Στου… ποταμού τα βοτσαλάκια, εκεί όπου ο Πηνειός συναντά το Αιγαίο, η πιτσιρικαρία των Μεσαγγάλων επιδίδεται στο αγαπημένο της σπορ, το ψάρεμα καβουριών.
Με το που θα δύσει ο ήλιος τα παιδιά από τη συνοικία Καράβια που απλώνεται γύρω από το Δέλτα, μαζεύονται στην πρώτη γέφυρα πριν τη θάλασσα και με αυτοσχέδια καλάμια και απόχες ξετρυπώνουν έναν από τους πιο εκλεκτούς θαλασσινούς μεζέδες, το μπλε καβούρι.
Το δόλωμα είναι σπιτικό, ό,τι έχει το ψυγείο, άλλος με κεφτεδάκια που περίσσεψαν από το μεσημέρι, άλλοι με ψωμί βουτηγμένο σε σάλτσα και άλλοι με κοτόπουλο, που όπως λένε, είναι ο καλύτερος μεζές για τα καβούρια. Αρχικά τυλίγουν το δόλωμα σε λίγη γάζα για μην διαλύεται και έπειτα το δένουν στη πετονιά ή σε ένα κομμάτι σύρμα. Έπειτα το ρίχνουν στο νερό και περιμένουν μέχρι να τσιμπήσει.
Τα καβούρια φαίνεται ότι έχουν μεγάλη όρεξη μιας και σε λίγα μόλις λεπτά, οσμίζονται το φαγητό και σπεύδουν να το αρπάξουν με τις δαγκάνες τους. Αν το δαγκώσουν δεν το αφήνουν με τίποτα και έτσι οι μικροί ψαράδες μόλις αντιληφθούν πως τσίμπησε, τραβούν σιγά- σιγά προς τα έξω την πετονιά. Φωνές, τσιρίδες, χαχανητά αντηχούν μόλις το καβούρι ξεπροβάλλει από το νερό.
«Τρέξτε, το πιάσαμε, φέρτε την απόχη», φωνάζει ο ψαράς και εκείνος που έχει αναλάβει να την κρατάει σπεύδει να το αιχμαλωτίσει.
Το ταρακουνάνε δυνατά πάνω από την απόχη και μόλις πέσει μέσα το αναποδογυρίζουν στον κουβά. Κάποιοι φοβούνται να τα πλησιάσουν, υπάρχουν όμως και εκείνοι που δεν διστάζουν να απλώσουν το χέρι και τα πιάσουν, αποφεύγοντας περίτεχνα τις δαγκάνες τους.
Αυτή η διαδικασία για τα παιδιά είναι παιχνίδι και τα περισσότερα καβούρια καταλήγουν και πάλι στο νερό. Εκείνοι που τα έχουν δοκιμάσει όμως, ξέρουν ότι αποτελούν εκλεκτό έδεσμα καθώς δεν πρόκειται για ένα τυχαίο καβούρι αλλά για τον «βασιλιά» τους είδους τους, το φημισμένο μπλέ καβούρι ή ιταλικό.
Ψάρεμα καβουριών – Διαλέχτε το νοστιμότερο…
Το συγκεκριμένο είδος έχει περισσότερη σάρκα από το κοινό καβούρι, είναι νοστιμότερο και μπορεί να καλλιεργηθεί. Επιπλέον είναι πολύ δυνατό, έχει κοφτερές δαγκάνες και χρησιμοποιεί τα πίσω πόδια του ως κουπιά, για να κολυμπάει, σε αντίθεση με το κοινό καβούρι που «περπατάει» στον βυθό. Έχουν μπλε χρώμα στο σώμα και στις δαγκάνες τους αλλά γίνονται κατακόκκινα μόλις πέσουν στο βραστό νερό ή έρθουν σε επαφή με τη φωτιά.
