«Άργος»: Η επιμονή σε κάτι παντελώς παράλογο
Αν η στάση του υπουργείου εσωτερικών δεν μαρτυρά «αλαζονεία» σχετικά με τον νόμο «Άργος» για την ευζωία των ζώων, τότε πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η εμμονή στο λάθος;
Τέσσερα χρόνια πέρασαν από την ψήφιση ενός νόμου, ο οποίος ξεκάθαρα αδιαφόρησε πλήρως, ή και παρέκαμψε αν θέλετε, την αντίδραση της πλειοψηφίας. Οι αναρτήσεις υφίστανται στην διαβούλευση και αποτελούν αδιάψευστη μαρτυρία. Σήμερα, και μετά από 4 χρόνια, εδάφια του νόμου που αφορούν στην υποχρεωτική στείρωση ή γενετική ταυτοποίηση, δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Ωστόσο οι διαφημιστικές καμπάνιες εξακολουθούν και τα προβάλουν…
Προτείνουν στους πολίτες να στειρώσουν ή να ταυτοποιήσουν γενετικά τα ζώα τους στους κτηνιάτρους, ενώ οι κτηνίατροι αντιδρούν στα μέτρα αυτά και η τράπεζα συλλογής γενετικού υλικού δεν έχει τεθεί σε λειτουργία. Παράλληλα, μέσα σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου, εξακολουθούν και υπάρχουν έντονες αντιδράσεις από τους πολίτες.
Με ποια λογική ο νόμος ζητά από τους κατόχους ζώων να τους συμπεριφέρονται και να τα αντιμετωπίζουν σαν παιδιά τους και από την άλλη επιβάλει την υποχρεωτική στείρωση; Πώς ακριβώς αυτά τα δύο μπορούν να εφαρμοστούν; Επίσημα και με τοποθέτησή του, ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος αντιδρά στο μέτρο της υποχρεωτικής στείρωσης, και τα μέλη του με ομόφωνη απόφαση δεν δέχονται να συμμετέχουν ούτε σε αυτήν αλλά ούτε και στην συλλογή γενετικού υλικού.
Με βάση την κατάσταση όπως αυτή έχει ως τώρα διαμορφωθεί, αν το υπουργείο εσωτερικών επιμείνει στην εφαρμογή του νόμου, από τη στιγμή που οι κτηνίατροι αντιδρούν, πώς ακριβώς όλο αυτό θα ευδοκιμήσει; Με δεδομένο ότι η επιστημονική κοινότητα αντιδρά, οι αρμόδιοι υπουργοί δεν θα πρέπει να το λάβουν υπόψη.
Οι πολίτες από την άλλη ποιους πρέπει να λάβουν υπόψη; Τους επιστήμονες κτηνιάτρους ή τον νόμο που ψηφίστηκε από πολιτικούς που δεν έλαβαν υπόψη τις θέσεις των επιστημόνων; Αυτό δεν διχάζει την κοινωνία; Το σίγουρο είναι, ότι όλες αυτές οι αναβολές που έχουν προκύψει την τελευταία τετραετία για την υποχρεωτική στείρωση ή την γενετική ταυτοποίηση, κάτι μαρτυρούν. Το πιθανότερο είναι παραδοχή στο λάθος…
Οι αντιδράσεις ολοένα και πληθαίνουν αντί να κοπάζουν και μάλιστα πλέον γίνονται πιο οργανωμένες με προσφυγές στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια. Το που οφείλεται αυτή η αδικαιολόγητη επιμονή στην εφαρμογή των συγκεκριμένων εδαφίων, μπορεί να το γνωρίζουμε, μπορεί και να μην το γνωρίζουμε…
Μεγάλη σημασία δεν έχει όμως τι γνωρίζουμε, αλλά ο τρόπος με τον οποίο θα πράξουν στο αρμόδιο υπουργείο για να διορθώσουν το λάθος και να μην συνεχίσουν να επιμένουν στο παράλογο.
