Γιατί ο δισκάνδαλος μηχανισμός έχει συνυφανθεί με το πλαγιόκαννο, ενώ ο μονοσκάνδαλος με το σουπερποζέ…
κείμενο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΗΤΣΙΑΛΗΣ
Mία ή δύο σκανδάλες στα δίκαννα όπλα; Πρόκειται για ένα συχνό δίλημμα όταν πρόκειται κανείς να διαλέξει πλαγιόκαννο ή σουπερποζέ, καθώς η κάθε επιλογή έχει και τους υποστηριχτές της στις τάξεις των κυνηγών. Είναι γεγονός ότι ο δισκάνδαλος μηχανισμός έχει συνυφανθεί με το πλαγιόκαννο, ενώ ο μονοσκάνδαλος με το σουπερποζέ… Στα πλαγιόκαννα όπλα, ο χώρος που στεγάζει τον πυροδοτικό μηχανισμό έχει διαφορετικό σχήμα και σαφώς πιο περιορισμένο ύψος, από αυτόν των αλληλεπίθετων.
Έτσι, τα μονοσκάνδαλα πλαγιόκαννα έχουν συνδεθεί με μία φήμη… προβλημάτων και αναξιοπιστίας! Το κύριο μερίδιο αυτής της κακής φήμης το κουβαλούν οι Άγγλοι και οι Ισπανοί, με τους Ιταλούς και τους Αμερικανούς να τα καταφέρνουν καλύτερα, έχοντας βρει αξιόπιστες λύσεις στην κατασκευή μονοσκάνδαλων πλαγιόκαννων.
Kάθε χώρα τα δικά της
Βεβαίως, όσο πιο ακριβό είναι ένα όπλο, τόσο πιθανότερο είναι να μην δημιουργεί σκοτούρες στην πορεία… Οι Άγγλοι επέλεξαν τον κλασικό δρόμο του δισκάνδαλου όπλου με ίσιο κοντάκι, κάτι που “αντέγραψαν” και οι Ισπανοί. Οι Ιταλοί από την άλλη, με την τεράστια παράδοση στη σκοποβολή πήλινου στόχου, ειδικεύθηκαν στο να προσφέρουν αξιόπιστα μονοσκάνδαλα όπλα (και απ’ ότι έχει δείξει η ιστορία το κατάφεραν).
Όσο για τους Αμερικανούς, η μονή σκανδάλη στα δίκαννα ήταν, σχεδόν, μονόδρομος: έχουν τόση παράδοση στα ραβδωτά όπλα κυνηγίου, που όλη τους η κουλτούρα γύρω από το λειόκαννο, είναι επηρεασμένη από αυτήν τη λεπτομέρεια!
Στην Ευρώπη, ωστόσο, το μονοσκάνδαλο πλαγιόκαννο συνδέθηκε με προβλήματα (και σε ένα μεγάλο βαθμό, δικαίως). Το σουπερποζέ από την άλλη μπήκε πιο αργά στη συνείδηση και τις επιλογές του κυνηγού, αλλά έγινε αποδεκτό και τελικά επικράτησε, λόγω της ευρύτατης χρήσης του στα σκοπευτήρια. Και εκεί έγινε γρήγορα σαφές ότι, οι διπλές σκανδάλες ήταν ουσιαστικά άχρηστες στα σκοπευτικά όπλα, αφού δεν υπάρχει σκοπευτικό αγώνισμα όπου ο στόχος να ξαφνιάζει τον σκοπευτή, απαιτώντας το πλεονέκτημα της στιγμιαίας επιλογής κάννης. Έτσι, στα σουπερποζέ επικράτησε η μονή σκανδάλη, ως ένα, σχεδόν, αυτονόητο “συστατικό”.
Το πλεονέκτημα στον κυνηγότοπο
Από την πλευρά της κυνηγετικής πρακτικότητας, τα επιχειρήματα υπέρ του δισκάνδαλου όπλου είναι δύο: η αξιοπιστία και η στιγμιαία επιλογή κάννης. Με τις δύο σκανδάλες, ένα δίκαννο έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει να λειτουργεί, ακόμα και με τη μία σκανδάλη κατεστραμμένη! Και ναι, στο κυνήγι και στον κυνηγότοπο, αυτό είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα, που κάποιες φορές μπορεί να έχει να κάνει και με την ασφάλεια (στον αγριόχοιρο ή σε άλλα επικίνδυνα θηράματα άλλων χωρών). Βέβαια, το μεγαλύτερο επιχείρημα υπέρ του δισκάνδαλου όπλου, είναι η δυνατότητα της εύκολης και στιγμιαίας επιλογής κάννης, τσοκ και γόμωσης, ανάλογα με την απόσταση εμφάνισης του θηράματος. Αυτό είναι κάτι εξαιρετικά χρήσιμο στα περπατητά κυνήγια με σκύλο ή χωρίς, για όσους χρησιμοποιούν δίκαννα όπλα.
Αντιθέτως, η χρησιμότητα της διπλής σκανδάλης μειώνεται στα κυνήγια καρτεριού, όπου οι καταστάσεις είναι λίγο – πολύ πιο προβλέψιμες, ή παρέχουν περισσότερο χρόνο για να αξιοποιηθεί ο επιλογέας κάννης… Ένα μειονέκτημα του δισκάνδαλου όπλου είναι ότι, απαιτεί πρακτικά από τη λαβή του κοντακιού του, να διευκολύνει τη μετάβαση του δείκτη ανάμεσα στις δύο σκανδάλες.
Αυτός είναι και ο λόγος που τα δισκάνδαλα όπλα είθισται να συνοδεύονται από “αγγλέ” (ίσιες) λαβές, πάνω στις οποίες το χέρι μπορεί ελεύθερα να μετακινηθεί… Η λύση της “ντεμί πιστολέ” λαβής, γνωστής και ως “Princeof Wales”, αποτελεί μία προσπάθεια να συνδυαστεί η εύκολη μετακίνηση του χεριού, με το ασφαλέστερο κράτημα του όπλου. Επί τη ευκαιρία, πάντως, θα πρέπει να σημειώσω ότι, η επιλογή αγγλέ κοντακιού σε μονοσκάνδαλα όπλα, απλά… με ξεπερνάει!
Η δύναμη της συνήθειας
Κάποιος που έμαθε να κυνηγάει με δισκάνδαλο όπλο, δεν διανοείται ότι κάποιος άλλος μπορεί να μπερδεύεται με τις δύο σκανδάλες. Το ίδιο από την πλευρά του μπορεί να πάθει και ένας χρήστης μονοσκάνδαλου δίκαννου, ο οποίος βλέπει “βουνό” την μετάβαση στις δύο σκανδάλες.
