Ένα από τα σημαντικότερα κριτήρια για την επιλογή του κυνηγετικού όπλου είναι το «ζύγισμα»…

Όταν μιλάμε για «ζύγισμα» δεν εννοούμε βέβαια την ονομαστική τιμή βάρους που θα μας δείξει η ζυγαριά, αλλά την ισορροπία που πρέπει να έχει ένα όπλο στα χέρια μας, στοιχείο που είναι απαραίτητο για μία γρήγορη και σωστή επώμιση. Πολλοί κυνηγοί (ακόμη και αρκετοί έμπειροι), όταν πρόκειται να αγοράσουν όπλο, ασχολούνται με ζητήματα δευτερεύουσας σημασίας και παρασύρονται από διαφημίσεις ή από γνώμες τρίτων, οι οποίοι για διάφορους λόγους καταθέτουν τη δική τους άποψη.

«Προέκταση των χεριών µας»

Αναμφισβήτητα η μάρκα του όπλου και ο τύπος του, είναι σημαντικά στοιχεία, όπως είναι και η αξιοπιστία, η απόδοση και η προσαρμογή στο σώμα μας.Τι γίνεται όμως όταν θα έρθει η κρίσιμη στιγμή που θα χρειαστεί να επωμίσουμε και να τραβήξουμε τη σκανδάλη σε χρόνο που δεν επιτρέπει διορθώσεις; Όσο καλής ποιότητας κι αν είναι το τουφέκι μας, όσο καλά φυσίγγια κι αν χρησιμοποιούμε, δεν θα έχουμε ποτέ το επιθυμητό αποτέλεσμα, αν δεν συναντηθούν τα σκάγια με το στόχο.

Για να γίνει αυτό πρέπει να έχουμε γνώση της τεχνικής σκόπευσης με κυνηγετικό όπλο, και ένα «εργαλείο» το οποίο θα το χειριζόμαστε με τη μέγιστη δυνατή ευκολία. Για να χειριζόμαστε αυτό το εργαλείο σωστά, θα πρέπει να το αισθανόμαστε σαν προέκταση των χεριών μας. Φανταστείτε έναν τενίστα με άριστη κατάρτιση, ο οποίος θα βρεθεί στο γήπεδο με ακατάλληλη ρακέτα. Η αποτυχία είναι δεδομένη, διότι άλλο θα επιδιώκει εκείνος, και άλλο θα κάνει η ρακέτα του. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα δικά μας όπλα.

Ένα όπλο με κακή ισορροπία, θα βρεθεί σε λάθος θέση όταν το επωμίζουμε και θα μας αναγκάσει να κάνουμε σκοπευτικές διορθώσεις της στιγμής, πράγμα που συνεπάγεται πολλές αποτυχημένες τουφεκιές. 

Η εξατοµίκευση

Το μικρό συνολικό βάρος του όπλου είναι ένα σημαντικό δέλεαρ, διότι κανένας δεν θέλει να κουβαλάει περιττό βάρος στο βουνό. Οι κατασκευαστές όπλων τα τελευταία χρόνια, προσπαθούν να μειώσουν το βάρος των όπλων και εστιάζουν τις έρευνές τους σε συστήματα μείωσης της ανάκρουσης, σε τεχνολογία ανάσχεσης των ανεπιθύμητων αντιδράσεων του όπλου, όπως είναι η αναπήδηση του στομίου της κάννης κ.λπ.

Κανένας όμως δεν μπορεί να μας εγγυηθεί την απόλυτη ισορροπία, διότι είναι μία υπόθεση απόλυτα εξατομικευμένη. Ο καθένας από εμάς, έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες, όπως σωματική διάπλαση, μήκος χεριών, ευχέρεια στις κινήσεις, τεχνική κ.λπ. Για να χειριστούμε λοιπόν σωστά ένα όπλο, πρέπει να συνδυάσουμε την κίνηση με την ενέργεια. Χρειαζόμαστε δηλαδή ένα όπλο, το οποίο θα χρειαστεί την ελάχιστη κατανάλωση ενέργειας, καθώς και τη μικρότερη δυνατή διαδρομή, μέχρι να μας δώσει τη δυνατότητα να πατήσουμε τη σκανδάλη. 

Το «ζύγισµα»

Όσοι πιστεύουν, ότι το χαμηλό συνολικό βάρος είναι πανάκεια και μας δίνει πλεονέκτημα, κάνουν λάθος. Ένα ελαφρύ όπλο στα χέρια ενός ρωμαλέου άνδρα, ή ενός κυνηγού ο οποίος κάνει βιαστικές κινήσεις, συχνά βρίσκεται ψηλότερα από την επιθυμητή θέση και χρειάζεται διορθωτικές κινήσεις. Πολύ πιο σπουδαίος παράγων λοιπόν από το βάρος του όπλου, είναι το σωστό «ζύγισμα». Σωστό «ζύγισμα» εννοούμε βέβαια, την ισομερή κατανομή του βάρους ενός όπλου, στα δύο χέρια του χειριστή.

Μία συνήθης μέθοδος ελέγχου του ζυγίσματος, είναι να βρούμε το κέντρο βάρους ενός όπλου. Οι παλαιοί οπλουργοί προσπαθούσαν (κυρίως στα δίκαννα) να φέρουν το κέντρο βάρους, όσο πιο κοντά μπορούσαν στον πίρο περιστροφής των καννών. Η κατανομή του βάρους δηλαδή να γίνεται ισομερώς μεταξύ καννών και κοντακιού-βάσης. Οι καλοί σκοπευτές όμως, διαπίστωσαν, ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Κάθε άνθρωπος κρατά με το δικό του τρόπο το όπλο και το ζητούμενο δεν είναι που βρίσκεται το κέντρο βάρους θεωρητικά, αλλά στην πράξη.

Πρακτικά λοιπόν το βάρος του όπλου θα πρέπει να επιμερίζεται ισομερώς στα δύο χέρια μας. Κάθε χέρι δηλαδή να κρατά κατά το δυνατό ίδιο βάρος, ούτως ώστε η κίνησή μας προς την επώμιση (άρα και προς την τελική σκόπευση) να γίνεται με τη λιγότερη δυνατή προσπάθεια, χωρίς κάποιο από τα δύο χέρια μας να καταβάλει μεγαλύτερη προσπάθεια. Πόσο εύκολο όμως είναι να βρούμε το σωστό «ζύγισμα» ενός όπλου, όταν θα βρεθούμε σε κάποιο οπλοπωλείο όπου θα πρέπει να επιλέξουμε το πιο κατάλληλο για εμάς; Η γνωστή τεχνική του να προσπαθούμε να «ζυγίσουμε» το όπλο πάνω στο δάκτυλό μας για να διαπιστώσουμε που βρίσκεται το κέντρο βάρους, είναι πιθανό να μας οδηγήσει σε λανθασμένη επιλογή.

Πρέπει να έχουμε πάντοτε υπόψη, ότι στο κυνήγι το όπλο θα είναι γεμισμένο με φυσίγγια και αυτό συχνά αλλάζει τη θέση του κέντρου βάρους, σε σχέση με το άδειο όπλο που δοκιμάζουμε στο οπλοπωλείο.

Η απαραίτητη δοκιµή

Ο ενδεδειγμένος τρόπος για να δοκιμάσουμε το «ζύγισμα» ενός όπλου, είναι να κρατήσουμε χαλαρά το όπλο με τα δύο χέρια μας στο ύψος της μέσης. Τα δύο χέρια μας πρέπει να είναι τοποθετημένα στα σημεία που συνηθίζουμε να κρατάμε τα όπλα μας. Αν αισθανόμαστε ότι το όπλο που δοκιμάζουμε είναι βαρύτερο στο ένα από τα δύο χέρια, αυτό σημαίνει ότι δεν ισορροπεί όπως πρέπει. Αν παρόλα αυτά η επιθυμία μας είναι μεγάλη για να αποκτήσουμε κάποιο συγκεκριμένο όπλο, θα πρέπει να αλλάξουμε τη θέση του χεριού που κρατάει την πάπια μέχρι να αισθανθούμε ισομερή κατανομή του βάρους. Σε αυτή την περίπτωση θα χρειαστούμε αρκετή προπόνηση για να συνηθίσουμε να κρατάμε το όπλο σε αυτή τη νέα θέση.

Αφού λοιπόν βρήκαμε τη θέση στην οποία το βάρος κατανέμεται ισομερώς στα δύο χέρια, επωμίζουμε χωρίς βεβιασμένες κινήσεις και χωρίς βέβαια να αλλάξουμε τα σημεία κρατήματος. Με τον τρόπο αυτό θα διαπιστώσουμε παράλληλα, αν το κοντάκι είναι κοντό ή μακρύ για τις δικές μας ιδιαιτερότητες. Σπουδαίο ρόλο παίζει και η συγκέντρωση του βάρους, αν δηλαδή είναι στο κέντρο ή στα άκρα του όπλου, κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην αλλαγή διεύθυνσης ή στην παρακολούθηση του θηράματος (swing) και είναι θέμα που θα μας απασχολήσει σε επόμενο άρθρο.