Οι υπερεκτιμημένες δυνατότητες της φάσσας
Λόγω της έλλειψης μεγάλων σε μέγεθος θηραμάτων που να συμπεριλαμβάνονται στην λίστα θηρεύσιμων στην χώρα μας, οι κυνηγοί έχουν υπερεκτιμήσει κάποια μικρότερα, όπως για παράδειγμα τον λαγό και την φάσσα.
Για τον λαγό και τη φάσσα οι υπερβολές που ακούμε μεταξύ κυνηγών ξεπερνούν, σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμη και αυτά τα όρια της φαντασίας. Υπερβολές που συνήθως έχουν να κάνουν με τα φυσίγγια που χρησιμοποιούνται στο κυνήγι τους και ειδικά το βάρος των γομώσεων και το μέγεθος των σκαγιών.
«Άτρωτη»
Ο χαρακτηρισμός “σιδερένιο πουλί” που έχει δοθεί στη φάσσα είναι από μόνος του αρκετός για να καταλάβει ακόμα και κάποιος που δεν έχει σχέση με το κυνήγι, ότι πρόκειται για κάτι το οποίο είναι “άτρωτο”.
Στην πραγματικότητα, βεβαίως, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Η φάσσα είναι ένα κοινό θήραμα σε αρκετές χώρες της Ευρώπης. Δεν κυνηγιέται με υπεργομώσεις και σπάνια οι κυνηγοί χρησιμοποιούν σκάγια χοντρότερα του Νο7.
Η φήμη του… σιδερένιου πουλιού βγήκε από τους πιο “ενθουσιώδεις” κυνηγούς, ή μάλλον καλύτερα τους πιο ανυπόμονους ίσως και πιο άπειρους.
Αναφέρομαι σε εκείνους που σηκώνουν όπλο ακόμα και όταν τα πουλιά είναι σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση από αυτή που χαρακτηρίζεται ωφέλιμη για τα λειόκαννα όπλα. Είναι αυτοί που θα χαλάσουν και το κυνήγι σε όσους έχουν την υπομονή και περιμένουν καρτερικά να μπουν τα πουλιά σε απόσταση βολής για να ρίξουν.
Όταν ρίχνεις στα 50-60 µέτρα
Λογικό είναι όταν ρίχνεις στα 50 και 60 μέτρα να υπάρχουν πολλές αποτυχημένες βολές και τραυματισμοί θηραμάτων, καθώς σε τέτοιες αποστάσεις το να βρεις στόχο είναι κατά 50% θέμα τύχης.
Το συμπέρασμα που καταλήγουν εκείνοι που κυνηγούν τέτοια… όνειρα είναι ότι δεν φταίει η απόσταση για την τυχόν αποτυχία, αλλά το όπλο, τα φυσίγγια και το νούμερο των σκαγιών.
Επόμενη κίνησή τους είναι να αγοράσουν φυσίγγια με περισσότερα σκάγια και πιο χοντρά. Κάπου εκεί, το ένα φέρνει το άλλο και έχουν καταλήξει να κυνηγούν τη φάσσα με 4άρια 42 γραμμάρια.
Μην σαν κάνει καθόλου έκπληξη. Κάπως έτσι και τα φυσίγγια στην τσίχλα πήγαν στο νούμερο 7 και στα 36 γραμμάρια. Το μεγάλο πρόβλημα που προκύπτει κυρίως στους άπειρους κυνηγούς είναι ότι όταν σηκώνουν τουφέκι στο κοπάδι με τις φάσσες συνήθως οι τουφεκιές έχουν φόντο τον ουρανό.
Χωρίς σημείο αναφοράς
Ουσιαστικά δεν υπάρχει σημείο αναφοράς έτσι ώστε να είναι σε θέση να εκτιμήσουν την απόσταση που τους χωρίζει από το κοπάδι. Αρκεί να βλέπουν τα πουλιά. Σηκώνουν το όπλο, πυροβολούν και μετά καταλήγουν στο συμπέρασμα, ότι οι φάσσες είναι σιδερένια πουλιά. Ένα δεύτερο συμπέρασμα που καταλήγουν είναι, όταν θα δουν και μερικά πούπουλα στον αέρα, ότι τα φυσίγγια που αγόρασαν είναι άχρηστα.
Κάπως έτσι βγαίνουν οι φήμες. Σαν θήραμα, η φάσσα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα περιστεροειδές που αν κυνηγηθεί μέσα στο ωφέλιμο βεληνεκές του λειόκαννου (35-40 μέτρα) δεν χρειάζεται σκάγια που να κατεβαίνουν κάτω από το νούμερο 6. Μία γόμωση στα 34-36 γραμμάρια ανάλογα την διάμετρο των σκαγιών είναι υπέρ αρκετή για να καλύψει τις όποιες ανάγκες.
Σύγχυση
Οι φήμες δεν βγαίνουν από εκείνους που είναι σε θέση να γνωρίζουν τι ακριβώς πρέπει να χρησιμοποιήσουν και πώς να κυνηγήσουν αυτό το πανέξυπνο φτερωτό θήραμα.
Βγαίνουν από εκείνους που ψάχνουν να ρίξουν ευθύνες για να δικαιολογήσουν τις αστοχίες τους. Ωστόσο, οι φήμες είναι που προκαλούν σύγχυση. Φανταστείτε ποια εικόνα δημιουργεί ένας νέος κυνηγός όταν του αναφέρουν, ότι οι φάσσες είναι σιδερένια πουλιά και δεν πέφτουν με τίποτα.
Οι ανυπόστατες φήμες που διαιωνίζουν µία λάθος αντίληψη
Είναι φορές, που λέμε ότι το κυνήγι είναι παραδοσιακή δραστηριότητα και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Ποτέ όμως δεν μας προβλημάτισε το ποιος μεταφέρει τη γνώση και τι λέει αυτή η γνώση.
