spot_img
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΌπλα-ΒλητικήΣκοποβολήΔιορθώνοντας τις προβληματικές τουφεκιές..

Διορθώνοντας τις προβληματικές τουφεκιές..

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

 

Κάθε κυνηγός που γνωρίζω έχει και έναν… «δράκο» στο κυνήγι. Μία συγκεκριμένη κατηγορία τουφεκιάς στην οποία έχει συχνές αστοχίες και όσο και αν προσπαθεί δεν μπορεί να βελτιώσει τις επιδόσεις του σ’ αυτή…

 

Του Λεωνίδα Μητσιάλη

 

Κάποιοι φοβούνται τις ρουαγιάλ τουφεκιές, άλλοι τις τραβέρσες κι άλλοι δεν τολμούν να τουφεκίσουν μακριά. Αυτό που έχω διαπιστώσει τελικά, είναι ότι ένας κυνηγός που είναι άρτιος σκοπευτικά δεν γίνεται να έχει πρόβλημα σε μία συγκεκριμένη τουφεκιά και να είναι εξαιρετικός σε οποιαδήποτε άλλη. Αντιθέτως, αυτό που συμβαίνει είναι ότι, συνήθως υποβόσκει μία γενική ατέλεια στην τεχνική, η οποία απλά περνάει απαρατήρητη στην πλειοψηφία των βολών, αλλά προκαλεί υψηλό ποσοστό αστοχιών στη συγκεκριμένη τουφεκιά που τον προβληματίζει. Και το πρόβλημα δεν είναι τόσο τεχνικό, αλλά κατά βάση κινησιολογικό. Ξέρετε πόση σημασία δίνω στη σωστή «φόρμα» της κυνηγετικής σκόπευσης αφού δεν χάνω ευκαιρία να αναφέρω επανειλημμένως στα άρθρα μου για σωστή στάση, ισορροπία, επώμιση και τρόπο κίνησης και φυσικά κοντάκι στα μέτρα μας και διόφθαλμη εστίαση στο στόχο και μόνο.

 

Εύκολες δικαιολογίες

 

Όποιος κατέχει αυτά τα απολύτως βασικά είναι στατιστικά αδύνατον να κατηγορήσει με την πρώτη ευκαιρία την προβληματική τροχιά του θηράματος, το κακό φυσίγγι, την υγρασία στην ατμόσφαιρα ή το λάθος τσοκ. Όλα αυτά είναι οι εύκολες δικαιολογίες που επινοούμε για να μην παραδεχτούμε ότι κάπου εκτελέσαμε λάθος την τεχνική μας ή ακόμα χειρότερα, ότι δεν είμαστε σίγουροι κατά πόσον αυτά που ξέρουμε και εφαρμόζουμε είναι σωστά ή όχι. Το να παραδεχτεί κανείς ότι δεν τα ξέρει όλα δεν είναι το τέλος του κόσμου, ειδικά αν είναι αυτοδίδακτος. Θυμάμαι στα πρώτα μου κυνηγετικά βήματα, όπου η μοναδική συμβουλή που έλαβα ήταν «να ρίχνεις λίγο πιο μπροστά απ’ το πουλί», πόσους «δράκους» είχα στη σκόπευση και πόσο απογοητευόμουν κάθε φορά που το θήραμα είχε «προβληματική» τροχιά. Αισθανόμουν αυτοπεποίθηση μόνο στις λοξά εισερχόμενες βολές. Οι ίσιες ρουαγιάλ με σκότωναν, οι απομακρυνόμενες (χαμηλές και ψηλές) ήταν άλυτος γρίφος και στις τραβέρσες δεν είχα την παραμικρή ελπίδα ευστοχίας παρά μόνον κατά λάθος!

 

Από αριστερά προς δεξιά

 

Η πιο συχνή αδυναμία που συναντώ είναι οι βολές από αριστερά προς δεξιά, μιλώντας για δεξιόχειρα κυνηγό. Όσοι ανήκετε σε αυτήν την κατηγορία, και είμαι σίγουρος ότι είστε πολλοί, στοιχηματίζω ότι κινείτε το όπλο με τα χέρια και ειδικά με το αριστερό.

Έχετε ακούσει και διαβάσει ότι με το κυνηγετικό όπλο δεν σημαδεύουμε αλλά δείχνουμε το στόχο και έχετε παρανοήσει πως αυτό σημαίνει ότι δείχνουμε χρησιμοποιώντας το χέρι που κρατάει την πάπια.

Η βιβλιογραφία όμως και ο γραπτός λόγος είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσει με σαφήνεια πώς εφαρμόζεται κάτι καθαρά κινησιολογικό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παρανόηση και τη συμπλήρωση αυτών που δεν καταλαβαίνουμε ή που δεν μας εξηγούνται σωστά, με πράγματα που απλά μας φαίνονται λογικά ή βολικά.

Η αλήθεια είναι ότι η οδήγηση του όπλου με το αριστερό χέρι είναι συνταγή για απελπισία. Ναι, το αριστερό χέρι είναι υπεύθυνο να βοηθήσει την κάννη να συναντηθεί με το στόχο, όπως υπεύθυνο είναι το δεξί χέρι για να φέρει το κοντάκι στο μάγουλο και τον ώμο, αλλά ο ρόλος τους τελειώνει εκεί. Στη συνάντηση του στόχου κατά τη διάρκεια της επώμισης. Οποιαδήποτε κίνηση του όπλου προς το στόχο οφείλει να γίνεται με ολόκληρο το σώμα, έχοντας εξασφαλίσει ότι το όπλο είναι σωστά εφαρμοσμένο πάνω στο σώμα μας. Πιο συγκεκριμένα, η κίνηση της κυνηγετικής σκόπευσης γίνεται με τα πόδια, όπως ακριβώς η κίνηση της βιντεοσκόπησης ή της παρακολούθησης με κιάλια ενός γρήγορου αντικειμένου.

 

Καταστροφικές συνέπειες

 

Η οδήγηση του όπλου με τα χέρια προκαλεί όχι μία, αλλά δύο καταστροφικές συνέπειες:

  • Πρώτον, βγάζει το όπλο από το πρόσωπό μας, με αποτέλεσμα να μη ρίχνει πλέον εκεί που κοιτούν τα μάτια μας και,
  • Δεύτερον, η πλάγια κίνηση του όπλου μπροστά στο πρόσωπο προσκαλεί ακούσια τα μάτια να το κοιτάξουν. Εφαρμόζοντας τώρα το αποτέλεσμα αυτής της κίνησης στις τραβέρσες θα παρατηρήσουμε ότι στα θηράματα προερχόμενα από δεξιά, η κίνηση του όπλου με τα χέρια σπρώχνει πρακτικά το κοντάκι πάνω στο πρόσωπο και παρασέρνει ουσιαστικά το σώμα στην κίνηση, καλύπτοντας τη λάθος κίνηση και δίνοντάς μας επιτυχημένες βολές, ακόμα κι αν η τεχνική είναι κατά βάση λάθος. Αντιστρέφοντας όμως την προέλευση του στόχου και τουφεκώντας ένα θήραμα από αριστερά προς δεξιά, το σπρώξιμο του όπλου με το αριστερό χέρι δεν βρίσκει καμία αντίσταση από το πρόσωπο, με αποτέλεσμα το κοντάκι να ξεκολλήσει πλάγια από το μάγουλο και η ευθυγράμμιση της κάννης με το μάτι να χαθεί εντελώς. Προσπαθήστε, λοιπόν, να παράγετε την κίνηση από τα πόδια, «κουμπώνοντας» γερά το κοντάκι στο ζυγωματικό και θα ανακαλύψετε άμεσα ότι οι δεξιές και οι αριστερές τραβέρσες δεν έχουν καμία διαφορά μεταξύ τους σε ευστοχία.

 

Οι ρουαγιάλ

 

Η δεύτερη προβληματική κατηγορία για πολλούς κυνηγούς είναι οι ρουαγιάλ τουφεκιές, οι περιπτώσεις, δηλαδή, που το θήραμα περνάει εισερχόμενο από επάνω μας ολόισια χωρίς την παραμικρή γωνία. Η πηγή του προβλήματος είναι ότι σε αυτές τις βολές η σκανδάλη πρέπει να τραβηχτεί με μειωμένη έως ανύπαρκτη θέαση του στόχου, ειδικά στις περιπτώσεις μονόφθαλμης σκόπευσης, όπου η κάννη κρύβει εντελώς το στόχο από το σκοπεύον μάτι. Στην διόφθαλμη σκόπευση η θέαση του στόχου χάνεται μεν από το κυρίαρχο μάτι αλλά το άλλο μάτι δίνει ακόμα πληροφορίες για την θέση του. Επιπρόσθετα, η επιτυχία στις ρουαγιάλ τουφεκιές κρίνεται και από την προσέγγιση του στόχου η οποία πρέπει να ξεκινάει με το όπλο πίσω από το στόχο και την προσπέρασή του χωρίς να σταματήσει η κίνηση. Με αυτόν τον τρόπο το όπλο μπαίνει στην τροχιά του θηράματος και ταυτόχρονα επιτυγχάνεται φυσική επιτάχυνση ούτως ώστε η πιθανότητα δισταγμού τη στιγμή του πυροβολισμού να είναι μικρή. Η επώμιση του όπλου απευθείας στο θήραμα ή ακόμα χειρότερα μπροστά από το θήραμα, όσο και αν μας είναι οικεία σαν τεχνική, στις ρουαγιάλ τουφεκιές θα πρέπει να αποφεύγεται. Ο πλέον προβληματικός συνδυασμός για μονόφθαλμο σκοπευτή είναι όταν συνδυάζεται η μηδενική γωνία της ρουαγιάλ τουφεκιάς με μεγάλο ύψος του θηράματος. Εκεί η ανάγκη της μεγάλης προσκόπευσης σε συνδυασμό με την αδυναμία θέασης του στόχου παράγει τεράστια ποσοστά αστοχίας, φτιάχνοντας «δράκους» στο μυαλό μας και κάνοντάς μας να τρέμουμε τέτοια σενάρια βολών.

 

Η… αλλεργία στην προσκόπευση

 

Η τελευταία προβληματική κατηγορία που θα αναφερθώ είναι οι μακρινές τουφεκιές. Η αιτία του φόβου της απόστασης οφείλεται σε διάφορους παράγοντες ή μάλλον συνηθέστερα στο συνδυασμό τους. Κατ’ αρχάς πολλοί κυνηγοί έχουν κάποιο είδος αλλεργίας στην προσκόπευση.

Πόσες φορές ακούμε «θέλω γρήγορο φυσίγγι για να μην χρειάζεται προσκόπευση»; Καθαρή ανοησία! Δεν υπάρχει κυνηγετική βολή που να μην χρειάζεται προσκόπευση. Ρίξτε εκεί που είναι ο στόχος αντί για εκεί που θα βρίσκεται όταν τον φτάσουν τα σκάγια και έχετε τη συνταγή για βέβαιη αστοχία. Όσο μεγαλώνει η απόσταση τόσο μεγαλώνει και η προσκόπευση που απαιτείται, φτάνοντας πολλές φορές τα κάμποσα μέτρα μπροστά στις οριακές βολές. Ο δεύτερος παράγοντας είναι η σωστή ή η όχι και τόσο σωστή ευθυγράμμιση του ματιού με τη σκοπευτική ευθεία του όπλου, είτε λόγω σωστού ή λάθος κοντακιού είτε λόγω καλής ή κακής επώμισης. Οι συνέπειες μίας κακής ευθυγράμμισης του ματιού με την κάννη του όπλου διογκώνονται μαζί με την απόσταση. Μπορεί να πιστεύουμε ότι το άνοιγμα των σκαγιών διορθώνει αναλογικά με την αύξηση της απόστασης της βολής αλλά στην πραγματικότητα όσο μεγαλώνει η απόσταση που διανύει το σμήνος των σκαγιών μας, τόσο αδυνατίζει η περιφέρεια της κατανομής, τόσο σε πυκνότητα όσο και σε κινητική ενέργεια.

Τα σκάγια στα οποία μπορούμε να βασιζόμαστε στις μακρινές βολές είναι τα κεντρικά σκάγια της δέσμης της τουφεκιάς μας, επομένως όσο αυξάνεται η απόσταση τόσο αυξάνεται και η ανάγκη για ακρίβεια στη σκόπευσή μας. Ένα λάθος κοντάκι ή μία κακή επώμιση μπορεί και να περάσουν απαρατήρητα σε μία κοντινή τουφεκιά αλλά θα μας τιμωρήσουν σχεδόν σίγουρα σε μία μακρινή. Και φυσικά ο παράγοντας «μέγεθος του στόχου», ο οποίος έχει εφαρμογή τόσο στο σταθερό στόχο όσο και στον κινητό.

Σκεφτείτε πόσο εύκολο είναι π.χ. να πετύχετε ένα κουτάκι αναψυκτικού με ένα πιστόλι στα 5 μέτρα σε σχέση με τα 50. Το μόνο που αλλάζει είναι ουσιαστικά το μέγεθος του στόχου, αφού η βαρύτητα δεν έχει προλάβει να επηρεάσει την τροχιά της σφαίρας. Το ίδιο ισχύει και με το μέγεθος του θηράματος στη σκόπευση με κυνηγετικό όπλο, το οποίο μακριά φαίνεται μικροσκοπικό, αδυνατώντας έτσι να μεταφέρει στα μάτια μας τα απαραίτητα δεδομένα που χρειάζονται.

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Καταδίωξη λύκου με αυτοκίνητο στο δρόμο προκάλεσε αντιδράσεις – Βίντεο

Καταδίωξη λύκου με αυτοκίνητο στο δρόμο προκάλεσε αντιδράσεις Τον γύρο του διαδικτύου κάνει βίντεο στα κοινωνικά δίκτυα που δείχνει νεαρούς να καταδιώκουν μέσα στη...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ