Κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση ή πραγματοποιείται ανασχηματισμός που αφορά και στο υπουργείο περιβάλλοντος, στο οποίο ανήκει και το κυνήγι, ανοίγουμε νέα σελίδα και ξεκινάμε από την αρχή στην προσπάθεια μας να αποδείξουμε το ότι δεν είμαστε ροζ ελέφαντες.
Πάμε λοιπόν πάλι από την αρχή με ό,τι αυτό συνεπάγεται και με καταστάσεις που δεν προοιωνίζουν καλές εξελίξεις… Η νέα πολιτική ηγεσία που προέκυψε μετά τον ανασχηματισμό στο υπουργείου περιβάλλοντος είναι: Υπουργός ο κ. Σκρέκας, και υφυπουργοί οι κ.κ. Ταγαράς και Αμυράς. Ακόμα δεν γνωρίζουμε ποιος θα αναλάβει αρμοδιότητα για το κυνήγι, ωστόσο πολύ σύντομα θα γνωρίζουμε.
Στην περίπτωση που αναλάβει ο Γ. Αμυράς, γνωστός για τις αντκυνηγετικές απόψεις του, θα χρειαστεί να καταβάλουμε μεγάλη προσπάθεια για να τον πείσουμε ότι δεν είμαστε μιάσματα τις κοινωνίας. Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να εξεταστεί και η απόφαση της κυβέρνησης για την τοποθέτησή του σε αυτό το πόστο. Αυτή η κίνηση μπορεί να ερμηνευτεί ως ψηφοθηρικό άνοιγμα της κυβέρνησης προς τους «πράσινους» ή ως μεθοδευμένη κίνηση ενάντια των κυνηγών.
Μπορεί κάποιοι όλα αυτά να τα θεωρούν σενάρια επιστημονικής φαντασίας, ωστόσο αν εξετάσουν συνολικά την συμπεριφορά της κυβέρνησης απέναντι στους κυνηγούς από τότε που ανέλαβε, αλλά και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, θα καταλάβουν, ότι κάτι δεν πάει καλά, ενώ πολλά ερωτήματα που ξεκινούν με ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ, περιμένουν ακόμα απαντήσεις.
Όπως και να έχει η ουσία είναι μία… Για άλλη μια φορά θα έχουμε έναν νέο κύκλο επαφών και συζητήσεων, που σαν κύριο θέμα θα έχει το να αποδείξουμε από την πλευρά μας ότι δεν είμαστε ροζ ελέφαντες. Κάθε φορά ξεκινάμε από την ίδια βάση: Δεν γνωρίζουν (και δεν θέλουν να μάθουν) ποιοι είμαστε, τι κάνουμε, ούτε καν αν υπάρχουμε… Μετά μπαίνουμε στη διαδικασία συμβιβασμού με επιχείρημα από την πλευρά τους, ότι υπάρχουν και οι της άλλης πλευράς που φωνάζουν, για να καταλήξουμε στο ότι μας κάνουν χάρη, γιατί αν και δεν έχουν ξεκαθαρίσει το αν είμαστε ή όχι ροζ ελέφαντες, μας αναγνωρίζουν το δικαίωμα να υπάρχουμε…
