Τέλη Οκτώβρη, του Αϊ Δημήτρη, ανάμεσα στις αναμνήσεις και τις προσδοκίες…
Τα φύλλα της οξιάς αρχίζουν να κοκκινίζουν και μέσα σε σύντομο διάστημα θα πέσουν, αφήνοντας τα κλαριά γυμνά. Η βελανιδιά όμως στα χαμηλά δε βιάζεται να τα ρίξει και μάλιστα κάμποση ξερή φυλλωσιά θα παραμείνει πάνω στα δέντρα όλο τον Χειμώνα, αντέχοντας στις παγωνιές και τις μπόρες.
Από χθες την Κυριακή ξεκίνησε ένα βοριαδάκι, που πήρε την υγρασία από την ατμόσφαιρα, αλλά στους ίσκιους κάτω από τα φύλλα το χώμα είναι βαμβάκι. Κάπου εκεί, ένα πρωινό με ομίχλη ο σκύλος θα κοκκαλώσει πάνω στην αναθυμίαση της πρώτης μπεκάτσας, που κάθισε αποβραδίς στη γνώριμη γωνιά του δάσους. Μπορεί να τη βρεις οπουδήποτε, αλλά σ’ εκείνη τη βατσινιά που αγκαλιάζει τους δρύινους κορμούς, στον μικρό λόφο που συνηθίζαμε να πηγαίνουμε από παιδιά, εκεί θα προτιμούσα αυτό το πρώτο μας «ραντεβού».
Πάντα εκεί ξεκινούσαν όλα, στα μέσα του φθινοπώρου, όταν τα καφετιά της πούπουλα σκορπούσαν στον αέρα με την πρώτη τουφεκιά και οι τσίχλες ξεπετάγονταν τρομαγμένες από τις τούφες. Αλλά και με τον κοφτό ήχο που σπάει η πρώτη γουμαροτσώνα μέσα από τη χοντρή της μύτη, γαντζωμένη πάντα πλαγιαστή στα όρθια κλαδιά της λεύκας.
Τα πρώτα αυτά φθινοπωρινά ξεσηκώματα, είναι για τον μπεκατσοκυνηγό φορτισμένα τόσο με αναμνήσεις, όσο και με προσδοκίες και ανοιχτά ζητήματα: θα έχει φέτος πουλιά; Θα σταθούν; Θα τα βοηθήσει ο καιρός;
Στη ραχοκοκκαλιά της Πίνδου…
Δεν χρειάζεται βιασύνη. Ο κυνηγός ξέρει να ζει μέρα με τη μέρα, ή καλύτερα ώρα με την ώρα. Είναι πάντως γεγονός ότι καμιά σεζόν δε χάνει την πρωτοτυπία της, μοιάζοντας με κάποια άλλη. Πέρασαν Χειμώνες με ξηρασία, με το χώμα κόκκαλο από την αναβροχιά και τον πάγο, κι όμως τα πουλιά να κάθονται πιασμένα στα Γιάννενα ανενόχλητα. Κι αντίθετα, ήρθαν Δεκέμβρηδες με ήπιες βροχές και μαλακωσιά, που ψάχναμε να βρούμε τι απέγιναν οι εξαφανισμένες μακρομύτες.
Σε κάθε περίπτωση, έφτασε ο καιρός! Στα δάση του έλατου και του πεύκου θα πάρουμε μια πρώτη γεύση των «ορέξεων» των πουλιών. Αυτά τα πρώτα μπασίματα, που κατά κανόνα γίνονται στη ραχοκοκκαλιά της Πίνδου και όχι στα ντούσκα των χαμηλότερων υψομέτρων, αποτελούν έναν πρώτο δείκτη της τάσης που θα έχει φέτος η μπεκάτσα…
