Όσοι ζούνε μέσα στη φύση, την Άνοιξη δεν ξεμένουν από δουλειές. Κόβουν τα αγριόχορτα και τις βατσινιές που γεμίζουν τους φράχτες, κλαδεύουν τα δέντρα και τ’ αμπέλια, ασβεστώνουν τους κορμούς. Κουβαλούν κοπριά, διορθώνουν τις ζημιές της καλύβας, σφίγγουν με πετσί τα στυλιάρια στα δικέλλια και τους κασμάδες. Πάνω στην «προκοπή», όσοι είναι και κυνηγοί ασπρίζουν, καθαρίζουν και απολυμαίνουν τα κουμάσια, περιποιούνται τα σκυλιά.
Πήγε καλά για την ώρα…
Φέτος πέτυχε το όργωμα, γιατί παρά την ψύχρα ο καιρός ήταν ως τώρα ξερός. Η υγρασία και το ψιλόβροχο δεν ήταν αρκετό για να λασπώσει το χώμα και να το βαρύνει. Έπειτα, βοήθησε και το όψιμο Πάσχα, ώστε οι χωριανοί να προλάβουν να κάνουν το κουμάντο τους πολύ πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα. Τέτοιες μέρες δεν πιάνουν τσαπί στα χέρια, γιατί η δουλειά αυτή δεν έχει προκοπή. Αν δεν πρόλαβες, άστο γι’ απόπασχα και θα γίνει καλύτερο.
Το προηγούμενο διάστημα φυτεύτηκαν οι πατάτες και το κρεμμύδι και περιμένουν τις ανοιξιάτικες δροσιές για να μεγαλώσουν. Δεν συζητάμε για τον αρακά και τα κουκιά, που μπαίνουν συνήθως τον Οκτώβρη, για να μπορέσουν να «δέσουν» άνθη στην ώρα τους. Τώρα σπέρνονται τα καρότα, τα παντζάρια, τα αντίδια, καθώς και το πράσο για καλοκαιρινή φυταριά.
Αρχίζουν να φυτεύονται έξω από τα θερμοκήπια τα μαρούλια και οι άλλες πρασινάδες, όπως τα σπανάκια, τα σέσκουλα, τα λάπατα, η ρόκα. Αυτά θα μεγαλώσουν κατά τη διάρκεια του Μάη και θα κρατηθούν ζωντανά μέχρις ότου οι μεγάλες ζέστες τον Ιούνιο χαλάσουν τη φρεσκάδα τους. Οι βολβοί, όπως τα παντζάρια και τα καρότα, θα είναι έτοιμα για υπέροχες σαλάτες μέσα στο καλοκαίρι. Μπορούν όμως να διατηρηθούν μέχρι το Φθινόπωρο και τον Χειμώνα, καθώς ο πάγος βλάπτει το υπέργειο μέρος του φυτού, αλλά αφήνει απείραχτο το ωφέλιμο τμήμα του που προστατεύεται από το χώμα.
Αναλαμβάνει άλλος…
Τα φασόλια, το καλαμπόκι, οι ντομάτες, τα κολοκυθάκια και τα άλλα μποστανικά φυτεύονται στα Γιάννενα μετά τα μέσα του Μάη, γιατί εδώ πάνω κάνει κρύο. Αν είσαι μερακλής ασχολείσαι και με το στάρι και τη φακή, πάντα για τις ανάγκες του σπιτιού, οι καλλιέργειες αυτές σε επαγγελματική κλίμακα δεν υπάρχουν πια στα μέρη μας.
Ο κάθε τόπος εδώ έχει τα δικά του αγαθά και ο καλλιεργητής, ανάλογα με τα γούστα του και την έκταση που διαθέτει, φιλοξενεί στον κήπο όσα οπωροκηπευτικά τον «συγκινούν». Παλεύει με τους εχθρούς του, το χαλάζι, τον αέρα και τη μπόρα, το ξαφνικό κρύο, την καταστροφή της καλλιέργειας και την απογοήτευση. Το χωράφι είναι μαγαζί «χωρίς τέντα».
Όταν όμως ο καιρός αποδειχτεί σύμμαχος, τότε απολαμβάνει τον μικρό του κήπο να προκόβει. Σκαλίζει, περιποιείται και περιμένει. Είναι ωραία το βράδυ να ακούς τον ήχο της ανοιξιάτικης βροχής και, πέφτοντας αποκαμωμένος να ξαποστάσεις, να νιώθεις ότι έχει αναλάβει η φύση…
