Στο πέρασμα του χρόνου παρατηρούνται αυξομειώσεις στους πληθυσμούς των διαφόρων ειδών της άγριας ζωής, οι οποίες έχουν να κάνουν με ποικίλους παράγοντες που ευθύνονται για αυτές τις αλλαγές.
Πολλοί από αυτούς είναι περιβαλλοντικοί και σχετίζονται είτε με την διαθεσιμότητα κατάλληλων ενδιαιτημάτων, είτε με την μεταβολή και επικράτηση διαφορετικών κλιματολογικών συνθηκών που ευνοούν ή όχι κάποιο είδος, είτε μπορεί να βασίζονται σε γενετικές μεταλλάξεις και υβριδισμούς, ή ακόμη να είναι κάποιοι άλλοι τυχαίοι παράγοντες.
Ένα πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί, κατά κοινή ομολογία, η παρατηρούμενη αύξηση του αναπαραγόμενου πληθυσμού της φάσας στη Βόρειο Ελλάδα. Είναι γεγονός πως τα τελευταία 5-6 χρόνια ολοένα και περισσότερα πουλιά του είδους παραμένουν στη χώρα μας και φωλεοποιούν με επιτυχία αυξάνοντας τον συνολικό ντόπιο πληθυσμό. Έτσι δεν είναι λίγοι οι κυνηγοί μας που επιλέγουν το κυνήγι τους από τις πρώτες ημέρες της έναρξης, βάζοντας σε δεύτερη προτίμηση τα κατ εξοχήν θηράματα της εποχής τρυγόνια και ορτύκια.
Το γεγονός έρχονται να επιβεβαιώσουν οι αντίστοιχες καταμετρήσεις που λαμβάνουν χώρα από τους επιστημονικούς συνεργάτες των κυνηγετικών οργανώσεων , καθώς και τα στοιχεία του προγράμματος «ΑΡΤΕΜΙΣ» μέσω της καταγραφής της κυνηγετικής κάρπωσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, παρατηρούνται φάσες εντός μεγάλων αστικών κέντρων.
{module svesrtonof}
Το φαινόμενο αυτό δεν παρατηρείται μόνο στη χώρα μας αλλά έχουν προηγηθεί παρόμοιες περιπτώσεις και σε άλλα μεσογειακά κράτη, όπως η Ισπανία, όπου από το 2001 ένας πληθυσμός από περίπου 2000 πουλιά σπρωγμένος από τη βαρυχειμωνιά εγκαταστάθηκε σε περιοχή που γειτνιάζει με τη Μεσόγειο και βρίσκοντας ιδανικό ενδιαίτημα παρέμεινε στην περιοχή και δεν επέστρεψε κατά την εαρινή μετανάστευση στη «βάση» του. Σήμερα σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτουν οι Ισπανοί, ο πληθυσμός αυτός ανέρχεται στα 300.000 άτομα περίπου.
Η φάσα είναι ιδιαίτερα προσαρμοστικό και ανθεκτικό είδος. Αυτό σε συνδυασμό με τη ραγδαία αύξηση της καλλιέργειας ειδών φυτικής παραγωγής που αποτελούν επιθυμητή τροφή για τη φάσα (ηλίανθος, ελαιοκράμβη κ.α) και την μεγάλη αύξηση δασικών εκτάσεων που καλύπτονται από κωνοφόρα (κυρίως πεύκα), πολλά από τα οποία προήλθαν από αναδασώσεις σε θέσεις πλατύφυλλων ειδών ή θαμνωδών εκτάσεων, ακόμη και σε χαμηλό σχετικά υψόμετρο, είναι οι πιθανότεροι παράγοντες που ευθύνονται για την αύξηση αυτή του πληθυσμού της φάσας.
Κείμενο: Πέτρος Πλατής, Δασολόγος – Θηραματοπόνος Επιστημονικός συνεργάτης ΣΤ΄ ΚΟΜΑΘ
