Την αίσθηση που προσφέρει στο τράβηγμα της σκανδάλης το ελατήριο τύπου V (βε) δύσκολα θα την βρείτε αν τον ίδιο ρολό καλεστεί να φέρει σε πέρας ένα ελατήριο τύπου σπιράλ. Ωστόσο, πριν κανείς αποφασίσει τι θα επιλέξει, χρειάζεται να ρίξει μια πιο σφαιρική ματιά.
Τα ελατήρια τύπου V, τα λεγόμενα και τσίτες, έχουν εφαρμογή στην οπλουργική από τότε που ο άνθρωπος προσχεδίασε τα όπλα. Χρησιμοποιούνται εδώ και αιώνες, το πρόβλημα όμως είναι το ότι κάποια στιγμή και χωρίς προειδοποίηση θα σπάσουν. Αν για κάποιο λόγο βλέπουμε στα παλιά όπλα τις βίδες από τη βάση να έχουν ξεβιδωθεί (κάτι που μαρτυρά επέμβαση εργαλείου), αντιλαμβανόμαστε, ότι κάποιο ελατήριο τύπου V είχε σπάσει και χρειάστηκε αντικατάσταση. Τα ελατήρια αυτά κατασκευάζονται από κομμάτι χάλυβα που παίρνει το σχήμα του με θερμική κατεργασία και μετέπειτα περνά από διαδικασία σκλήρυνσης και ανόπτισης για να αποκτήσει τις απαραίτητες μηχανικές ιδιότητες. Η σκλήρυνση στα ελατήρια αυτά γίνεται με 3 τρόπους: Ο πρώτος είναι η κλασσική μέθοδος με την εμβάπτισή τους όταν είναι πυρακτωμένα σε νερό ή λάδι (ανάλογα τη σύσταση του μετάλλου), με άλατα, και για κάποια συγκεκριμένα κράματα μετάλλου η παραμονή τους εφόσον έχουν πυρακτωθεί σε θερμοκρασία δωματίου.
Τα ελικοειδή ελατήρια είναι πιο σύγχρονα. Παρά το γεγονός, ότι κατασκευάζονται με τις ίδιες σχεδόν μεθόδους με τα V, η διαδικασία παραγωγής τους είναι πιο ελεγχόμενη, με αποτέλεσμα να παρέχουν μεγαλύτερη αξιοπιστία. Η χρήση τους στην οπλουργική έλυσε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, αφού ακόμα και όταν τα ελικοειδή ελατήρια κινούνται επάνω σε άξονα (οδηγό), σε περίπτωση που σπάσουν εξακολουθούν να λειτουργούν κανονικά. Η αρχή για τα ελατήρια ανεξάρτητου τύπου είναι αυτή που για πρώτη φορά παρουσίασε ο Ρόμπερτ Χούκ. Το βασικό από τα 7 χαρακτηριστικά που έχουν όλα τα μέταλλα είναι η ελαστικότητά τους. Υπάρχει μαθηματικός τύπος που μπορεί να καθορίσει τις ιδιότητές τους ανάλογα με την χρήση.
Σήμερα, κάποιες εταιρίες όπλων, χρησιμοποιούν ελατήρια τύπου V και αυτό για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Μία από αυτές είναι η Perazzi, η οποία στις δοκιμές της, έχει διαπιστώσει, ότι τα ελατήρια τύπου V προσφέρουν καλύτερη αίσθηση στο τράβηγμα της σκανδάλης. Για το λόγο αυτό έχει εφαρμόσει το σύστημα της αφαιρούμενης από τη βάση σκανδαλοθήκης, δίνοντας τη δυνατότητα στον κάτοχο του όπλου, να μπορεί εύκολα και γρήγορα να αντικαταστήσει το σπασμένο ελατήριο. Στα όπλα (κυρίως δίκαννα) που υπάρχει η δυνατότητα εύκολης πρόσβασης με την αφαίρεση της σκανδαλοθήκης, τα ελατήρια τύπου V είναι σε θέση να κάνουν τη διαφορά σε ότι αφορά την αίσθηση που προσφέρει στον χειριστή. Σε ένα όπλο που η αντικατάσταση του ελατηρίου προϋποθέτει επέμβαση από οπλουργό με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η χρήση ελατήριων σπιράλ είναι σχεδόν μονόδρομος.
Θα μπορούσαν όλα τα όπλα (κυρίως τα δίκαννα) να έχουν κινητή σκανδαλοθήκη και έτσι να είναι σε θέση οι κατασκευαστές να χρησιμοποιούν τα ελατήρια V που προσφέρουν καλύτερη αίσθηση. Ωστόσο, αυτό που καθιστά σχεδόν απαγορευτική μια τέτοια εφαρμογή είναι το κόστος. Η κινητή σκανδαλοθήκη προϋποθέτει ώρες και επιπλέον μηχανισμούς για να έχει εφαρμογή σε ένα δίκαννο. Αποτέλεσμα αυτού είναι να αυξάνεται το κόστος. Ένα άλλο θέμα είναι, ότι ναι μεν τα ελατήρια τύπου V προσφέρουν καλύτερη αίσθηση στο τράβηγμα της σκανδάλης, αλλά πόσοι είναι σε θέση να το αντιληφθούν; Ανά καιρούς έχουν υπάρξει διάφορες εφαρμογές, όπως αφαιρούμενοι μηχανισμοί σκανδάλης που διαθέτουν ελατήρια σπιράλ. Γιατί να πληρώσει παραπάνω χρήματα ο ενδιαφερόμενος προκειμένου να αποκτήσει κάτι που πρακτικά δεν του είναι χρήσιμο; Θα μπορούσε κάλλιστα το όπλο αυτό να μην έχει κινητή σκανδαλoθήκη και η τιμή του να είναι χαμηλότερη. Στην αντίθετη πλευρά, βλέπουμε όπλα που διαθέτουν «σταθερούς» μηχανισμούς σκανδάλης και για την ώση των σφυρών πυροδότησης χρησιμοποιούνται ελατήρια τύπου V. Στην περίπτωση αυτή κανείς δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί στον κάτοχο του όπλου, ότι δεν θα ξεμείνει από σκανδάλη στο σκοπευτήριο ή στο κυνήγι ξαφνικά και απροειδοποίητα.
Το βασικό πρόβλημα με όλα τα ελατήρια ανεξαρτήτως τύπου, είναι, ότι μπορεί κατά τη διαδικασία παραγωγής τους όλες οι μηχανικές επεξεργασίες να γίνουν τέλεια, αλλά σε περίπτωση προβλήματος στην μοριακή δομή του μετάλλου κανείς δεν είναι σε θέση να το προβλέψει αυτό. Αν εξαιρέσουμε σπάνιες περιπτώσεις που τα μέταλλα περνούν από δομικό έλεγχο πριν επεξεργαστούν, σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις ο κίνδυνος αυτός πάντα ελλοχεύει. Εξού και ο όρος «αστοχία υλικού». Σε ότι έχει να κάνει με την σύγκριση μεταξύ των ελατήριων τύπου V και ελικοειδών με την χρήση τους στην υπουργική, τα V μπορούν να προσφέρουν καλύτερη αίσθηση σκανδάλης όταν αυτά χρησιμοποιούνται για να ωθούν τις σφύρες πυροδότησης, ενώ τα ελικοειδή από την άλλη, προσφέρουν εγγύηση και αξιοπιστία. Δεν είναι ανάγκη να επιλέξετε ένα από τα δύο, υπάρχουν και οι ενδιάμεσες λύσεις που περιγράψαμε παραπάνω. Μπορεί να στοιχίζουν κάτι παραπάνω, αλλά δεν παύουν να αποτελούν λύση.
