-“Πολλοί ήταν αυτοί που δεν τα ήθελαν την άνοιξη, αλλά εγώ κυνηγούσα τα τρυγόνια και παρακαλούσα να με βρίσκει γερό και στα πόδια μου ο Απρίλης”, μου είχε πεί πριν κάμποσα χρόνια ένας βετεράνος κυνηγός από την Θεσ/νίκη, που αναπαύεται και τουφεκάει στον κυνηγετικό παράδεισο, χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό.
-“Πήγαινα στον Γαλλικό ποταμό, στο Νάρες και ακόμα για καλύτερα στα αναχώματα του Αξιού στο Καμποχώρι, στο Βαλτοτόπι και στην Αξιούπολη. Σαν τα πετύχαινες εκεί έκανες ανάσταση. Θυμάμαι μία φορά στο Βαλτοτόπι, στις 29 τ΄Απρίλη, πήρα 27 πουλιά… αμαρτία χρονιάρες μέρες ”.
*Αυτά όμως συνέβαιναν στις εποχές που και αφθονία του θηράματος υπήρχε και ο αντι-κυνηγετισμός ήταν ανύπαρκτος.
