Κατά έναν περίεργο τρόπο, μπεκατσοκυνηγό “χορτάτο” από κυνήγια ίσως και να βρείτε, όμως από θηράματα είναι κομμάτι δύσκολο. Όπου κι αν γέρνει η ζυγαριά για τον καθένα μας, φορτωμένη με πίκρες, συγκινήσεις, απογοητεύσεις και χαρές, όλοι πάλι “τάμα” έχουμε να μην ξεκόψουμε ποτέ… Κι όσο το κορμί αντέχει, πάντα θα ανακαλύπτουμε μέρη τα οποία εμφανίζοντας ένα μαγικό συνδυασμό καιρικών συνθηκών και μορφολογικών αναγλύφων, θα κρατούν μπεκάτσες.
Έτσι, με συσσωρευμένες από τα χρόνια τις εικόνες και με συνεχή αναζήτηση, καταφέρνουμε να φτάσουμε σε τέτοιο επίπεδο εμπειριών, ώστε η διαίσθηση πλέον να μας οδηγεί σε τέτοια μέρη. Αυτό το στάδιο αποτελεί για κάθε μπεκατσοκυνηγό “σημάδι” ορόσημο για την μετέπειτα πορεία του στα δάση της βελουδομάτας, λειτουργώντας παράλληλα και ως βαρόμετρο για το αποτέλεσμα κάθε εξόρμησης. Με τον καιρό, κάποιοι από τους μπεκατσάδες απέκτησαν φήμη “αλάνθαστης διαίσθησης” και όσοι έτυχε να τους γνωρίσουν σε κυνηγότοπο συμφωνούν πως δικαίως την κατέχουν.
Δύσκολο να πετύχεις τέτοιο “προνομιακό” ταλέντο, αλλά θα τύχει να γνωρίσεις τέτοιους κυνηγούς, που με τις επιτυχημένες προβλέψεις τους σχετικά με θέσεις πουλιών, θα σε αφήσουν έκπληκτο…
