Κάποια ορτύκια πάντα μένουν πίσω για να ξεχειμωνιάσουν. Οι συνήθειές τους όμως αλλάζουν, όπως εποχιακά μεταβάλλονται και οι συνθήκες στους χώρους παραμονής τους. Υπάρχουν ορτύκια, λίγα όμως και σε επιλεγμένα μέρη.
Κείμενο-φωτογραφίες: Χάρης Αρχοντάκης
Μέχρι τώρα συνηθίσαμε να βλέπουμε στο διαδίκτυο αναρτήσεις εικόνων με θηράματα “δύσκολα”, όπως πέρδικες, μπεκάτσες, φάσσες. Αν και τούτη η συνήθεια ποτέ δεν με βρήκε σύμφωνο, εντούτοις αντιλαμβάνομαι – ως ένα βαθμό – την ανάγκη κάθε συναδέλφου να προβάλει οπτικά κάθε επιτυχία. Στον ίδιο χώρο, “συνάντησα” ορτυκάδες νεαρά παιδιά, με κυνηγετική διαδρομή που δεν ξεπερνά τα πέντε χρόνια, έχοντας ανεβάσει φωτογραφίες με χειμωνιάτικο φόντο.
Από τις αναφορές που συνοδεύουν τις εικόνες, μια μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.
“Είμαστε παρέα φίλων από παιδιά. Σποραδικά βγάζουμε μεροκάματα σε διανομή φυλλαδίων, βαψίματα και κουβαλήματα… Έχουμε τρία πουλόσκυλα που ξεκίνησαν ωραία στην μπεκάτσα, όμως η αφραγκία δεν επιτρέπει πλέον τέτοιες πολυτελείς αναζητήσεις… Μοναδική επιλογή τα ορτύκια σε Κωπαΐδα και Μουρίκι. Δυο κουτιά φυσίγγια μας εξασφαλίζουν ένα δίμηνο και βάζοντας από 10 ευρώ μπορούμε να κυνηγάμε… Όσο για αποτέλεσμα πάντα κάτι βρίσκουμε”.
Έχουν “τρόπο” να επιβιώνουν…
Οι τρεις αυτοί νεαροί σίγουρα δεν είναι οι μόνοι που η ανάγκη “περιόρισε” σε καμπίσιες έρευνες.
Όμως υπάρχουν ορτύκια; Άγνωστο πόσα, αποδεδειγμένα υπάρχουν, και είναι βέβαιο πως αρκετά θα ξανασμίξουν με τα νεόφερτα της άνοιξης .
Κάποτε ήταν πολλά περισσότερα. Μειώσεις άρχισαν κλιμακωτά αυξανόμενες, στο διάστημα της τελευταίας δεκαετίας, κυρίως λόγω κασετόφωνων.
Επιπλέον οι αλλαγές χρήσης γης, περιόρισαν τους βιότοπους, καθιστώντας τον εντοπισμό τους δύσκολο, αφού έπαψαν να είναι “απλωμένα” σε μεγάλη έκταση. Συνήθως όπου βρεθούν θα είναι περισσότερα από ένα.
Άκρες και περιφερειακά τμήματα των κάμπων κρύβουν καλύτερες ευκαιρίες.
Οι καλαμποκιές ήταν πάντα σταθερός χώρος τροφοληψίας στο μακρύ διάστημα του χειμώνα. Ιδίως εκείνες που θερίστηκαν ψηλά (πάνω από τα 30 εκατοστά), χρησιμεύουν και ως χώροι παραμονής.
Διασχίζοντας τις “κατάλληλες”, βλέπεις κάτω διασκορπισμένους σπόρους καλαμποκιού, ή και ολόκληρα “μπόσια” με καρπό κρατημένο. Τέτοιες χωραφιές ιδίως τον Νοέμβρη είναι λαχείο…
Ορτύκια υπάρχουν, όμως ολοένα και ποιο περιορισμένα…
Τηρουμένων λοιπόν των αναλογιών και υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ο εντοπισμός δυο τριών πουλιών ανά έξοδο, πρέπει να θεωρείται πέρα από τύχη και ως μεγάλη επιτυχία.
