Συχνά πυκνά πλέον παρουσιάζονται οδηγίες που σκοπό έχουν να κατευθύνουν τους πολίτες στο ποιες θα πρέπει να είναι οι αντιδράσεις τους σε περίπτωση που βρεθούν αντιμέτωποι με κάποια από τα είδη της άγριας πανίδας.

Ουσιαστικά πρόκειται για μια προσπάθεια αποφυγής ευθυνών και πίσω από αυτή κρύβονται βαθύτερα αίτια. Το πρώτο ερώτημα είναι γιατί κυκλοφορούν αυτές οι οδηγίες. Παλιότερα η συχνότητα συνάντησης με κάποια από τα είδη της άγριας πανίδας, και δεν μιλάμε για λαγούς και πέρδικες αλλά για λύκους, αρκούδες και αγριόχοιρους ήταν μικρότερη και δεν υπήρχε ανάλογη αναγκαιότητα ενημέρωσης;

Γιατί πλέον οι αρκούδες, λύκοι και αγριόχοιροι έχουν αυξήσει την συχνότητα εμφάνισής τους σε χωριά και πόλεις. Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη αν αύριο υπάρξουν (που ήδη υπάρχουν) επιθέσεις από αυτά τα άγρια ζώα σε ανθρώπους;

Αρκούν οι οδηγίες αντιμετώπισης για να μην φτάσουμε σε τραγωδία ή θα πρέπει να ληφθούν επιπλέον μέτρα;

Πόσα από τα είδη αυτά υπάρχουν και πόσα θα πρέπει να υπάρχουν ώστε πέραν του κινδύνου που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι να μην διαταράσσεται η ισορροπία στην φύση;

Η διαχείριση των ειδών αυτών γίνεται με βάση συναισθηματικά κίνητρα ή επιστημονικά;

Αρκούν οι διαθέσιμες μελέτες διαχείρισης για τα συγκεκριμένα είδη την στιγμή που η πραγματικότητα που καταγράφεται από την κοινωνία είναι διαφορετική;

Τα μέτρα που λαμβάνονται σήμερα για την αποφυγή δυσάρεστων έως και τραγικών καταστάσεων επαρκούν;

Πολλά τα ερωτήματα που περιμένουν απαντήσεις. Ίσως ποτέ να μην τις ακούσουμε, ωστόσο μας αρκεί τα ερωτήματα αυτά να έχουν απαντηθεί από τους αρμόδιους που είναι και οι υπεύθυνοι για να δώσουν λύσεις…