιπατητή, ούτε κομάντο σε ειδική αποστολή. Δεν μιλώ βέβαια για τις ακριβές φορεσιές και για τα πανάκριβα αξεσουάρ, που χρησιμοποιεί η «ελίτ» των κυνηγών, με μοναδικό σκοπό την προβολή του πλούτου της.
Τα καθαρά καφέ-πράσινα ρούχα, που βρίσκονται σε προσιτή τιμή για τον κάθε κυνηγό, είναι αυτά που χαρακτηρίζουν το ενδιαφέρον του για μία ευπρεπή εμφάνιση, τόσο απέναντι στους άλλους κυνηγούς, όσο και στους μη κυνηγούς που θα συναντήσει, από τους οποίους πολλοί δεν χάνουν την ευκαιρία να μας κακολογήσουν για το παρουσιαστικό μας. Μέσα στην «κόσμια» συμπεριφορά του κυνηγού, πρέπει ακόμα να περιληφθεί ο σεβασμός στην περιουσία του αγρότη και η άμεση απομάκρυνσή του από τους χώρους που εκτελούνται γεωργικές εργασίες.
Η ικανότητα και οι αξίες πρέπει να προωθούνται
Στην ενδοσκόπηση λοιπόν που κάνει ο κυνηγός, διαπιστώνει ότι είναι «μέσα» σε όλες τις παραπάνω παραμέτρους που σχηματοποιούν τον σωστό κυνηγό. Είναι όμως αυτό αρκετό; Η πρέπουσα συμπεριφορά του, δεν πρέπει να προωθείται σε άλλους, και μάλιστα σε νεότερους ηλικιακά κυνηγούς, ώστε να μεταλαμπαδεύονται οι αρχές και οι διαχρονικές αξίες του κυνηγίου; Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να συμμετέχει ενεργά στις δράσεις του συλλόγου του, και να μη φοβάται να αναλάβει τις ευθύνες από τη θέση του μέλους του διοικητικού συμβουλίου. Η ανάδειξη των ικανότερων για να αναλάβουν τα ηνία στις κυνηγετικές οργανώσεις, δεν είναι κάτι που πρέπει να περιλαμβάνεται στα «ψιλά γράμματα». Αντίθετα είναι κεφαλαιώδους σημασίας για το μέλλον του κυνηγίου.
Κυνηγετικός σκύλος: το alter ego του κυνηγού
Άφησα για το τέλος τον κυνηγετικό σκύλο. Γιατί κυνηγός και σκύλος, είναι ταυτόσημες έννοιες από καταβολής κόσμου. Αρκεί όμως να έχει ο κυνηγός ένα ή περισσότερους σκύλους και να αυτοθαυμάζεται για το κατόρθωμά του; Και ακόμα τι κάνει για τον σύντροφό του, πως του ανταποδίδει τις ανείπωτες στιγμές που του προσφέρει στο βουνό. Γιατί η σωστή εκπαίδευση, η διατήρηση της σωματικής και ψυχικής υγείας του σκύλου, με τη σωστή διατροφή, με το σωστό «κουμάσι», με την άνετη και υγιεινή μεταφορά του, χειμώνα-καλοκαίρι και την κτηνιατρική επιτήρηση, είναι πρωταρχικό καθήκον του κυνηγού.
Και το μέλημα αυτό δεν διαρκεί όσο η περίοδος του κυνηγίου, αλλά ολόκληρο τον χρόνο, με την συνεχή άσκηση στα εκπαιδευτικά και την προετοιμασία του σκύλου για την επόμενη περίοδο. Γιατί η αγάπη στον τετράποδο σύντροφο δεν δείχνεται με λόγια, αλλά με έργα.
