Για να γίνει η επώμιση όπως πρέπει, πρέπει να διατηρούνται μερικές πολύ σημαντικές γωνίες, που καθορίζουν τη σωστή σχέση του όπλου με το σώμα του κυνηγού…
Του Λεωνίδα Μητσιάλη
H επώμιση είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός κρίκος της “αλυσίδας” που ορίζει την κυνηγετική σκόπευση. Η σωστή εκτέλεσή της, όμως, εξαρτάται και από άλλους παράγοντες, όπως η σωστή στάση του σώματος, η ισορροπία, το κράτημα του όπλου και οι γωνίες σχέσης του όπλου με το σώμα…
Παραδόξως, οι γωνίες που ορίζουν τη σωστή σχέση του όπλου με το σώμα του κυνηγού, είναι ένα θέμα που, σχεδόν, ποτέ δεν αναφέρεται στα σχετικά άρθρα, ή σε συζητήσεις μεταξύ των κυνηγών ή των σκοπευτών.
Η σωστή σχέση του όπλου με το σώμα, ορίζεται από τρεις διαφορετικές γωνίες.
Ο ώμος και η λεκάνη
Η πρώτη γωνία αφορά τον κάθετο άξονα του σώματος, επί του οποίου το όπλο πρέπει να έχει γωνία σχέσης 45, περίπου μοιρών (προς τα πάνω).
Αυτό σημαίνει ότι στην απολύτως όρθια στάση, το πέλμα του όπλου θα εφαρμόσει σωστά με τον ώμο, μόνο υπό αυτή τη συγκεκριμένη γωνία σε σχέση με το σώμα του χρήστη…
Εάν το όπλο είναι πιο κάθετο ή πιο παράλληλο με τον κάθετο άξονα του σώματος, τότε το πέλμα θα πατάει στον ώμο μόνο στην κάτω, ή μόνο στην πάνω πλευρά του αντίστοιχα.
Ανεξαρτήτως του ύψους βολής αυτή η γωνία είναι σημαντικό να διατηρείται, με τον κυνηγό να κάμπτει τον κορμό προς τα πάνω ή προς τα κάτω, διατηρώντας ταυτόχρονα την ισορροπία του.
Για να κατέβει ο ώμος η λεκάνη έρχεται προς τα πίσω, ενώ για να ανέβει ο ώμος η λεκάνη πρέπει να έρθει προς τα εμπρός.
Το λάθος που παρατηρώ εξαιρετικά συχνά, είναι η επώμιση του όπλου παράλληλα με το έδαφος, με το σώμα σε όρθια στάση (λάθος που από μόνο του αρκεί για να καταστρέψει την έκβαση της επώμισης).
Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί κυνηγοί και σκοπευτές, έχουν περισσότερες επιτυχίες σε βολές προς τα πάνω, αλλά ανεξήγητες αποτυχίες όταν πρέπει να ρίξουν χαμηλά…
Στην προκειμένη περίπτωση αδυνατούν να κάμψουν το σώμα τους χρησιμοποιώντας τη μέση τους, ή σκύβουν λυγίζοντας υπερβολικά το μπροστινό γόνατο, με αποτέλεσμα το πέλμα να μην εφάπτεται σωστά με τον ώμο, δημιουργώντας έντονη αναπήδηση του όπλου!
Επίσης, το κεφάλι εφάπτεται λάθος στο κοντάκι, με συνέπεια συνήθως το πλάγιασμα του για να ευθυγραμμιστεί το μάτι με την κάννη. Ο σωστός τρόπος να κατέβει το σώμα προς τα κάτω για μία χαμηλή βολή, μοιάζει με την κίνηση… της υπόκλισης: ο κορμός σκύβει με άξονα τη μέση, η λεκάνη έρχεται προς τα πίσω, και τα πέλματα διατηρούν ισόποσα το βάρος του σώματος.
Η σχέση με το στήθος
Η δεύτερη περίπτωση όπου, επίσης, εντοπίζω συχνά λάθη, είναι η σχέση του όπλου με το στήθος (η οποία πρέπει να είναι διαγώνια, πάλι στις 45 μοίρες, περίπου).
Η πλάγια παρέκκλιση του κοντακιού (castoff) έχει μελετηθεί, ώστε να “συνεργάζεται” με το σώμα υπό αυτή τη γωνία…
Το πιο συνηθισμένο λάθος είναι η υπερβολικά κάθετη γωνία του όπλου, προς το στήθος.
Αυτό είναι κάτι που δημιουργεί απαιτήσεις για υπερβολική πλάγια παρέκκλιση του κοντακιού, ενώ συνοδεύεται και από πλάγιασμα του κεφαλιού, από την πλευρά του χρήστη.
Ο προσανατολισμός του κεφαλιού
Μία τρίτη σχέση μεταξύ όπλου και σώματος, αφορά τον προσανατολισμό του κεφαλιού ως προς το κοντάκι…
Από τα τέσσερα σημεία επαφής του όπλου με το σώμα, τα τρία (οι δύο παλάμες και ο ώμος) υποχρεωτικά ευθυγραμμίζονται.
Το τέταρτο, όμως, είναι το μάγουλο, που εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του χειριστή του όπλου.
Το συνηθέστερο λάθος εδώ είναι η υπερβολικά παράλληλη σχέση του κεφαλιού με το όπλο, που πηγάζει από την προσπάθεια του κυνηγού να κοιτάξει καλύτερα το στόχο! Όμως, και αυτό το λάθος, παράγει πλάγιασμα του κεφαλιού, ή ανάγκες για υπερβολική πλάγια παρέκκλιση του κοντακιού.
Η σωστή σχέση του κεφαλιού προς το κοντάκι είναι πολύ εύκολο να επιτευχθεί με το εξής τέχνασμα: βάλτε το μάγουλο στο κοντάκι με τέτοιο τρόπο, ώστε η άκρη της μύτης να ευθυγραμμιστεί απόλυτα με τη δεύτερη φάλαγγα του αντίχειρα. Αυτό δημιουργεί την ιδανική πλάγια σχέση του κεφαλιού προς το κοντάκι!
Το κοντάκι, το κεφάλι και το μάγουλο
Ακόμη και με πιο σωστό κοντάκι, κάποιοι κυνηγοί αδυνατούν να κάνουν το απαραίτητο “κλείδωμα” του μάγουλου πάνω στο κοντάκι.
– “Όταν κάποιος σημαδεύει για να πυροβολήσει, το αναγκαστικό ή ενστικτώδες ανασήκωμα του κεφαλιού, εγγυάται…, αστοχία στις βολές”, λένε οι ειδικοί.
Πρόκειται για μία κίνηση που πολλές φορές γίνεται ασυναίσθητα από τους κυνηγούς, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να δουν καλύτερα το θήραμα, “ξεκλειδώνουν” το μάγουλό τους από το κοντάκι.
Ένας …μετρ του κυνηγίου, ο Αμερικάνος βαλτοκυνηγός, Γκάρι Γκουντπάστερ, σημειώνει:
– “Η βασική αρχή της επώμισης είναι να φέρνει ο κυνηγός – σκοπευτής το όπλο στο μάγουλό του, και ποτέ να μην κατεβάσει το πρόσωπό του για να ακουμπήσει το μάγουλο στο κοντάκι του όπλου”.
