Το ψαροτούφεκο θέλει το ταίρι του
Το ψαροτούφεκο είναι ομαδική δραστηριότητα και θέλει πάντα ένα ταίρι, όχι μόνο για λόγους ασφάλειας, αλλά και για να μοιράζονται οι χαρές και οι δυνατές συγκινήσεις που προσφέρει.
«Τον βουτηχτή μην τον κοιτάς όταν βουτά, παρά όταν βγαίνει», λέει η λαϊκή παροιμία και, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, είναι αυτή που καταγράφει την πραγματικότητα σε όλη της την έκταση.
Το υποβρύχιο ψάρεμα αποτελεί μία αγαπημένη ενασχόληση για πλήθος ανθρώπων στη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου (και όχι μόνο), πρόκειται όμως για δραστηριότητα που, κάποιες φορές, μπορεί να εξελιχθεί σε… εφιάλτη. Αρκεί μία άστοχη κίνηση, μία αδιαθεσία, ή μία προπέλα και το ταχύτατο πέρασμα ενός σκάφους.
Το ψαροτούφεκο είναι και μοναχική δραστηριότητα, όμως, σε πλείστες περιπτώσεις ασκείται από δύο «ψαροκυνηγούς» οπότε, μειώνονται σημαντικά τα ρίσκα που παίρνουν οι υποβρύχιοι ψαράδες μετατρέποντας το χόμπι αυτό σε μια εντυπωσιακή και διασκεδαστική διαδικασία.
Σε μία τέτοια περίπτωση, και για την επιλογή του ατόμου που θα αποτελέσει το «ταίρι», ισχύουν όλες εκείνες οι αρχές που κάνουν την οποιαδήποτε συνεργασία πετυχημένη. Ο ψαροτουφεκάς θα πρέπει να επιλέξει ένα «ταίρι» που να έχει τις ίδιες δυνατότητες με αυτόν σε ότι αφορά τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, να του έχει εμπιστοσύνη, να τον δέχεται με τις όποιες ιδιοτροπίες και τα όποια προτερήματά του και φυσικά να έχουν την απαραίτητη …χημεία ώστε να μπορούν να συνεννοηθούν στην επίλυση απλών ζητημάτων.
Αν, για παράδειγμα, οι εντάσεις αρχίζουν πριν οι ψαροτουφεκάδες φτάσουν στην θάλασσα, με τον έναν να θέλει να πάει στη δύση και ο άλλος στην ανατολή, τότε, όπως εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό, το παρεάκι δεν έχει κανένα, μα κανένα, απολύτως, μέλλον.
Το ψαροτούφεκο θέλει το ταίρι του.
Το ζευγάρι ξεκινά να υφίσταται από την ώρα που οι δύο ψαροτουφεκάδες θα πάρουν την απόφαση να πάνε παρέα για ψάρεμα. Μαζί θα πρέπει να αποφασίσουν για τον τόπο στον οποίο θα ψαρέψουν, αφού προηγουμένως έχουν ενημερωθεί για τον καιρό που επικρατεί και το αν και κατά πόσο αυτός θα επηρεάσει την δραστηριότητά τους. Το φτιάξιμο του εξοπλισμού και του σκάφους είναι δουλειές που επίσης θα κάνουν παρέα οι δύο ψαροτουφεκάδες, αν και σε πολλές περιπτώσεις ισχύει το γνωστό, ο ένας φτιάχνει και ο άλλος … απολαμβάνει τη φραπεδιά του.
Είναι απαραίτητο να γνωρίζει ο κάθε υποβρύχιος ψαράς ότι η υποβρύχια ερασιτεχνική αλιεία απαγορεύεται όλο τον μήνα Μάιο και μετά τη δύση και μέχρι την ανατολή του ηλίου.
Επίσης, απαγορεύεται σε απόσταση διακοσίων μέτρων από:
– Την περιοχή όπου κολυμπούν λουόμενοι και γίνονται θαλάσσια σπορ.
– Την περιοχή όπου βρίσκονται αγκυροβολημένα πλοία, γίνονται λιμενικά έργα, υπάρχουν ναυτιλιακές σημάνσεις, δίχτυα και άλλα πλωτά μέσα. Και
– Ζώνες διέλευσης σκαφών και εισόδους λιμανιών.
Από τη στιγμή, λοιπόν, που όλα αυτά είναι εξασφαλισμένα, καλό είναι οι βουτιές να γίνονται εναλλάξ κι εφόσον εντοπιστεί κάποιο ψάρι να ενημερωθεί το ταίρι για την ακριβή θέση του ψαριού και τη μορφολογία της τρύπας, έτσι ώστε να ξέρει ακριβώς που και πως θα κινηθεί και φυσικά τι θα αντιμετωπίσει. Αν χτυπηθεί κάποιο ψάρι και βγει στην ίδια βουτιά, ο ψαροτουφεκάς που βρίσκεται στην επιφάνεια κατεβαίνει για να πάρει το όπλο και το ψάρι, ώστε το ταίρι του να μπορέσει να φτάσει πιο εύκολα και χωρίς κίνδυνο στην επιφάνεια. Επίσης κατά την ανάδυση του ψαροτουφεκά που έχει κάνει βουτιά σε οριακό βάθος, αυτός που βρίσκεται στην επιφάνεια κατεβαίνει μέχρι τα μεσόνερα και τον σπρώχνει προς την επιφάνεια.
Όσο χρόνο διαρκεί η βουτιά το άτομο που βρίσκεται στην επιφάνεια κρατάει τον πλωτήρα κοντά και ελέγχει την περιοχή για διερχόμενα σκάφη. Αν διαπιστώσει πως δεν έχει γίνει αντιληπτός από κάποιο σκάφος οφείλει να το προειδοποιήσει σηκώνοντας τα χέρια ή τη λαβή του όπλου. Οι διελεύσεις ταχυπλόων, και με το γνωστό …ωχαδερφισμό που διακρίνει τον Έλληνα, αποτελούν κίνδυνο – θάνατο για τους ψαροτουφεκάδες. Από τη στιγμή, λοιπόν, που το ζευγάρι έχει βάρκα, καλό θα είναι οι βουτιές να γίνονται γύρω από αυτήν, αφού, το βαρκάκι –και μικρό να είναι- θα γίνει αντιληπτό από τον χειριστή ενός άλλου σκάφους από μεγαλύτερη απόσταση, απ’ ότι ο πλωτήρας.
Ένας μεγάλος εχθρός για τους ψατοτουφεκάδες είναι, σε κάποιες περιπτώσεις, η άγνοια βασικών κανόνων ασφαλείας, με αποτέλεσμα να υπάρχουν δυσάρεστες εξελίξεις. Πολλά ατυχήματα συμβαίνουν επειδή ο υποβρύχιος ψαράς δεν έχει εξοικειωθεί με τον εξοπλισμό του. Έτσι, πατά χαλαρά τη σκανδάλη, και ξαφνικά, μετά από μια ασυναίσθητη και εσφαλμένη κίνηση, το καμάκι εκτοξεύεται και δεν είναι διόλου απίθανο να πετύχει κάποιον από τους άλλους καταδυόμενους ή να αυτοτραυματιστεί ο ίδιος.
Αν στις βουτιές οι ψαροτουφεκάδες χρησιμοποιούν εναλλασσόμενο βάρος και δεν έχουν βαρκάρη να το ανεβάζει, τότε αυτή τη δουλειά την αναλαμβάνει αυτός που βρίσκεται στην επιφάνεια.
Η γνώση πρώτων βοηθειών, είναι κάτι που χρειάζεται ο υποβρύχιος ψαράς αν χρειαστεί να βοηθήσει το ταίρι του. Ενώ, είναι αυτονόητο, πως όταν μιλάμε για «ζευγάρι» βουτηχτάδων, είναι αυτονόητο ότι όλα μοιράζονται στη μέση. Από τα έξοδα μέχρι και τα ψάρια.
Κόντρα στο ρεύμα…
Αν στο σημείο στο οποίο οι ψαροτουφεκάδες επέλεξαν να βουτήξουν υπάρχει έντονο ρεύμα, τότε απαιτείται η αγαστή συνεργασία των δύο ώστε να μπορέσουν να κάνουν τις βουτιές όσο το δυνατόν πιο αποδοτικές. Για παράδειγμα ο ένας ψαροτουφεκάς κρατάει τον άλλον από τα πέδιλα και κάνει αυτός τις απαραίτητες πεδιλιές, έτσι ώστε να δώσει στο ταίρι του τη δυνατότητα να εξοικονομήσει ενέργεια, να χαλαρώσει και να προετοιμαστεί κατάλληλα για τη βουτιά.
