Ο κλειστός και βροχερός καιρός ίσως κλείνει τους περισσότερους κυνηγούς στο σπίτι, οι παπιάδες όμως τον περιμένουν πώς και πώς. Οι κάμποι των Ιωαννίνων και τα νερά έγιναν φιλόξενος τόπος για τα παπιά και τα παρυδάτια, τα οποία αποφάσισαν να ξεχειμωνιάσουν στα μέρη μας. Δεύτερη λίμνη έγινε η Λαψίστα, θυμίζοντας τις εποχές πριν την αποξήρανση του βάλτου της.
Το ζεστό νερό που αχνίζει είναι καλή επιλογή για τα μικρά και μεγάλα υδρόβια που αποφασίζουν να αφήσουν την ηρεμία της Παμβώτιδας, για τα σκουλήκια και το φαΐ του κάμπου. Μπηχριά, γέσια και καναβά είναι πιασμένα στις όχθες των καναλιών, μέσα στις καλαμιές και τα περισσότερα από αυτά σηκώνονται με ευκολία, μόλις αισθανθούν την παρουσία κυνηγού που περπατά δίπλα στα αυλάκια.
Στις καλαμποκιές και τα χωράφια δε βγαίνουν παρά μόνο το σούρουπο και κινούνται στον κάμπο όλη τη νύχτα. Τις μέρες όμως που η βροχή σκοτείνιαζε τον τόπο, παπιά κινούνταν ακόμη και το μεσημέρι! Είναι λογικό να αισθάνονται ασφάλεια μέσα στην καταιγίδα, αφού όλη η φύση λουφάζει για να γλιτώσει το κακό. Όποιος όμως δε φοβάται το νερό, μπορεί να δοκιμάσει την τύχη του ακόμη και μέσα στη μπόρα.
Οι μαγικές στιγμές…
Οι παπιάδες στήνουν τα καρτέρια τους και με υπομονή και παραφυλάνε για ώρες μέσα στη βροχή, περιμένοντας τον ερχομό των παπιών. Προσμένουν αυτή τη μαγική στιγμή, που τα πουλιά αρχίζουν να πλησιάζουν σαν βολίδες, με μια πτήση γεμάτη νεύρο και δύναμη, διαγράφοντας ελλειπτικές τροχιές πάνω από τον λουφαγμένο κυνηγό.
Μόλις αποφασίσουν ότι μπορούν να καθίσουν, μεταλλάσσουν το γρήγορο πέταγμά τους σε ένα μεταξένιο πλανάρισμα και με ανοιχτά φτερά και αρμονικές στροφές βουτάνε με φόρα στα νερά. Τότε ακριβώς κόβουν την πορεία τους οι κυνηγοί των παπιών και, καθώς τα πουλιά φτεροκοπούν προσπαθώντας να ξανανέβουν, μερικοί κατεβάζουν δύο και τρία παπιά τη φορά, με τουφεκιές σημαδευτές σε μεμονωμένα πουλιά και όχι μέσα στο κοπάδι. Έχει κι η παπιοτουφεκιά τα μυστικά της…
Μνήμες…
Οι προσωπικές μου αναμνήσεις, πάντως, θέλουν το κυνήγι των υδροβίων να ξεκινά από την παλιά αγορά των Ιωαννίνων, περπατώντας στην οδό Ανεξαρτησίας και το χιονόνερο να πέφτει με θόρυβο στις τσίγκινες οροφές των καταστημάτων, με φόντο το χιονισμένο Μιτσικέλι.
Στα κυνηγομάγαζα οι πόρτες να ανοιγοκλείνουν συνέχεια από ανθρώπους που θέλουν να προμηθευτούν τον απαραίτητο εξοπλισμό, τα φυσίγγια, ζεστά ρούχα και φρέσκιες πληροφορίες. Οι πληροφορίες, οι κουβέντες, τα τσίπουρα είναι προκαταρκτικό τμήμα του κυνηγιού.
Το επιλογικό τμήμα του χειμωνιάτικου παπιοκυνηγιού γράφεται κοντά στην αναμμένη φωτιά, όπου ξεμουδιάζουν τα παγωμένα σαγόνια και στεγνώνουν τα ρούχα από τα νερά και τις λάσπες…
