Η λαθροθηρία και η παραβατική συμπεριφορά στο κυνήγι, δύο έννοιες τελείως διαφορετικές, έχουν βαθιές ρίζες και χρειάζεται πολύ μελάνι για να εξηγηθούν. Αποτελούν και οι δύο κατάφωρη παραβίαση των γραπτών και άγραφων νόμων και κανόνων του κυνηγίου και η ταυτότητα “λαθροθήρας” στιγματίζει δια βίου τον συστηματικό παραβάτη.
Όταν όμως θεσπίζονται απαγορεύσεις που στερούνται λογικής και δικαιοσύνης, είναι φυσικό επακόλουθο να παρατηρείται αύξηση της παραβατικής συμπεριφοράς.
Ό,τι ακριβώς συνέβη με τους κυνηγούς και την, ανευ σχολιασμού, επιβολή απαγόρευσης στις μετακινήσεις.
“Έτσι θέλεις κύριε αρμόδιε; Με τον ψευτο-τσαμπουκά σου θα μου στερήσεις ό,τι για χρόνια νόμιμα ασκώ;” Σκέφτεται ο νομοταγής κυνηγός, ιδιαίτερα ο νέος ηλικιακά, με το «ζεστό» αίμα και τα κουράγια των νιάτων του.
“θα βγώ για κυνήγι, θα παρανομήσω, σύμφωνα με την εγκύκλιο που εσύ συνέταξες και κόπιασε να με πιάσεις” μονολογεί και κάνει πράξη το σκεπτικό του.
Είναι αλήθεια ότι στο μακρύ διάστημα της καραντίνας, που συνέπεσε μέσα στην κυνηγετική περίοδο, αυξήθηκαν οι παραβατικές συμπεριφορές ή καλύτερα οι εκδηλώσεις ανυπακοής στο παράλογο και το άδικο της απαγόρευσης μετακίνησης.
Μεγαλύτερη αύξηση παρατηρήθηκε στους κυνηγούς του αγριόχοιρου, που με την ανοχή της Πολιτείας, καθώς εξυπηρετούνται οι στόχοι της διαφύλαξης του ζωϊκού κεφαλαίου από τη νόσο της αφρικανικής πανώλης, αλλά και της μείωσης των καταστροφών στις καλλιέργειες, λειτούργησαν σύμφωνα με παλαιότερα μοτίβα.
Για να ακολουθήσουν μακράν οι λαγοκυνηγοί και οι κυνηγοί των φτερωτών.
Αλλά και από την πλευρά των ελεγκτικών μηχανισμών, τίποτα δεν λειτούργησε σύμφωνα με τις βαρύγδουπες αναγγελίες για την επιβολή αυστηρών κυρώσεων στους παραβάτες. Άλλωστε ο ρόλος του αστυνομικού δεν εξαντλείται στο…κυνήγι του κυνηγού, που βγαίνει στο βουνό για την άσκηση της νόμιμης δραστηριότητας την επιτρεπόμενη περίοδο.
Το ερώτημα όμως παραμένει. Πού να οδηγεί η ιδιόμορφη αυτή κατάσταση, που είναι σε γνώση των αρχών;
Κατά την άποψή μου, καθώς μπορεί ο καθένας να ερμηνεύει την ανοχή κατά το δοκούν, στοχεύει στην παρότρυνση και στον εθισμό όλο και περισσότερων κυνηγών σε παραβατικές συμπεριφορές. Που σε ένα βαθμό δικαιολογούνται στην περίοδο της καραντίνας, αλλά θα θεωρηθούν αδικαιολόγητες και τιμωρητέες όταν επιστρέψουμε στην «κανονικότητα».
Και ενώ χρέος κάθε ευνομούμενης πολιτείας είναι να προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει αυτού του είδους τα φαινόμενα, βλέπουμε έντρομοι, σήμερα, να παραμένει επίμονη και ταυτόχρονα απαθής.
“βολεύει αυτή η στάση” θα σκεφθεί ο «εθισμένος» παραβάτης. Χωρίς να εκτιμήσει ότι έχει τσιμπήσει…το δόλωμα και ότι η ενέργειά του θα γίνει μπούμεραγκ στο κυνήγι και στο σύνολο των κυνηγών.
Θα πατήσουν, οι φανεροί και αφανείς εχθροί του κυνηγίου, όταν ο χρόνος είναι κατάλληλος, πάνω στην παραβατικότητα, που θα την αποκαλέσουν γενικευμένα «λαθροθηρία». Που άθελα ή ηθελημένα οι ίδιοι δημιούργησαν με τις παράλογες αποφάσεις, και θα προτείνουν νέες απαγορεύσεις, αμιγώς κυνηγετικού περιεχομένου αυτή τη φορά.
Για να χαϊδέψουν τα αφτιά των αντι-κυνηγών, αλλά και όλων των ψευδο-οικολόγων που αρέσκονται σε πανηγυρικούς “δεκάρικους”.
