Περήφανοι γονείς από το Τέξας “πλημμυρίζουν” τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με φωτογραφίες από τις πρώτες κυνηγετικές εξορμήσεις των παιδιών τους γιατί στις Η.Π.Α, αν θες να κυνηγήσεις, ό,τι ηλικία και να έχεις, υπάρχει το αντίστοιχο πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορείς να το κάνεις…
κείμενο ΘΕΑΝΩ ΚΑΡΟΥΤΑ
Λέγεται “Youth Hunting Season”, που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει “παιδική κυνηγετική σεζόν” και στο Τέξας, των 1.200.000 κυνηγών, αποτελεί πλέον μία γιορτή, θεσμό για την Πολιτεία.
Από 6 έως 16 ετών
Η αρμόδια αρχή του Τέξας διοργανώνει αυτά τα Σαββατοκύριακα και απευθύνει κάλεσμα αποκλειστικά σε λιλιπούτειους κυνηγούς κάτω των 16 ετών, οι οποίοι υπό το άγρυπνο βλέμμα ενός κυνηγού ενήλικα στο ρόλο του συνοδού – ο οποίος δεν επιτρέπεται να κυνηγήσει μόνο επιβλέπει – θα έχουν την πρώτη τους επαφή με τη θήρα. Ελάφια, αγριόγαλοι και διάφορα άλλα φτερωτά και υδρόβια, είναι τα θηράματα που μπορούν να κυνηγήσουν και η προσέλευση είναι εντυπωσιακή.
Κυνηγούς ηλικίας από 6 έως 16 ετών και “παγιδευτές”, αφορά το πρόγραμμα της τεξανικής αρχής Περιβάλλοντος και Διατήρησης και στόχος είναι να δοθεί στα νέα παιδιά η ευκαιρία να μάθουν το κυνήγι σωστά, αποκτώντας τα απαραίτητα εφόδια, τις γνώσεις και τις δεξιότητες που θα διασφαλίσουν ότι μεγαλώνοντας θα γίνουν υπεύθυνοι κυνηγοί.
Διατήρηση των παραδόσεων
Ελάφια, άγριες γαλοπούλες, φασιανοί και υδρόβια, είναι στη διάθεση της νέας γενιάς κυνηγών, οι οποίοι πάντα υπό την αυστηρή επίβλεψη ενήλικων κυνηγών θα εκπαιδευτούν, ώστε να μάθουν τα μυστικά ασφαλείας χειρισμού των όπλων και διαχείρισης των θηραμάτων, της ασφαλούς σκόπευσης και της σωστής συμπεριφοράς στους κυνηγότοπους. Το πρόγραμμα χωρίζεται σε δύο επίπεδα, με το πρώτο, που είναι αμιγώς κυνηγετικό, να αφορά παιδιά ηλικίας 12-15 ετών και το δεύτερο, που αφορά παιδιά μικρότερα των 12 και εμπεριέχει και την παγίδευση. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους για την οργάνωση, το πρόγραμμα στοχεύει στη διατήρηση των “παραδοσιακών” μεθόδων κυνηγιού και παγίδευσης, μεταβιβάζοντας τη γνώση στις επόμενες γενιές, κληροδοτώντας παράλληλα τη φιλοσοφία της αειφορίας και της διατήρησης της άγριας ζωής.
Γνώση και ασφάλεια
Μέσω αυτών των δύο, επιτυγχάνεται επίσης η εκπαίδευση των παιδιών σε θέματα ασφάλειας, αλλά και η απόκτηση βασικών κυνηγετικών γνώσεων ώστε μεγαλώνοντας να γίνουν ευαισθητοποιημένοι και σωστοί εκπρόσωποι της θηρευτικής δραστηριότητας και μέλη της κυνηγετικής οικογένειας, την ίδια στιγμή που θα τους δίνεται η ευκαιρία μέσα από πολύ ενδιαφέροντες τρόπους να περνούν χρόνο στην ύπαιθρο, να μαθαίνουν για την θηραματοπανίδα και να μοιράζονται δραστηριότητες με τους δικούς τους ανθρώπους, όταν άλλα παιδιά περνούν τις ώρες τους μπροστά σε κονσόλες και οθόνες.
Δωρεάν η συμμετοχή στο πρόγραμμα
Οι ανήλικοι κυνηγοί δεν θα έχουν σαφώς τη δυνατότητα να εξορμούν όπως οι ενήλικοι συνάδελφοι τους όποτε και όπως θέλουν, στο πλαίσιο του προγράμματος όμως έχουν οριστεί συγκεκριμένες ημερομηνίες για τις εξόδους τους. Σε προκαθορισμένα τριήμερα, τα οποία έχουν συνδυαστεί με κάποια επίσημη – σχολική – αργία, και στα οποία οι μικροί ενδιαφερόμενοι θα έχουν τη δυνατότητα να μεταχειριστούν πυροβόλο όπλο και να θηρεύσουν ένα ελάφι, έναν αγριόγαλο, έναν φασιανό ή υδρόβια. Αξίζει να αναφερθεί πως η συμμετοχή στο πρόγραμμα είναι δωρεάν, καθώς πρόκειται στην ουσία για μία εκπαιδευτική διαδικασία, υπάρχουν όμως αυστηροί όροι ώστε να μην γίνεται κατάχρηση για όλη τη διάρκεια της κυνηγετικής σεζόν.
Ο ανήλικος μπορεί να επιλέξει αν θα κυνηγήσει με όπλο ή τόξο και συνοδεύεται από έναν ενήλικα, ο οποίος δεν επιτρέπεται να κυνηγήσει στην συγκεκριμένη εξόρμηση. Το όριο της κάρπωσης είναι ένα θήραμα ανά άτομο για όλη την περιφέρεια και τα θηράματα που θα καρπωθούν δεν συμπεριλαμβάνονται στο όριο καρπώσεων της πολιτείας. Τα ελάφια που θα βληθούν θα πρέπει να αναφερθούν στις δασικές αρχές εντός 48 ωρών, ενώ οι ανήλικοι κυνηγοί θα πρέπει να τηρήσουν όλες τις προϋποθέσεις ασφαλείας που ισχύουν και για τις εξορμήσεις των ενηλίκων.
Παρά το γεγονός πάντως πως η εν λόγω δράση απέχει έτη φωτός από την ελληνική πραγματικότητα, αναμφίβολα καταδεικνύει τον τρόπο που αντιμετωπίζουν το κυνήγι στην Αμερική και ιδιαίτερα σε ορισμένες πολιτείες, που οι αρχές αλλά και οι πολίτες το βλέπουν ως παράδοση που οφείλουν να διατηρήσουν.
