Η υποκρισία της Ε.Ε. σε όλο το μεγαλείο της
Την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση, σε επίπεδο πολιτικής, προωθεί την φιλοζωία και την λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη, που ουκ ολίγες φορές έχει στραφεί εναντίον του κυνηγιού, μια έκθεση έρχεται να καταδείξει όλη την υποκρισία που διέπει τους θεσμούς, καθώς η Ευρώπη είναι ο νούμερο δύο εισαγωγέας ζώων-τροπαίων από την Αφρική.
Μόνο λίγες δεν είναι οι φορές που η Ευρωπαϊκή Ένωση είτε με οδηγίες, είτε με νομοθεσίες, έχει βάλει «χέρι» στα κυνηγετικά πράγματα των κρατών-μελών, πάντα υπό το πέπλο της φιλοζωίας και της διαχείρισης. Πέντε ορτύκια πάνω ή κάτω, εκθέσεις επί εκθέσεων για τα τρυγόνια, δοκίμια για το πώς η θήρα πρέπει να ενταχθεί σε ένα πιο …οικολογικό πλαίσιο.
Για το φαίνεσθαι…
Παρεμβάσεις όλες τους ανούσιες έως περιττές που μόνο κακό κάνουν στο κυνήγι. Ωστόσο, οι μεγαλόστομες διακηρύξεις, είναι μάλλον για το φαίνεσθε, αφού μια νέα έκθεση δείχνει πως τα ίδια αυτά λόμπι που παίρνουν αποφάσεις για το κυνήγι, αποτελούνται από ανθρώπους που έχουν καταφέρει να κάνουν την Ευρώπη τον νούμερο δύο εισαγωγέα θηραμάτων – τροπαίων και των παραγώγων τους, ένα «χόμπι» ιδιαίτερα ακριβό που φυσικά δεν απευθύνεται στον μέσο κυνηγό.
Μια συγκλονιστική νέα έκθεση αποκαλύπτει ότι η Ε.Ε. εισήγαγε κατά μέσο όρο οκτώ κυνηγετικά τρόπαια διεθνώς προστατευμένων ειδών την ημέρα μεταξύ των ετών 2014 και 2018. Κατά τη διάρκεια της πενταετίας, σχεδόν 15.000 λεγόμενα τρόπαια εισήχθησαν στο μπλοκ των χωρών της Ε.Ε., καθιστώντας το τον δεύτερο μεγαλύτερο εισαγωγέα στον κόσμο. Τα είδη κυρίως είναι αφρικανικά λιοντάρια, αφρικανικοί ελέφαντες, μαύροι ρινόκεροι που απειλούνται με εξαφάνιση, ακόμη και πολικές αρκούδες.
Ισπανία, Γερμανία, Δανία τα πρωτεία
Η έρευνα, που διεξήχθη από την Humane Society International (HSI), διαπίστωσε κατά μέσο όρο 2.982 εισαγωγές προστατευόμενων ειδών ετησίως – με την Ισπανία, τη Γερμανία και τη Δανία να απορροφούν το 52% των εισαγωγών. Κατά την εξεταζόμενη περίοδο το ποσοστό εισαγωγών αυξήθηκε σχεδόν κατά το ήμισυ. Τα προστατευόμενα είδη που εισήχθησαν περιλάμβαναν επίσης αφρικανικές λεοπαρδάλεις, ορεινές ζέβρες του Χάρτμαν και τσιτάχ, ενώ ειδικά αναφορικά με το αιλουροειδές η Ε.Ε. είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας στον κόσμο. Τη λίστα των κορυφαίων εισαγωγέων συμπληρώνουν η Αυστρία, η Σουηδία, η Γαλλία, η Ουγγαρία, η Τσεχική Δημοκρατία και η Σλοβακία. Η Humane Society International ζητά την απαγόρευση της εισαγωγής και εξαγωγής κυνηγετικών τροπαίων κυρίως δε των ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση.
Το χόμπι μιας πλούσιας ελίτ
Πως λειτουργεί όμως στην πράξη αυτή η αλά καρτ φιλοζωία; Τα ζώα πυροβολούνται από κυνηγούς σε ταξίδια στο εξωτερικό και στη συνέχεια επιστρέφονται στην Ε.Ε., με τα έξοδα να περιλαμβάνουν ταξίδια, άδειες και εισαγωγές.
«Το κόστος μιας τέτοιας εξόρμησης κάνει σαφές πως αυτό το χόμπι είναι διαθέσιμο μόνο στην πλούσια ελίτ», εξηγεί η Αντελίνε Φίσερ, υπεύθυνη επικοινωνίας της Ε.Ε. για την HSI. «Μάλιστα, όσο περισσότερο απειλείται το ζώο τόσο πιο ακριβά πωλείται η ζωή του, ένα λιοντάρι που εκτρέφεται σε αιχμαλωσία είναι φθηνότερο, χρειάζονται μόνο μερικές χιλιάδες ευρώ για τη θήρευσή του, αλλά υπάρχουν και απειλούμενοι μαύροι ρινόκεροι που θα βρεθεί κάποιος να πληρώσει έως και 100.000 ευρώ για να πυροβολήσει ένα άτομο του είδους και να το στολίσει στο εξοχικό του».
Το ανησυχητικό είναι πως η καταμέτρηση των ζώων-τροπαίων που έχουν θηρευτεί δεν μπορεί να είναι απόλυτα ακριβής. Τα διαθέσιμα στοιχεία της οργάνωσης βασίζονται σε μέρη των ζώων, που εντοπίζονται και καταγράφονται, λχ ένα ζευγάρι χαυλιόδοντες ή μια χαίτη. Σε αυτά αφορά ο αριθμός των 2.982 εισαγωγών. Η HSI αναφέρει πως αυτή δεν είναι παρά η ελάχιστη εκτίμηση του αριθμού των ζώων που σκοτώθηκαν. Ο πραγματικός αριθμός των θανάτων είναι πιθανότατα πολύ υψηλότερος. Διαφθορά και υποκρισία
Την ώρα που οι πλούσιοι Ευρωπαίοι που κινούνται στους κύκλους λήψης αποφάσεων διοργανώνουν γκαλά για την διάσωση του αφρικανικού ελέφαντα και ανησυχούν για το όριο κάρπωσης τρυγονιών του Έλληνα κυνηγού, οι αφρικανικές χώρες που παλεύουν με τη φτώχεια αλλά και τη διαφθορά, ξέρουν πως θα εξασφαλίσουν σημαντικά για την επιβίωσή τους ποσά από αυτούς τους ίδιους ανθρώπους.
Οι μεγαλύτεροι εξαγωγείς κυνηγετικών τροπαίων είναι η Ναμίμπια, η Νότια Αφρική, ο Καναδάς, η Ρωσία, η Αργεντινή, το Κιργιστάν και οι Ηνωμένες Πολιτείες. «Η βιομηχανία διατηρείται μέσω ενός ισχυρού και διεφθαρμένου λόμπι», σύμφωνα με την Αντελίν. «Είναι μια τεράστια βιομηχανία, με ένα ισχυρό λόμπι και πολλά χρήματα». Συχνά υποστηρίζεται ότι το κυνήγι τροπαίων ωφελεί τις φτωχές κοινότητες, με τους ισχυρισμούς ότι 200 εκ. δολάρια (168 εκ. ευρώ) πηγαίνουν στις αγροτικές αφρικανικές κοινότητες μέσω αυτής της πρακτικής. Ωστόσο, η HSI ισχυρίζεται ότι μόνο το 3 % των κερδών πηγαίνει στις τοπικές κοινότητες ενώ εξαιρετικό παράδειγμα του πώς το σαφάρι μπορεί να γίνει μια κερδοφόρα οικονομικά δραστηριότητα για τις φτωχές χώρες, αποτελεί η Κένυα που έχει απαγορεύσει τα τελευταία χρόνια τις εξαγωγές τροπαίων, αντλώντας 1 δισεκατομμύριο δολάρια (843 εκ. ευρώ) ετησίως μέσω του τουρισμού για σαφάρι, με μόνο «όπλο» τη φωτογραφική μηχανή του τουρίστα.
Ένα λείψανο του αποικιοκρατικού παρελθόντος
Το κυνήγι τροπαίων θέτει συγκεκριμένες απειλές για τους πληθυσμούς των ζώων και μπορεί ακόμη και να οδηγήσει κάποια από αυτά στην εξαφάνιση. Το αν είναι μια δραστηριότητα ηθική ή επικερδής για τις φτωχές χώρες δεν είναι καθόλου το ζητούμενο του παρόντος κειμένου. Στόχος είναι να φωτιστεί η τεράστια υποκρισία όσων κόπτονται πως ανησυχούν για το κυνήγι στην Ευρώπη, (ιδίως από τη στιγμή που στην πλειονότητα των χωρών, σε αντίθεση πχ με τις ΗΠΑ, το κυνήγι ασκείται υπό πολύ αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο) και την ίδια ώρα είτε συμμετέχουν είτε διευκολύνουν τη θήρευση για …γούστο μεγάλων αρσενικών ζώων υπό εξαφάνιση, επηρεάζοντας ολόκληρη την αλυσίδα αναπαραγωγής του είδους.
