Αιτία η ανεξέλεγκτη βόσκηση αγελάδων, που έχει επηρεάσει το σπάνιο αυτό οικοσύστημα
Η παρουσία των αγελάδων άλλαξε την εικόνα της περιοχής, καθώς βόσκουν τα πάντα, μπαίνουν μέσα στη λίμνη και την έχουν μετατρέψει σε βούρκο.
«Ηρθα για πρώτη φορά στη Δρακόλιμνη (σ.σ. της Τύμφης) σε ηλικία 16 ετών. Μαγεύτηκα, ήπια νερό, με είχε συνεπάρει η ομορφιά της φύσης. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς γίνεται να υπάρχει εκεί λίμνη, σε ύψος 2.000 μέτρων, μέσα στο αλπικό λιβάδι, σχεδόν στην άκρη ενός γκρεμού. Επέστρεψα πριν από 17 χρόνια ως αναρριχητής και ορειβάτης, έστησα το αντίσκηνό μου κοντά στις στάνες, γνώρισα όλους τους τσοπάνους που είχαν πρόβατα στην περιοχή. Και παρότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν “του Δημοτικού”, είχαν μια σοφία και έναν έμφυτο σεβασμό για τη φύση, δεν πήγαιναν ποτέ εκεί τα πρόβατά τους να βοσκήσουν, ούτε να πιουν νερό».
Ο Γιώργος Ροκάς είναι τα τελευταία 17 χρόνια διαχειριστής του καταφυγίου της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας Αναρρίχησης, το οποίο βρίσκεται στην Τύμφη, ανάμεσα στο Πάπιγκο και στη Δρακόλιμνη. Κάθε χρόνο δέχεται από 3.000 έως 4.000 επισκέπτες από όλο τον κόσμο, που έρχονται για να περπατήσουν στα αλπικά λιβάδια. Όμως κάτι έχει αλλάξει. «Η κατάσταση άρχισε να αλλάζει όταν άρχισαν να αποτραβιούνται οι παλιοί τσοπάνηδες. Νέοι τσοπάνηδες δεν υπήρχαν και έτσι έμεινε ξαφνικά ορφανός ο τόπος. Σταδιακά, όσοι ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, “το γύρισαν” στις αγελάδες γιατί είναι πιο εύκολες και έχουν επιδοτήσεις. Η περιοχή της Δρακόλιμνης ανήκει στους κατοίκους του Πάπιγκου, που δεν ήθελαν να τη νοικιάσουν για βοσκή σε βαριά ζώα. Μέχρι που άλλαξε ο νόμος και η αρμοδιότητα για τις βοσκές πέρασε στην Περιφέρεια, η οποία άρχισε να δίνει άδειες στους αγελαδάρηδες όπου υπήρχε κενό. Από το 2012 άρχισαν να κυκλοφορούν ανεπιτήρητες αγελάδες και στην περιοχή της Δρακόλιμνης, παρότι από ό,τι γνωρίζουμε δεν έχει ενοικιαστεί».
Η μόνιμη παρουσία των αγελάδων άλλαξε τελείως την εικόνα της περιοχής και φαίνεται ότι υποβαθμίζει τόσο τη Δρακόλιμνη όσο και τα αλπικά λιβάδια. «Οι αγελάδες βόσκουν τα πάντα, μπαίνουν μέσα στη λίμνη, την έχουν μετατρέψει σε βούρκο», λέει ο κ. Ροκάς. «Εχω ακούσει άπειρα παράπονα από επισκέπτες, που απογοητεύονται όταν έπειτα από τόσες ώρες πεζοπορία φθάνουν στη Δρακόλιμνη και τη βρίσκουν μέσα στις λάσπες και τις κοπριές. Αυτή, που ήταν το στολίδι του Ζαγορίου».
Ο Χαριτάκης Παπαϊωάννου είναι βιολόγος και ασχολείται με την προστασία του απειλούμενου αγριόγιδου, που στα βουνά της περιοχής έχει τον σημαντικότερο πληθυσμό του στην Ελλάδα. «Ολόκληρο το οροπέδιο των λιμνών, που περιλαμβάνει τη Δρακόλιμνη, τον βάλτο της Ριζίνας και την Ξερόλιμνη είναι ένας πολύ σημαντικός οικότοπος. Γι’ αυτόν τον λόγο συμπεριελήφθη στις περιοχές Natura και βρίσκεται στη Β΄ ζώνη του Εθνικού Πάρκου Βόρειας Πίνδου», εξηγεί. «Στην απόφαση ίδρυσης του εθνικού πάρκου οριζόταν ότι πρέπει να γίνει μια μελέτη που να καθορίζει τη βοσκοϊκανότητα της περιοχής, η οποία δεν έγινε ποτέ. Η επίπτωση της ανεξέλεγκτης βόσκησης μεγάλου αριθμού αγελάδων στην περιοχή να μελετηθεί, καθώς δεν γνωρίζουμε πόσο σοβαρές μπορεί να είναι οι επιπτώσεις, ιδίως για τους υγρότοπους και τα ενδημικά είδη. Επιπλέον πρέπει να υπάρξει μέριμνα από τις Αρχές, καθώς οι αγελάδες δεν έχουν καν την “ταυτότητα” που λέει σε ποιον ανήκουν, κοινώς η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη».
Συστάσεις και μηνύσεις
Μέσα από τις διαμαρτυρίες και τα αρνητικά σχόλια των επισκεπτών, το πρόβλημα έχει γίνει γνωστό σε τοπικό και υπερτοπικό επίπεδο. «Για εμάς η λύση είναι το υπουργείο Περιβάλλοντος να απαγορεύσει τη βόσκηση σε μια απόσταση 5 χιλιομέτρων από τις λίμνες», λέει ο Γιώργος Σουκουβέλος, δήμαρχος Ζαγορίου. «Εμείς ως δήμος έχουμε κάνει συστάσεις, μηνύσεις, έχουμε θέσει το πρόβλημα στην Περιφέρεια, στο υπουργείο. Πρέπει να υπάρξει σεβασμός της συγκεκριμένης περιοχής. Δεν λέμε όχι στη βόσκηση στην περιοχή μας, αλλά όχι εκεί και όχι ανεξέλεγκτα».
Κοζάνη: Κοπάδι αγριογούρουνων βολτάριζε στο δρόμο προς Πτολεμαΐδα
Το κυνήγι έχει πάψει εδώ και καιρό και τα αγριογούρουνα δίχως κανένα φόβο πλέον ξεχύνονται στους...
