Όλοι οι κυνηγοί αναζητούμε το μυστικό της απόλυτης επιτυχίας, όμως κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι μπορεί να το γνωρίζει και να το εφαρμόζει…
Αν και η τεχνολογία κάνει άλματα καθημερινά, τα όπλα προοδεύουν, τα φυσίγγια βελτιώνονται και οι τεχνικές γίνονται ολοένα πιο γνωστές, υπάρχει ένας παράγων ο οποίος εξελίσσεται με πολύ πιο αργούς ρυθμούς και είναι εκείνος που παίζει το σπουδαιότερο ρόλο στην επιτυχία. Είναι ο παράγων “άνθρωπος”, οποίος δεν είναι δυνατόν να προσαρμοστεί απόλυτα για να πετύχει το 100% της επιδίωξής του, σε ότι αφορά την καταβολή του θηράματος. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ορισμένοι καταφεύγουν σε βοηθητικά μέσα, άλλοτε νόμιμα και άλλοτε παράνομα, προκειμένου να καρπωθούν το θήραμα. Τι νόημα έχει όμως να καρπωθεί κανείς θήραμα, αν δεν μπορέσει να νικήσει πρώτα τον κακό του εαυτό; Πρόκειται βέβαια για φιλοσοφικό ερώτημα, το οποίο σε λίγες περιπτώσεις θα πάρει απάντηση. Εκείνο που έχει σημασία για τους περισσότερους από εμάς, είναι να αναζητούμε συνεχώς τις καλύτερες λύσεις, για την καταβολή του θηράματος με νόμιμο και δεοντολογικό τρόπο, βελτιώνοντας πρώτα τον εαυτό μας και στη συνέχεια τον εξοπλισμό.
Το τρίπτυχο της επιτυχίας
Έχω γράψει κατ’ επανάληψη, ότι η επιτυχία μιας βολής βασίζεται στο τρίπτυχο «κυνηγός-όπλο-φυσίγγιο». Οι τρεις αυτοί παράγοντες, είναι εκείνοι που αν συνδυαστούν σωστά θα φέρουν την επιτυχία. Πολλοί κυνηγοί, αρνούνται να δεχθούν ότι είναι ανεπαρκείς σκοπευτικά και πελαγοδρομούν αλλάζοντας συνεχώς, όπλα, κάννες, τσοκ και κυρίως φυσίγγια, ελπίζοντας ότι μ’ αυτόν τον τρόπο, θα βελτιώσουν τις επιτυχίες τους. Αναμφισβήτητα, και τα όπλα παίζουν ρόλο, και οι κάννες, και τα τσοκ, και τα φυσίγγια. Πρώτα απ’ όλα όμως, πρέπει ο κυνηγός να ασκηθεί σωστά, ούτως ώστε να έχει σκοπευτική επάρκεια και στη συνέχεια να κάνει σωστές επιλογές, σε ότι αφορά τον εξοπλισμό του.
Η σκόπευση υπεράνω όλων
Η σκοπευτική τεχνική και γενικότερα η επαφή με το όπλο, είναι παράγοντες, οι οποίοι βασίζονται κατ’ αρχήν στο ταλέντο του καθενός, και κατά δεύτερο στην εξάσκηση. Αν επιχειρήσουμε να αξιολογήσουμε αυτά τα δύο, προσωπικά θα επέλεγα την εξάσκηση, διότι είναι κάτι το οποίο μπορεί να βελτιωθεί, ενώ το ταλέντο είναι έμφυτο και θα πρέπει κάποιος να μάθει να το αξιοποιεί και βέβαια αυτό δεν γίνεται χωρίς άσκηση. Το καλύτερο για κάποιον που ξεκινά τώρα το κυνήγι, είναι να απευθυνθεί σε καθηγητή κυνηγετικής σκοποβολής, προκειμένου να μάθει τα βασικά και στη συνέχεια να προπονείται συχνά, διότι η θεωρητική γνώση ποτέ δεν είναι αρκετή.
Άλλο είναι να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και άλλο να μπορείς να το κάνεις. Και οι προπονητές σε διάφορα αθλήματα γνωρίζουν τι πρέπει να γίνει και πως, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορούν να το κάνουν οι ίδιοι. Η προπόνηση είναι το άλφα και το ωμέγα της βελτίωσης και της επιτυχίας. Θυμάμαι όταν συζητούσα με πολύ γνωστό προπονητή του μπάσκετ που μου έλεγε:
«Η εποχή των ταλέντων πέρασε ανεπιστρεπτί. Σήμερα είναι η εποχή των επιμελών. Όσοι προπονούνται πετυχαίνουν».
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τη σκόπευση στο κυνήγι. Δεν είναι δυνατό ένας κυνηγός λαγού, ή αγριόχοιρου, ο οποίος θα ρίξει πέντε ή δέκα φυσίγγια το χρόνο σε θήραμα, να θεωρείται καλός σκοπευτής. Αντίθετα ένας κυνηγός τσίχλας, ο οποίος ασχολείται συστηματικά με το κυνήγι, έχει βελτιωμένη απόδοση. Πολύ περισσότερο αν γνωρίζει την τεχνική της σκόπευσης και έχει όπλο το οποίο του ταιριάζει, διότι αυτός είναι ένας ακόμη σπουδαίος παράγοντας. Μπορεί ο τελευταίος να είναι όπως έγραψα σπουδαίος παράγων, όμως ποτέ δεν λειτουργεί ανεξάρτητα από την τεχνική και τη σταθερότητα.
Όπλο στα μέτρα μας
Πολλοί πιστεύουν ότι αν απευθυνθούν σε κάποιον οπλουργό για να τους τροποποιήσει το όπλο και να το φέρει «στα μέτρα» τους, θα αυξήσουν τις επιτυχίες τους. Πρόκειται για μεγάλη πλάνη όμως, διότι αυτό πρέπει να γίνεται μόνο αν κάποιος έχει άριστη τεχνική κατάρτιση και είναι απόλυτα διαπιστωμένο ότι χρειάζεται τροποποίηση το όπλο, θα αυξηθούν οι επιτυχίες.
Η επιλογή του όπλου
Μιας όμως και κάνουμε αναφορά στα όπλα, καλό είναι να ασχοληθούμε με την επιλογή του κατάλληλου όπλου για κάθε κυνηγό. Η πείρα 40 και πλέον ετών στο εμπόριο όπλων κυνηγίου, με έχει διδάξει ότι σπάνια οι κυνηγοί έχουν σωστά κριτήρια επιλογής. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, η επιλογή γίνεται με βάση την οικονομική δυνατότητα καθενός. Οι γνωστοί και φίλοι, είναι χειρότεροι σύμβουλοι για την αγορά όπλου, διότι ο καθένας προτείνει όπλα με βάση τα προσωπικά του κριτήρια, τα οποία εκτός των άλλων σπάνια είναι σωστά. Πολλοί επιλέγουν με βάση το όνομα του κατασκευαστή, άλλοι με την αξιοπιστία του όπλου και άλλοι με την εμφάνιση. Σπάνια κάποιος επιλέγει με κριτήριο το σκοπευτικό του στυλ και την ανατομία του σώματός του.
Η πλειοψηφία των αγοραστών δεν εμπιστεύεται τον έμπορο, διότι θεωρούν ότι υποβόσκει το οικονομικό συμφέρον. Σαφώς και υπάρχουν έμποροι που βάζουν πάνω απ’ όλα το συμφέρον τους, όμως δεν είναι όλοι. Οι έμποροι, όπως και αρκετοί οπλουργοί, έχουν εμπειρία που θα βοηθήσει περισσότερο από τους «φίλους». Ακόμη περισσότερο μπορεί να βοηθήσει ένας καθηγητής σκοποβολής, του οποίου το έργο θα είναι ευκολότερο αν προτείνει στο μαθητή του ένα όπλο κατάλληλο γι αυτόν. Λάθη στην επιλογή όπλων, δεν κάνουν μόνο οι άπειροι, αλλά και πολλοί έμπειροι κυνηγοί, οι οποίοι δεν έχουν σταθμίσει όπως θα έπρεπε τα πράγματα και επηρεάζονται από άσχετους παράγοντες. Έστω όμως, ότι από πλευράς γεωμετρίας, κάποιος έχει διαλέξει το κατάλληλο όπλο για την περίπτωσή του και έχει καλή σκοπευτική τεχνική. Είναι αρκετά για να έχει επιτυχίες; Ασφαλώς όχι.
Κάννες και συσφίξεις
Επόμενο στάδιο είναι η επιλογή κάννης. Σήμερα υπάρχουν τόσες πολλές προτάσεις στην αγορά, που ακόμη και οι ειδικοί βρίσκονται μπροστά σε διλήμματα. Οι εταιρίες κατασκευής όπλων υποστηρίζουν, η κάθε μία από την πλευρά της, ότι έχουν το μυστικό της απόλυτης επιτυχίας, όμως υπάρχουν πολλές αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις, που δύσκολα μπορεί κανείς να βγει από αυτό το… λαβύρινθο. Η μία εταιρία υποστηρίζει ότι ο παραδοσιακός αυλός δίνει μεγαλύτερη ταχύτητα στα σκάγια, η άλλη ότι ο διευρυμένος δίνει καλύτερη κατανομή. Μια τρίτη κινείται στη μέση παράγοντας όπλα με ελαφρά διεύρυνση. Άλλη εταιρία υποστηρίζει ότι ξεκινά με διευρυμένο αυλό για να καταλήξει σε παραδοσιακή έξοδο. Πρόσφατα εμφανίστηκε νέα μόδα, με εταιρίες που κρατούν «μυστική» τη διαμόρφωση του εσωτερικού της κάννης.
Ένα άλλο «πέλαγος» που πρέπει να περάσει ο κυνηγός, είναι οι συσφίξεις στο στόμιο της κάννης. Τα περισσότερα από τα σημερινά όπλα, πωλούνται με εναλλασσόμενες συσφίξεις, όπου κάθε εταιρία ακολουθεί το δικό της σύστημα. Παράλληλα υπάρχουν εταιρίες οι οποίες παράγουν ειδικά τσοκ (συσφίξεις) διαφημίζοντας ότι είναι καλύτερα από εκείνα με τα οποία οι εταιρίες όπλων συνοδεύουν τα όπλα τους. Οφείλουμε να παραδεχθούμε, ότι όλα αυτά έχουν μια βάση, όχι όμως ότι παίζουν τον πιο καθοριστικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Περισσότερο είναι το marketing και οι προκλήσεις για τους αγοραστές και λιγότερο η ουσία. Σαφώς και βελτιώνουν, άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο, το αποτέλεσμα, όχι όμως ότι παίζουν καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία της βολής.
Τα κατάλληλα φυσίγγια
Η επιτυχία της βολής εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό και από τα φυσίγγια που χρησιμοποιούμε. Στον τομέα αυτό υπάρχουν τόσες προτάσεις, όσα είναι τ’ αστέρια στον ουρανό. Είναι αδύνατο να γίνει πλήρης ανάλυση των φυσιγγίων και των χαρακτηριστικών καθενός από αυτά. Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να επιλέγουμε φυσίγγια πρώτα με τον τύπο τους και στη συνέχεια με την εμπιστοσύνη με την οποία περιβάλλεται ο κατασκευαστής.
Τα φυσίγγια που γεμίζει ο φίλος κυνηγός και μας τα δίνει σε χαμηλή τιμή, δεν είναι πάντοτε τα καλύτερα, διότι ο φίλος δεν έχει ούτε τις γνώσεις που έχουν οι μεγάλοι κατασκευαστές, ούτε τον εξοπλισμό για να τα δοκιμάζει. Η τιμή δεν είναι πάντοτε το καλύτερο κριτήριο. Τα πολύ φθηνά είναι ύποπτα και τα πολύ ακριβά ασύμφορα. Κάθε είδος θηράματος χρειάζεται διαφορετικό φυσίγγιο. Ο αγριόχοιρος στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες κυνηγιέται με μονόβολα (ή ραβδωτά όπλα). Στην Ελλάδα επιτρέπονται και τα σφαιρίδια. Επειδή οι βολές στους αγριόχοιρους είναι λίγες και κρίσιμες, δεν επιτρέπεται να κάνουμε πειράματα για λόγους οικονομίας. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το λαγό. Κι εδώ δεν χρειάζονται υπερβολές. Πολλοί χρησιμοποιούν υπεργομώσεις στο λαγό. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει λόγος. Φυσίγγια με 36 γραμμάρια σκάγια, έστω επιχαλκωμένα ή επινικελωμένα, είναι υπεραρκετά. Στα πουλιά εξαρτάται από το είδος και την περιοχή. Αν ο κυνηγός είναι καλός σκοπευτής, πρέπει να χρησιμοποιεί παραδοσιακές γομώσεις, οι οποίες δεν υπερβαίνουν τα 36 γραμμάρια για τα μεγάλα πουλιά (φάσσες, πέρδικες, μπεκάτσες) ή τα 32 για τα μικρά πουλιά (τρυγόνια, ορτύκια, τσίχλες). Εξαίρεση μπορεί να γίνει μόνο στις πάπιες, όπου οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες και οι συνθήκες δύσκολες (υγρασία). Στην τελευταία περίπτωση μπορεί να χρησιμοποιηθούν και υπεργομώσεις με την ανάλογη προσαρμογή στη σκόπευση.
Τέλος σε ότι αφορά στα φυσίγγια διασποράς κάθε μορφής, θα πρέπει να ξέρουμε ότι εφευρέθηκαν για τους κακούς σκοπευτές και πρέπει να χρησιμοποιούνται με φειδώ. Ο λόγος είναι, ότι αφενός κατεβάζουν τον πήχη του αθλητικού κυνηγίου, αφετέρου μπορεί να γίνουν επικίνδυνα και να τραυματίσουν συγκυνηγούς, σκύλους, αλλά και θηράματα τα οποία θα σπαταλήσουμε χωρίς λόγο. Επιγραμματικά λοιπόν, αν θελήσουμε να αξιολογήσουμε τους τρείς πιο πάνω παράγοντες, πρώτο θα βάλουμε τον κυνηγό – σκοπευτή, δεύτερο το φυσίγγιο και τρίτο το όπλο. Ο ιδανικός βέβαια συνδυασμός των τριών, κυριολεκτικά «σκοτώνει».
