Εξαιτίας της παρωχημένης ελληνικής νομοθεσίας, ένας πλωτάρχης του Λιμενικού “ξενιτεύεται” σε άλλα κράτη της Ευρώπης, για να μπορεί να κυνηγήσει με το τόξο του…

Είναι πλωτάρχης του Λιμενικού Σώματος, έμπειρος κυνηγός και ένας από τους καλύτερους τοξοβόλους της Ευρώπης… Για να κυνηγήσει, όμως, με το τόξο του πρέπει να… ξενιτεύεται σε άλλες χώρες της Ευρώπης ή του υπόλοιπου κόσμου, εξαιτίας της παρωχημένης ελληνικής νομοθεσίας!

“Εξτριμ” καταστάσεις

Ο αξιωματικός Κώστας Παπαδόπουλος, υπηρετεί στο Λιμεναρχείο Θεσσαλονίκης και κυνηγάει με το τόξο του στα δάση της Βουλγαρίας, τη Σερβίας, της Ουγγαρίας και της Γαλλίας… Μάλλον οι… “εξτρίμ” καταστάσεις είναι στο αίμα του, αφού στο παρελθόν έχει κατακτήσει το παγκόσμιο και ευρωπαϊκό πρωτάθλημα καράτε, ενώ επί 20 χρόνια υπήρξε μέλος της εθνικής ομάδας της χώρας μας. Το πάθος του με τα τόξα ξεκίνησε από την παιδική του ηλικία, όπως παραδέχεται ο ίδιος:

-“Έφτιαχνα μόνος μου τόξα από παιδάκι. Μετά ξεκίνησα την τοξοβολία σαν χόμπι, και γρήγορα ανακάλυψα πόσο υπέροχο είναι να κυνηγάς με αυτό… Εδώ και 15 χρόνια κυνηγώ, πλέον, με αυτόν τον τρόπο”, λέει ο πλωτάρχης.

Άριστος ιχνηλάτης

Παλιός καταδρομέας ο Κώστας Παπαδόπουλος, κάθε άλλο παρά άσχετος είναι με τα πυροβόλα όπλα… Έχει κυνηγήσει και με ραβδωτά και με λειόκαννα, αλλά “το κυνήγι με τόξο έχει την πρώτη θέση στην καρδιά μου”, εξομολογείται. Τα περισσότερα κυνήγια του τα κάνει σε ζαρκάδια, ελάφια και αγριογούρουνα, αλλά δεν λείπουν και οι εξορμήσεις του για… πρασινοκέφαλα παπιά και φασιανούς. Το κυνήγι με τόξο γίνεται, κυρίως, με δύο τρόπους:

• Στον πρώτο ο κυνηγός πρέπει να βρει και να προσεγγίσει αθόρυβα το θήραμα, γι’ αυτό και χρειάζεται να είναι και άριστος ιχνηλάτης!

-“Εδώ αναδεικνύεται η μέγιστη τεχνική και ικανότητα ενός κυνηγού με τόξο, γιατί πρέπει να μπορεί να σκέφτεται σαν το θήραμα και να κινείται αθόρυβα σαν σκιά”, λέει ο Κ. Παπαδόπουλος.

• Ο δεύτερος τρόπος είναι στατικός και γίνεται με καρτέρι πάνω στα δέντρα, σε υπερυψωμένες φυλάχτρες…

-“Έχει και αυτός τις συγκινήσεις του, γιατί ο κυνηγός πρέπει να έχει πειθαρχία, υπομονή και αντοχή στις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Είναι ένα παιχνίδι αντοχής και υπομονής με το θήραμα”, λέει ο Έλληνας τοξοβόλος.

Τόξα “μηχανικά” και “παραδοσιακά”

Τελευταία, πάντως, αναπτύσσεται στο εξωτερικό και το κυνήγι με παγάνες και σκύλους, όπου στα καρτέρια οι κυνηγοί είναι οπλισμένοι με τόξα και βέλη. Τα τόξα κυνηγίου μπορεί να είναι “μηχανικά” ή “παραδοσιακά: το πρώτο είναι πιο δυνατό και εκτοξεύει το βέλος με ταχύτητα μεγαλύτερη από… 350 πόδια το δευτερόλεπτο! Αν σκεφτεί κανείς, μάλιστα, ότι τα βέλη είναι από ανθρακονήματα, μπορούν να καταβάλουν μέχρι και… αρκούδες ή βίσωνες. Όσο για το “παραδοσιακό” τόξο, δεν έχει τη δύναμη και τα σκοπευτικά βοηθήματα του “μηχανικού”, αλλά είναι ένα ιδιαίτερο όπλο που αναδεικνύει την ικανότητα του καλού… τοξοκυνηγού.

-“Με το μηχανικό τόξο έχω χτυπήσει ζαρκάδι στα.. 60 μέτρα! Τα αγριογούρουνα, βέβαια, πρέπει να τα πλησιάσεις πιο κοντά. Οι βολές με το τόξο πρέπει να γίνονται σε ζωτικά σημεία, ώστε η καταβολή να γίνεται όσο πιο άμεσα και γρήγορα. Ο κυνηγός οφείλει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός και να μην υπερεκτιμά τις ικανότητές του, ώστε να μπορεί να καταβάλει το θήραμα με την πρώτη βολή του”, εξηγεί ο κ. Παπαδόπουλος.

Και τα παιδιά του…

Το πάθος του πατέρα τους έχει μεταδοθεί και στα δύο αγόρια του, τον Γιώργο και τον Δήμο, δέκα και οχτώ χρονών αντίστοιχα… Και βέβαια, ο μπαμπάς τα έχει, ήδη, μυήσει στα μυστικά της κυνηγετικής τοξοβολίας.

“Ο Γιώργος έχει κάνει τα πρώτα του κυνήγια με μικρά θηράματα, όπως αλεπού, νεαρά αγριογούρουνα και αγριοκούνελα”, λέει ο κ. Παπαδόπουλος.