spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΌπλα-ΒλητικήΟι εμπειρίες μου από μία Remington 1100

Οι εμπειρίες μου από μία Remington 1100

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

“Συμμαζεμένη” και εργονομική, η Remington 1100 εκπλήσσει με τη δραστικότητα του βεληνεκούς της, αλλά και με τον ανεπαίσθητο κραδασμό της στην εκπυρσοκρότηση!

  • Μπορεί τα περισσότερα κυνήγια να τα κάνω με το 16άρι, μπορεί να λατρεύω και το “παιχνιδιάρικο” 28άρι πλαγιόκαννο του οπλοβαστού, αλλά πολλές φορές έχω ευχηθεί να είχα μαζί μου κάτι πιο “βαρύ”.

Όπως, ας πούμε, την 12άρα καραμπίνα 1100 της Remington, που είχε αποκτήσει παλιότερα ο πατέρας. Όποτε χρειάζομαι γερές τουφεκιές από “σίδερα της αλήθειας”, σε αυτό το τουφέκι πάει το μυαλό! Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για παπιά και φάσσες… Η λεπτή άσπρη ρίγα στην απόληξη του κοντακιού και το διακοσμητικό κάτω από τη λαβή του, το εργοστασιακό σκάλισμα, τα ξύλα με το παχύ στρώμα βερνικιού, η “καουμπόικη” ράχη της βάσης, όλος ο “αέρας” στο φτιάξιμό του, παραπέμπουν στην έννοια του κλασικού αμερικανικού όπλου.

“Kόβει” πολύ μακριά!

Η 1100 της Remington είναι ένα όπλο με ιστορία, που σε ταξιδεύει στα αχανή λιβάδια της Άγριας Δύσης, στις ερήμους του Τέξας, στα δάση των σημύδων του Καναδά, στους κυνηγότοπους μιας άλλης ηπείρου… Με μηχανισμό αερίων, 71 εκατοστά κάννη και σταθερό μέτριο τσοκάρισμα (modified), με συντροφεύει στα κυνήγια από όταν ήμουν, ακόμα, νεαρός. Σήμερα το χρησιμοποιώ επιλεκτικά και μόνο σε δύσκολα και σκληρά κυνήγια, ιδιαίτερα σε πουλιά που ξέρω πως θα περάσουν… μακριά από το καρτέρι.

Κυνηγώντας υδρόβια με τη Remington, λίγα πράγματα μπορεί να σε στενοχωρήσουν: μπορεί να είναι το τσουχτερό κρύο και η ομίχλη, ή ο χιονιάς και το νερό της βροχής που σε ποτίζουν ως το κόκκαλο, αλλά οπωσδήποτε όχι το όπλο που κρατάς! Η τουφεκιά της “κόβει” μακριά, ενώ τα τεσσάρια σκάγια που εκτοξεύει η κάννη της είναι πάντα “φονικά”, αν και εσύ ξέρεις που να τα στείλεις.

Συνήθως, δεν χρειάζεται να βιάζομαι καθόλου, σε όσα “πρασίνια” γυρνούν την πλάτη τους για να φύγουν:  βάζω με την ησυχία μου την ακίδα της Remington πάνω τους, χωρίς να ανησυχώ για την απόσταση που μεγαλώνει! Εδώ δεν χρειάζονται βιασύνες, γιατί η καραμπίνα θα… ανταποκριθεί όσο και να απομακρυνθούν. Κάποια όπλα προϊδεάζουν για την ισχύ τους, και μόνο από τον… όγκο τους. Η 1100, όμως, δεν είναι έτσι…

Εκεί που… απέτυχα

“Συμμαζεμένη” και εργονομική, η Remington 1100 εκπλήσσει με τη δραστικότητα του βεληνεκούς της, αλλά και με τον ανεπαίσθητο κραδασμό της στην εκπυρσοκρότηση! Για το μειωμένο της λάκτισμα ευθύνονται, βέβαια, δύο πράγματα: ο σωστός σχεδιασμός της και το πιστόνι του μηχανισμού λειτουργίας των αερίων, που “ρολάρει” απαλά, κρυμμένο μέσα στην πάπια της. Όπως, όμως, τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι τέλειο, έτσι συμβαίνει και με τη σχέση μου με εκείνη… Στις πολύ γρήγορες και μπηχτές τουφεκιές, πάνω σε παπιά που έρχονται με φόρα στο καρτέρι, ή στις ταχύτατες πλαϊνές τραβέρσες, ποτέ… δεν μπόρεσα να συντονιστώ μαζί της.

Εδώ, η χημεία μας δεν “ταίριαξε”! Βέβαια, για να λέμε τα πράγματα και όπως έχουν, αυτά δεν γίνονται όταν κρατάς περιστασιακά και μόνο ένα τουφέκι. Είμαι σίγουρος ότι και με την 1100 θα τα κατάφερνα πολύ καλύτερα και σε αυτές τις τουφεκιές, αν ήταν το όπλο που με συντρόφευε σε όλα τα κυνήγια μου στα βουνά και στους κάμπους… Όπως και να έχει, δεν επέμεινα περισσότερο με την “αμερικάνα” στο κυνήγι των υδροβίων, ενώ για τη μπεκάτσα και τα τσιχλοκότσυφα ούτε καν το συζητάω: σε αυτά τα κυνήγια προτιμώ ελαφρύτερες και πιο ευέλικτες επιλογές, χρησιμοποιώντας τα μικρότερα διαμετρήματα (στα οποία και έχω αδυναμία). Ούτε και στις πέρδικες θα προτιμούσα την παλιά μου Remington, λόγω του υπολογίσιμου βάρους που κουβαλάνε τα… αθάνατα “σίδερα” της.

Άλλωστε, μπήκα και σε μία ηλικία, που έχω αρχίσει να υπολογίζω οτιδήποτε κουβαλάω στα γκρέμια, πέρα… από τα πόδια μου. Ωστόσο, η Remington 1100 βρίσκεται συχνά στα χέρια μου, όταν κυνηγάω φάσσες… Έχω να θυμηθώ μία πολύ κρύα χρονιά με πάγο και χιόνι, όπου πολλά κοπάδια είχαν πέσει στον κάμπο. Ε, λοιπόν, εκείνα τα κρουσταλιασμένα πρωινά, δεν προλάβαινα να γεμίζω την αποθήκη της με μολύβι.

“Αγαπημένη” των γουρουνοκυνηγών

Και στο ανοιχτό πεδίο των χωραφιών, η Remington ξεδίπλωσε πολλά από τα “χαρίσματά” της, σε καιρικές συνθήκες που δεν βοηθούσαν καθόλου τα φυσίγγια να κάνουν τη “δουλειά” τους (ακόμα και τα 5άρια δυσκολεύονταν να “κατεβάσουν” πουλιά, σε κοντινές αποστάσεις). Η Remington απέδειξε την αξία της στα καρτέρια της φάσσας, είτε αυτά βρίσκονταν καταμεσής του κάμπου, είτε στα βουνά κατά την περίοδο των μπασιμάτων του Οκτώβρη… Στη μετανάστευσή τους οι φάσσες περνούν αρκετά ψηλωμένες, οπότε είναι απαραίτητη μία βαριά γόμωση, βγαλμένη από… μία κάννη που “κόβει”! Πάντως, το μοντέλο 1100 της Remington είναι στα Γιάννενα το αγαπημένο όπλο πολλών “γουρουνοκυνηγών”, αφού με αυτό κυνηγούν για μία ζωή… Στα καπριά, η καλή λειτουργία και η αποτελεσματικότητα ενός όπλου, μπορεί να σε προφυλάξουν από πολλά “στραβοπατήματα”. Και η 1100 έδωσε εξετάσεις και πέρασε, ως συνώνυμη της αξιοπιστίας και της σιγουριάς!

Αυτή η παλιά Remington όμως, βρίσκεται σε “δράση” και στα χέρια αρκετών λαγοκυνηγών. Στα δικά μου μέρη, βλέπω συχνά κρεμασμένη τη γνωστή “σιλουέτα” της, στους ώμους των “λαγάδων” που πιάνουν καρτέρια στις στροφές των χωματόδρομων… Και για να την προτιμούν, κάτι θα ξέρουν!

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Πέντε λόγοι για να επιλέξεις Remington

Πέντε λόγοι για να επιλέξεις Remington Η αμερικανική εταιρία κατάφερε να παρουσιάσει όπλα που ξεχώριζαν για την βλητική τους απόδοση. Είναι από τις πρώτες που...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ