Tο κυνήγι του λαγού βρίσκεται στο ζενίθ του και όποιος κυνηγός έχει στην κατοχή του καλά λαγόσκυλα, απολαμβάνει το λαγοκυνήγι…
Του Στάθη Καβαθούλη
Είναι κάποιες μέρες που ξεχωρίζουμε την ποιότητα των σκύλων, καθώς όταν η νύχτα έχει μεγάλη διάρκεια, ξεκινάει και το ζευγάρωμα των λαγών. Όχι ότι σταματάει κατά τη διάρκεια του χρόνου, απλά τα αρσενικά όταν η νύχτα είναι μεγάλη όπως προείπαμε, διανύουν μεγάλες αποστάσεις για να βρουν τις θηλυκές και να επιτευχθεί το ζευγάρωμα. Αυτό γίνεται από αρκετούς λαγούς με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ομηρικοί καβγάδες. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλές φορές βλέπουμε τούφες ολόκληρες από το τρίχωμά τους στις βοσκές. Ο πιο ισχυρός θα είναι αυτός που θα καταφέρει να ζευγαρώσει με τη λαγίνα, αλλά ορισμένες φορές υπάρχουν και κάποιοι πονηροί, που εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις και ζευγαρώνουν αυτοί πρώτοι.
Όλη αυτή η διαδικασία, δημιουργεί περίπλοκες και δαιδαλώδεις διαδρομές, οπότε και εμείς μέσα από αυτές θα μπορέσουμε να διακρίνουμε τα καλά από τα μέτρια λαγόσκυλα. Αναφέρομαι πάντα στις δύσκολες μέρες, όταν δηλαδή φυσάει ξεροβόρι ή έχει παγωνιά και τα ίχνη είναι αμυδρά, ενώ παράλληλα οι μακρινοί ντοροί κάνουν την ιχνηλασία και το ξεφώλιασμα δύσκολο. Γι’ αυτό και στους κυνηγούς έχει μείνει το ρητό «Ένα καλό λαγόσκυλο πρέπει να ξεφωλιάζει τον Δεκέμβριο». Αυτό είναι όντως αληθινό, αλλά υπάρχουν και μέρες, συνήθως μετά από βροχή, που οι λαγοί ψάχνονται πάρα πολύ καλά και μπορούμε να πούμε ότι αυτές οι μέρες είναι ιδανικές για λαγό. Αυτές φυσικά είναι λίγες, αλλά είναι και αυτές που σου μένουν γιατί τότε τα κυνήγια είναι πολύ όμορφα. Αυτή την εποχή, και ειδικά τις ιδανικές λαγομέρες, παρατηρούνται συνήθως μεγάλες διώξεις, αναφερόμενος πάντα σε πραγματικά λαγόσκυλα, τα οποία κυνηγούν αρκετή ώρα το λαγό. Ακούω συχνά, ότι έτσι όπως έχει γίνει το κυνήγι του λαγού τα τελευταία χρόνια, (πολλοί κυνηγοί, περιορισμένος χώρος λόγω απαγορεύσεων, πυκνό οδικό δίκτυο, κλοπές σκυλιών αλλά και λαγών, φόλες κ.λπ.), ο ιχνηλάτης όταν βρεθεί σε ιδανικό χώρο, πρέπει να διώξει το λαγό πολύ ώρα και για μεγάλη απόσταση. Αυτό το λέω γιατί υπάρχουν ορισμένα σκυλιά τα οποία δεν μπορούν να κυνηγήσουν για πολύ ώρα, αλλά μπορούν και πάνε τόσο ντοριάρικα και σιγά, οπότε περιορίζονται σε μικρό χώρο δίωξης. Συνήθως βέβαια ο λαγός ρυθμίζει τη δίωξη, ανάλογα με την ταχύτητα του ιχνηλάτη, αλλά υπάρχουν και ορισμένοι λαγότοποι που ευνοούν τα κυνήγια μας.
Ο ιχνηλάτης που κάνει μεγάλη δίωξη, πρέπει πάνω απ’ όλα να ξέρει όταν χάσει το θήραμα, να επιστρέψει πίσω στον κυνηγό, όσο μακριά και αν είναι. Ένα σκυλί με πολύ μεγάλη δίωξη, εάν δεν επιστρέφει στο αφεντικό του, είναι αναποτελεσματικό, διότι ποτέ δεν θηρεύονται όλοι οι λαγοί για να πεις ότι εφόσον θηρευτεί ο λαγός, θα μαζέψουμε και το σκυλί. Αυτό δεν γίνεται ποτέ, δηλαδή όσους λαγούς βγάλουμε, να τους θηρεύσουμε κιόλας. Πόσες φορές έχει τύχει να δούμε κυνηγούς να ψάχνουν χαμένα λαγόσκυλα και να ξημεροβραδιάζονται στο βουνό για να τα βρουν. Ο πραγματικός διώκτης θα επιστρέψει από εκεί που ξεκίνησε τη διαδρομή του. Αυτός είναι και ο τρόπος για να διαπιστώσουμε εάν ένα λαγόσκυλο γυρίζει στο αφεντικό του, αν δηλαδή κάνει την αντίστροφη διαδρομή που έκανε κυνηγώντας το λαγό (εξυπακούεται βέβαια χωρίς να κλαφουνάει). Αν ο ιχνηλάτης μας χάσει το λαγό, και επιμένει στο ίδιο σημείο ξανά και ξανά χωρίς νόημα, τότε θα αναγκαστούμε να τον ψάξουμε εμείς. Εδώ όλα κρίνονται στην λεπτομέρεια. Μόλις ο ιχνηλάτης χάσει τα ίχνη του λαγού, πρέπει να επιμείνει τόσο πολύ και με τέτοιο τρόπο, ώστε να τα ξαναβρεί για ακόμα μια φορά, διαφορετικά πρέπει να γυρνάει πίσω στο αφεντικό του. Τονίζω όμως και πάλι ότι πρέπει να επιμείνει αρκετά και όχι να εγκαταλείπει τα ίχνη με το παραμικρό και να ψάχνει να μας βρει. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αν απομακρυνθεί πολύ ένας ιχνηλάτης μπορεί να μην ξέρει να γυρίσει πίσω. Αυτό είναι λάθος. Ο ιχνηλάτης πάντα ξέρει να ακολουθήσει αντίστροφα τη δική του διαδρομή για να μας βρει, έστω και αν περάσουν αρκετές ώρες. Υπάρχουν και πολύ παθιασμένα λαγόσκυλα, τα οποία λόγω του πάθους τους δεν εγκαταλείπουν τα ίχνη αλλά δεν οδηγούνται και σε κανένα αποτέλεσμα. Ακούμε παλιούς κυνηγούς με παθιασμένα λαγόσκυλα να λένε ότι το λαγόσκυλό τους κυνηγάει πάρα πολλές ώρες, χωρίς όμως στην ουσία να πρόκειται για πραγματική καταδίωξη.
Για να δούμε όμως τι κάνει έναν ιχνηλάτη να έχει γρήγορες και πάνω απ’ όλα σωστές επιστροφές. Εγώ πιστεύω ότι είναι θέμα ενστίκτου και νοοτροπίας περισσότερο και ύστερα θέμα εκπαίδευσης. Από μικρό ένα σκυλί πρέπει μόλις χάνεται από εμάς να έρχεται να μας βρει. Αν αυτό το πραγματοποιεί, είναι σχεδόν σίγουρο, ότι τελικά θα επιστρέφει σε εμάς ακόμα και αν καθυστερεί. Όσο μεγαλώνει και η εκπαίδευση θα παίζει και αυτή το ρόλο της, θα πρέπει αν χάσει τα ίχνη του λαγού και εμείς κρίνουμε απαραίτητο ότι πρέπει να το μαζέψουμε, καλώντας το να έρθει σε εμάς. Υπάρχουν ιχνηλάτες που ακόμα και αν διώκουν, όταν τους καλέσουμε θα έρθουν προς εμάς αφήνοντας το λαγό. Αυτά είναι συνήθως πολύ υπάκουα σκυλιά και ο κυνηγός-εκπαιδευτής τους έχει δουλέψει πολύ με αυτά από τη μικρή τους ηλικία. Όταν κυνηγάμε με αγέλη σκύλων είναι πιο δύσκολο να μαζέψουμε τα σκυλιά. Συνήθως σε τέτοιες ομάδες, κάποιο σκυλί ξεκινάει πρώτο να έρθει προς τον κυνηγό μόλις χαθεί το θήραμα ή αν τα καλέσει αυτός. Ορισμένοι κυνηγοί κρατούν κάποιο λαγόσκυλο, ειδικά για να μαζεύει τα υπόλοιπα γιατί όπως λένε αυτά είναι χαρισματικά σκυλιά, αφού ο χρόνος όλων μας είναι περιορισμένος. Σε αυτό το πρόβλημα, η τεχνολογία τα τελευταία χρόνια προσφέρει ειδικά βοηθήματα που μας βοηθούν να βρίσκουμε τους ιχνηλάτες μας (κολάρα εντοπισμού με GPS).
Το κυνήγι ήταν, είναι και θα είναι τρόπος ζωής για εμάς τους κυνηγούς, αλλά δεν πρέπει ποτέ να πέφτει το ηθικό και να χαλάει η διάθεσή μας, καθώς θα περιμένουμε ένα χαμένο λαγόσκυλο.
