spot_img
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΌπλα-ΒλητικήΣκοποβολήΤα λάθη στο κυνήγι της τσίχλας

Τα λάθη στο κυνήγι της τσίχλας

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

 

Υπάρχει μία θεωρία στους κυνηγετικούς κύκλους, ότι οι κυνηγοί τσίχλας είναι τα «καλύτερα τουφέκια» σε σχέση με τους θιασώτες άλλων θηραμάτων, με την οποία συμφωνώ, σε γενικές γραμμές, πάντα…

 

Του Λεωνίδα Μητσιάλη

 

Η σχετική πληθώρα του θηράματος και η ευκολία πρόσβασης στον βιότοπό του βοηθούν όσους κυνηγούν τσίχλα να ρίχνουν πολύ περισσότερα φυσίγγια σε σύγκριση με τους υπόλοιπους συναδέλφους, ακόμα και σε σχετικά φτωχές, θηραματικά, χρονιές. Αλλά ακόμα και μέσα στις τάξεις των στατιστικά καλύτερων σκοπευτικά κυνηγών, οι αστοχίες είναι συχνές.

Ένας μέσος όρος τριών φυσιγγίων ανά θηρευμένη τσίχλα αφορά ένα «καλό τουφέκι» και ενώ υπάρχουν κάποιοι λίγοι που έχουν ίσως και καλύτερη αναλογία, η πλειοψηφία μάλλον απέχει από αυτόν τον μέσο όρο.

Όσον αφορά την αντιμετώπιση των αστοχιών, πρακτικά όλοι οι κυνηγοί αναζητούν την επιτυχία στο σωστό φυσίγγι που να ταιριάζει με το όπλο τους και τις καιρικές συνθήκες, η πλειοψηφία αναγνωρίζει τη σημασία των σωστών μέτρων του κοντακιού και επιδιώκει τη σωστή προσαρμογή του και ένα σχετικά μικρό ποσοστό επιδιώκει την προσωπική του βελτίωση στο σκοπευτήριο, εφ’ όσον φυσικά έχει πρόσβαση σε αυτό. Όμως υπάρχουν κάποιες βασικές κατηγορίες συχνών λαθών που συμβαίνουν στην τουφεκιά της τσίχλας και φυσικά υπάρχουν και οι αντίστοιχοι τρόποι αντιμετώπισης.

 

Η επώμιση

 

Όλοι αναγνωρίζουν τη σημασία της σωστής επώμισης αλλά είναι λίγοι αυτοί που επιδιώκουν να την διδαχθούν σωστά, από κάποιον ειδικό. Πολλοί προσαρμόζουν την επώμισή τους σ’ ένα όπλο που ίσως πιστεύουν ότι ταιριάζει στα μέτρα τους ή προσαρμόζουν ένα κοντάκι επάνω τους χωρίς να εξασφαλίσουν πρώτα ότι επωμίζουν σωστά. Στις μετροληψίες που κάνω ξέρετε πόσο είναι το ποσοστό όσων δεν χρειάστηκαν αλλαγές στην επώμιση;

0%!

Ναι, καλά διαβάσατε. Όλοι θέλουν ένα κοντάκι στα μέτρα τους αλλά σχεδόν κανείς δεν θέλει να του δείξουν πώς να το επωμίζει. Η σωστή επώμιση όμως έχει κανόνες και είναι σχετικά εύκολο πράγμα να διδαχθεί και να γίνει κτήμα. Παράλληλα εξασφαλίζει ότι ο κυνηγός θα μπορεί να διαγνώσει άμεσα μόνος του εάν ένα κοντάκι του ταιριάζει, βοηθάει στην άμεση, χωρίς χάσιμο χρόνου ευθυγράμμιση του ματιού με το στόχαστρο και το στόχο, ευνοεί την ορατότητα και την διατήρηση της εστίασης του στόχου και επιτρέπει την απρόσκοπτη κίνηση του όπλου προς το θήραμα.

Ο πρώτος κανόνας της επώμισης ορίζει ότι το κεφάλι πρέπει να παραμένει ακίνητο από την έναρξη έως το τέλος της επώμισης. Το ακίνητο κεφάλι είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη διατήρησης της εστίασης των ματιών στο στόχο.

Ο δεύτερος κανόνας, ο οποίος είναι απαραίτητος για να ισχύσει ο πρώτος απαιτεί το κοντάκι να έρχεται σε επαφή πρώτα με το ζυγωματικό και ύστερα να ασκείται πίεση στον ώμο. Εάν το κοντάκι κουμπώσει πρώτα στον ώμο τότε αναγκαστικά το κεφάλι θα πρέπει να κινηθεί προς τα κάτω για να συναντήσει το χτένι το ζυγωματικό, επηρεάζοντας αρνητικά την εστίαση και δημιουργώντας ένταση στο σβέρκο.

Ο τρίτος κανόνας είναι ότι το κάθε χέρι έχει διαφορετικό ρόλο στην επώμιση, μα εξίσου σημαντικό. Το αριστερό χέρι (για έναν δεξιόχειρα) είναι υπεύθυνο για τη σωστή συνάντηση του όπλου με το στόχο ενώ το δεξί είναι υπεύθυνο για τη σωστή τοποθέτηση του κοντακιού στο μάγουλο και στον ώμο. Εδώ θα σας χαρίσω κι ένα ωραίο κόλπο που ενθουσιάζει πάντα τους μαθητές μου: Για να εξασφαλίζετε ότι όλες σας οι επωμίσεις θα είναι πάντα πανομοιότυπες, προσπαθήστε να ευθυγραμμίσετε επωμίζοντας την άκρη της πρώτης φάλαγγας του αντίχειρα με την άκρη της μύτης. Η χρήση δύο σημείων της ανατομίας μας είναι απλή, επαναλαμβάνεται εύκολα χωρίς πολλή σκέψη και υποχρεώνει το όπλο να κινηθεί μέσα σε προδιαγραμμένα πλαίσια.

Ο τελευταίος κανόνας της επώμισης και ίσως ο σημαντικότερος σε σχέση με το θέμα μας που είναι η τουφεκιά της τσίχλας, είναι η ταχύτητα της επώμισης και αποτελεί το πιο συχνό λάθος που παρατηρώ.

Η επώμιση πρέπει να είναι τόσο αργή όσο απαιτείται ώστε τα μάτια να εστιάσουν το στόχο και να διατηρήσουν αυτήν την εστίαση. Η βιαστική επώμιση πρώτον είναι πολύ εύκολο να περιέχει λάθη και δεύτερον συνήθως καταλήγει στο τράβηγμα της προσοχής των ματιών μας στην κάννη του όπλου. Τα μάτια μας έχουν περιορισμένη ικανότητα να διορθώσουν τα χέρια μας κατά την διάρκεια της επώμισης, με την επιπλέον επιβαρυντική παράμετρο ότι οι όποιες διορθώσεις θα πρέπει να γίνουν μέσω της περιφερειακής όρασης, αφού η κεντρική εστίαση είναι στο στόχο. Όταν θέλουμε να κάνουμε ωραία γράμματα γράφουμε αργά, ώστε τα μάτια μας να προλαβαίνουν να διορθώνουν το χέρι. Όταν θέλουμε να μιλήσουμε καθαρά, μιλάμε αργά, ώστε τα αυτιά μας να προλαβαίνουν να διορθώνουν το στόμα μας κ.ο.κ. Παίρνετε μια ιδέα. Ειδικά σε έναν μικρό και γρήγορο στόχο όπως η τσίχλα, η αυτοσυγκράτηση από τη βιασύνη κάνει θαύματα στα ποσοστά ευστοχίας μας.

 

Η σημασία των ποδιών

 

Πολλοί λίγοι θεωρώ κατανοούν τον τεράστιο ρόλο των ποδιών στην κυνηγετική σκόπευση. Πολύ συχνά αρέσκομαι στο να παραλληλίζω τη σκόπευση με την βιντεοσκόπηση ενός κινούμενου στόχου. Όπως η κάμερα μένει σταθερή στο στόχο μέσω της περιστροφής του κορμού μας πάνω στα πόδια μας, έτσι ακριβώς πρέπει να κινούμε και το όπλο μας προς το στόχο. Με τα πόδια. Τα χέρια έχουν την τάση να βγάζουν το όπλο από τα σημεία επαφής με το σώμα μας και ειδικά από το πρόσωπο στέλνοντας την ευθυγράμμιση του ματιού με την κάννη περίπατο. Εάν δε συνδυαστεί το σπρώξιμο του όπλου με τα χέρια με μία τσίχλα που πετάει από αριστερά προς δεξιά (για έναν δεξιόχειρα μιλώ πάντα), τότε έχουμε την τέλεια συνταγή για αστοχία. Και βέβαια στις ευθύνες των ποδιών, πέρα από την παραγωγή σωστής κίνησης προς το στόχο, θα πρέπει να προσθέσουμε τη σωστή ισορροπία, για την οποία έχω γράψει επανειλημμένα με κάθε ευκαιρία αλλά και το σωστό προσανατολισμό τους προς την κατεύθυνση που προσδοκούμε ότι θα ρίξουμε. Ειδικά στο καρτέρι, όπου έχουμε λίγο χρόνο παραπάνω για την βολή, οφείλουμε να προσανατολίσουμε σωστά το σώμα μας ώστε αυτό να βρίσκεται σε μέγιστη άνεση τη στιγμή του πυροβολισμού. Αυτό βέβαια είναι κάτι που μπορείτε να εξασκήσετε πολύ εύκολα σε ένα σκοπευτήριο, κάτι που όπως καταλαβαίνετε συνιστώ σφόδρα.

 

Προσκόπευση

 

Συνηθίζω να λέω, ότι όταν όλα σε μία τουφεκιά έχουν εκτελεστεί σωστά, τότε η προσκόπευση είναι το τελευταίο που πρέπει να μας απασχολεί αφού τη στιγμή εκείνη το «πόσο μπροστά» είναι αυτονόητο και αυτόματο. Όταν όμως βλέπω κυνηγούς να αναζητούν εναγωνίως σε καταστήματα και στο διαδίκτυο τα πιο γρήγορα φυσίγγια της αγοράς και άλλους να υποστηρίζουν ότι δεν βάζουν ποτέ προσκόπευση, αυτά υποδηλώνουν ότι αυτοί οι κυνηγοί είναι τσακωμένοι με την έννοια της προσκόπευσης και καλό θα ήταν να λύσουν πρώτα τα σοβαρά θέματα τεχνικής που έχουν παρά να ξεσπάνε στα φυσίγγια. Η αλήθεια είναι ότι όλες οι τσίχλες, ανεξαρτήτως απόστασης και ταχύτητας φυσιγγίου απαιτούν προσκόπευση.

Το ρητό «ρίξε εκεί που πάει, όχι εκεί πού είναι» περιγράφει άριστα το αυτονόητο. Ειδικά η τσίχλα, ως μικροσκοπικός στόχος, απαιτεί και υψηλότερη ακρίβεια στη βολή σε σχέση με μεγαλύτερα θηράματα και συνήθως σε συνδυασμό με στενότερα τσοκ λόγω μικρού εμβαδού στόχου. Το μέγεθος της τσίχλας επίσης πολλές φορές δρα αποτρεπτικά στην εφαρμογή μεγάλων προσκοπεύσεων, ειδικά σε μεγάλες αποστάσεις όπου η τσίχλα φαίνεται ακόμα μικρότερη.

Σε ένα πρασινοκέφαλο στα 35 μέτρα για παράδειγμα μπορεί να βάλουμε άνετα προσκόπευση δύο μέτρα, ενώ η ίδια προσκόπευση σε μία τσίχλα ίδιας ταχύτητας, παρ’ ότι απαραίτητη, να μας φαίνεται εξωφρενική.

Τα βλητικά χαρακτηριστικά των ψιλών σκαγιών που χρησιμοποιούνται στην τσίχλα είναι άλλος ένας παράγοντας που επηρεάζει το μέγεθος της προσκόπευσης που απαιτείται, αφού όσο πιο ψιλά είναι τα σκάγια τόσο πιο γρήγορα χάνουν και την ταχύτητά τους με την αύξηση της απόστασης βολής. Άρα όσο πιο ψιλά τα σκάγια, τόσο μεγαλύτερη προσκόπευση απαιτούν, ειδικά σε μακρινές βολές. Μία πολύ σοφή συμβουλή που άκουσα πριν χρόνια από έναν άγγλο πρωταθλητή σκοποβολής ήταν «μην φοβάσαι να αστοχήσεις μπροστά», και είναι αλήθεια ότι κάποιες φορές η απαραίτητη προσκόπευση είναι τόσο μεγάλη, που η αίσθηση είναι ότι όντως το αισθάνομαι σαν να προσπαθώ να αστοχήσω μπροστά. Ακόμα και σε μία αστοχία μπροστά όμως, λόγω του μεγάλου μήκους της ατράκτου των ψιλών σκαγιών σε μεγάλη απόσταση, κάποια από τα τελευταία σκάγια της «ουράς» μπορούν ακόμα να πλήξουν το στόχο. Εάν αστοχήσουμε πίσω δεν μας σώζει η άτρακτος.

Αντί επιλόγου, κάποτε ένας σκοπευτής μου εκμυστηρεύτηκε ότι δεν του αρέσει η προσκόπευση κι εγώ του απάντησα «τότε ασχολείσαι με λάθος άθλημα»!

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Λύκοι καταβροχθίζουν ένα ελάφι σε χώρο στάθμευσης – Βίντεο

Λύκοι καταβροχθίζουν ένα ελάφι σε χώρο στάθμευσης Οι λύκοι έχουν αυξηθεί κατά πολύ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο σε σημείο που αποτελεί και αντικείμενο συζήτησης της κομισιόν....
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ