spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΌπλα-ΒλητικήΠαρουσιάσεις ΌπλωνBROWNING A5: Το μέλλον…του παρελθόντος

BROWNING A5: Το μέλλον…του παρελθόντος

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Κυνήγι τρυγονιών στο Μαρόκο με το νέο Browning A5 

του Μηνά Ιορδάνογλου

14 δημοσιογράφοι, από 7 χώρες της Ευρώπης, εκ των οποίων 12 κυνηγοί ταξιδέψαμε στο Ταρουντάν (μια μικρή πόλη 90 χιλιόμετρα από το Αγαδίρ), για να δοκιμάσουμε στο κυνήγι το νέο δημιούργημα της Browning, με τη συμβολική ονομασία Α5. Δέσμευση όσων βρεθήκαμε εκεί, ήταν να μην παρουσιάσουμε το Α5 στις χώρες μας, πριν οι αντιπρόσωποι παραλάβουν διαθέσιμα όπλα. Τώρα λοιπόν που πήραμε το πράσινο φως από την εδώ αντιπροσωπεία, σας καλούμε να γνωρίσετε το συνεχιστή της ιστορίας του θρυλικού Auto 5.

Το Μαρόκο, είναι η γη της Επαγγελίας για τους κυνηγούς των τρυγονιών. Δεν είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύουμε με την Browning, σε αυτή την ενδιαφέρουσα χώρα της Βορειοδυτικής Αφρικής, για να δοκιμάσουμε τα όπλα της σε κυνήγι τρυγονιών. Η επιλογή του Μαρόκου, κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Πρόκειται για έναν κυνηγετικό παράδεισο στο συγκεκριμένο θήραμα, όπου τα τρυγόνια είναι πρόβλημα για την περιοχή, σε βαθμό που οι τοπικοί παράγοντες αναγκάζονται να καλέσουν Ευρωπαίους και Αμερικανούς κυνηγούς, για να περιορίζουν τις τεράστιες ζημιές που προκαλούν στην αγροτική τους οικονομία.

Για εμάς, ήταν μια ακόμη ευχάριστη κυνηγετική εμπειρία, που εκτός από το καθαρά κυνηγετικό της σκέλος, είχε και μεγάλο τουριστικό ενδιαφέρον, δεδομένου ότι το Μαρόκο είναι μια ξεχωριστή Αφρικανική χώρα, με πολιτισμό μοναδικό, ο οποίος βέβαια έχει σαφείς Ευρωπαϊκές επιρροές, καθώς για πολλά χρόνια το διοικούσαν Ευρωπαίοι. Ιδιαίτερα οι Γάλλοι έχουν αφήσει έντονο το πολιτιστικό και το πολιτικό τους στίγμα, δεδομένου ότι από το 1912 έως το 1956 (όταν ανεξαρτητοποιήθηκε ), το Μαρόκο ήταν Προτεκτοράτο της Γαλλίας. Χιλιάδες Μαροκινοί στρατιώτες πολέμησαν με τη στολή των Γάλλων στον Πρώτο και στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα οι περισσότεροι Μαροκινοί, μιλούν άπταιστα τη Γαλλική γλώσσα και διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με τη Γαλλία.

Η περιοχή στα βορειοανατολικά του Ταρουντάν, όπου κυνηγήσαμε τρυγόνια, απέχει περίπου 150 χιλιόμετρα από τις ακτές του Ατλαντικού και θα έλεγα ότι δεν διαφέρει και πολύ από την Ελληνική ύπαιθρο. Μια μεγάλη κοιλάδα με πολλά νερά και έντονες πεδινές καλλιέργειες, είναι πόλος έλξης των τρυγονιών που βρίσκονται παντού κατά χιλιάδες. Στα δέντρα βλέπεις τρυγόνια, στα καλώδια του ρεύματος τρυγόνια, στα χωράφια τρυγόνια, παντού τρυγόνια. Οι ντόπιοι δεν κυνηγούν, κυρίως εξαιτίας οικονομικής αδυναμίας, της αυστηρής νομοθεσίας, αλλά και της κουλτούρας τους. Παρόλα αυτά, τους αρέσει να παρακολουθούν τους ξένους που κυνηγούν, και το Μαρόκο, είναι η κατεξοχήν περιοχή απ’ όσες έχω κυνηγήσει ανά την Υφήλιο, όπου το κυνήγι διεξάγεται με «κερκίδα».

Οι περίοικοι, αργόσχολοι κατά κανόνα, μικροί και μεγάλοι, μόλις θα καταλάβουν ότι ήλθαν κυνηγοί στην περιοχή τους, συρρέουν για να παρακολουθήσουν το κυνήγι. Οι περισσότεροι κυρίως πιτσιρικάδες, προσπαθούν να συνδυάσουν το τερπνό μετά του ωφελίμου και διεκδικούν θέση «τσανταδώρου», αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση οι βοηθοί ήταν επιστρατευμένοι από το Ταρουντάν, οπότε το χαρτζιλίκι έπεφτε στα κρυφά, διότι οι αρμόδιοι δεν μας επέτρεπαν να τους δίνουμε θάρρος. Η περιοχή όπου θα κυνηγούσαμε ήταν κοντά στο χωριό Igudir, όπου οι κάτοικοι ασχολούνται αποκλειστικά με την κτηνοτροφία και τη γεωργία. Σκόνη, ζέστη, σκουπίδια παντού γύρω από το χωριό και αργόσχολοι ή εργαζόμενοι που περιφέρονται με ποδήλατα ή πεζή.

Χαζεύω τα αυτοκίνητά τους, μοντέλα προ του ’70 τα περισσότερα, που είναι σε πολλές περιπτώσεις στολισμένα σα λατέρνες και διασκεδάζουν όσους βρίσκονται σε ακτίνα δύο χιλιομέτρων με τη μουσική που έχουν στη διαπασών. Μου δίνουν την εντύπωση ότι οι μισοί Μαροκινοί είναι κουφοί. Οι περισσότεροι κινούνται με μικρά κάρα, τα οποία είναι συνήθως φορτωμένα με χορτάρι και τα σέρνουν νωχελικά γαϊδουράκια. Σε πλήρη αντίφαση με τα πιο πάνω, παρατηρώ καθώς πλησιάζουμε μεγάλες εκτάσεις περιφραγμένες με συνεχή τείχη, που προφυλάσσουν από τα αδιάκριτα μάτια, ακριβές βίλλες και περίτεχνους κήπους. Είναι προφανές ότι εκεί ζουν κάποιοι εύποροι παράγοντες ή επιχειρηματίες. Βέβαια το μάτι μου εστιάζει περισσότερο στον ορίζοντα, καθώς δε χορταίνω τα τρυγόνια και ανυπομονώ να φθάσουμε στον τόπο που θα κυνηγήσουμε. Από την προηγούμενη είχα ετοιμάσει τα πράγματά μου και είχα επιλέξει το όπλο με το οποίο θα κυνηγούσα.

Το όπλο

Τα όπλα τα διαλέξαμε από το προηγούμενο βράδυ, όταν ήλθαμε για πρώτη φορά σε επαφή με το Α5. Οι άνθρωποι της Browning, χωρίς τυμπανοκρουσίες, αναλύσεις και περιγραφές, το προηγούμενο απόγευμα, μας ανακοίνωσαν αυτό που όλοι υποπτευόμασταν, αλλά κανένας δεν μας είχε γνωστοποιήσει μέχρι την ώρα που φθάσαμε στο ξενοδοχείο, στα περίχωρα του Ταρουντάν. Ένα ποτό γύρω από την πισίνα του ξενοδοχείου, λίγη κουβέντα και ξαφνικά ο Olivier εμφανίζεται κρατώντας τρία ολοκαίνουργια όπλα. Ένα με ξύλινο κοντάκι και πάπια, ένα με μαύρα πλαστικά, και ένα παραλλαγής. Μας τα παραδίδει και δεν κάνει το παραμικρό σχόλιο. Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε περί τίνος πρόκειται, καθώς το όπλο έχει ήδη εδώ και ένα χρόνο κυκλοφορήσει στην Αμερική και από το internet έχουμε μάθει τα νέα, όμως άλλο το internet και άλλο η πραγματικότητα. Η πρώτη εικόνα είναι Browning Auto 5, όπως το οραματίστηκε και το υλοποίησε ο John Moses Browning. Μια δεύτερη ματιά όμως μας κάνει να καταλάβουμε, ότι δεν υπάρχει η παραμικρή σχέση του ενός όπλου με το άλλο.

Έχουν περάσει 110 χρόνια από τότε που κατασκευάστηκε το πρώτο Auto 5 και το τελευταίο πράγμα που θα περίμενε κανείς να δει, ήταν ένα εκσυγχρονισμένο Auto 5. Το Α5 μοιάζει από μακριά, αλλά η μοναδική του σχέση με το παλιό, καλό, αλλά ξεπερασμένο Auto 5, είναι η εμφάνιση. Το A5 είναι ένα μοντέρνο όπλο, που λειτουργεί με αδράνεια και μόλις το έπιασα στα χέρια μου ξέχασα το Auto 5. Δεν είναι μόνο το σύστημα λειτουργίας που διαφέρει. Δεν έχουν καμία σχέση, εκτός ίσως από συστήματα όπως το Speed Loading, που είναι σήμα κατατεθέν της Browning. Ακόμη και αυτό όμως λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο, πολύ πιο εύκολο και πολύ εξελιγμένο.

Δοκιμάζω μερικές «ξηρές» επωμίσεις και με τα τρία και βρίσκω καλύτερο για το δικό μου στυλ, το μοντέλο με τα μαύρα πλαστικά. Μου φαίνεται λίγο άγρια η ψάθα στο ξύλινο και μου πέφτει κομμάτι αντιαισθητική η έκδοση σε χρώματα παραλλαγής. Είναι γεγονός, ότι αυτό που βλέπω μου αρέσει πολύ και το Α5 με κερδίζει από την πρώτη στιγμή. Κανένας από τους ανθρώπους της Browning δεν μας μιλά για τεχνικά χαρακτηριστικά και μας αφήνουν να τα ψάχνουμε και να ανταλλάσσουμε απόψεις μεταξύ μας.

Οι περισσότεροι από τους δημοσιογράφους είναι γνωστοί και φίλοι και έχουμε βρεθεί κατ’ επανάληψη σε ανάλογες παρουσιάσεις όπλων, καθώς επίσης έχουμε κυνηγήσει μαζί αρκετές φορές. Κάποιοι από αυτούς με ρωτούν για την άποψή μου, αλλά επιφυλάσσομαι να τη διατυπώσω, την επόμενη μέρα και αφού θα έχω κυνηγήσει με το όπλο. Το να εκφράσω άποψη για ένα όπλο, του οποίου τη σκανδάλη δεν έχω πατήσει ποτέ, νομίζω ότι είναι πρόωρο, διότι ναι μεν μου αρέσει αυτό που βλέπω, αλλά ποτέ δεν θα αγόραζα ένα όπλο τόσο σύγχρονο, μόνο για να το βλέπω. Παρατηρώ τις λεπτομέρειές του και εστιάζω στη λαβή του κοντακιού. Δεν έχει καμία σχέση με το Auto 5, αλλά οι σχεδιαστές το έκαναν να μοιάζει.

Η λαβή (grip) του Auto 5 ήταν λεπτή και μακριά κατά τα πρότυπα των κοντακιών Aglais. Μάλιστα κάποια Auto 5 είχαν κατασκευαστεί με κοντάκια Aglais (ίσια). Η λαβή του Α5 είναι στενή, όσο χρειάζεται, και εξασφαλίζει σταθερό πιάσιμο, οδηγώντας το δάκτυλο στη σκανδάλη αυτόματα χωρίς παρεκκλίσεις. Εργαλεία δεν έχουμε κοντά μας για να εμβαθύνουμε στο μηχανισμό, άλλωστε οι περισσότεροι κρατούν στο ένα χέρι το ποτήρι και στο άλλο το A5. Το μόνο που βλέπουμε (άλλωστε το γνωρίζαμε από το Internet) είναι ότι το σύστημα λειτουργίας είναι παρεμφερές με το Benelli, δηλαδή λειτουργεί με αδράνεια.

Αρκούμαστε σε αυτή την πρώτη επαφή και πηγαίνουμε σε ένα δωμάτιο, που θα χρησιμοποιούσαμε σαν δωμάτιο υλικού και όπλων, για να διαλέξουμε το όπλο με το οποίο ήθελε να κυνηγήσει ο καθένας. Επιλέγω ένα με μαύρο πλαστικό κοντάκι και πάπια και μήκος κάννης 66 εκατοστά. Η επιλογή μου αυτή, αποδείχθηκε σοφή στη συνέχεια, διότι από την πρώτη τουφεκιά, αντί να προσπαθήσω να προσαρμοστώ πάνω στο Α5, προσαρμόστηκε εκείνο πάνω σε μένα και μου προσέφερε μοναδική κυνηγετική απόλαυση.

 

Στο κυνήγι

Εγερτήριο στις 4:00, ένας καφές στο χέρι, ένα πρόχειρο μπρέκφαστ, και γραμμή για το Igudir. Το ξημέρωμα μας βρίσκει στο δρόμο, και από το πρώτο φως της μέρας, τα τρυγόνια πετούν σε κάθε κατεύθυνση. Με πιάνει ανυπομονησία, αλλά το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να οπλίζω τη φωτογραφική μηχανή και να τα «πυροβολώ» με τον τηλεφακό. Επιτέλους, φθάνουμε στον τόπο του κυνηγίου και μαζί μας καταφθάνουν δεκάδες πιτσιρικάδες, αλλά και μεγάλοι από το κοντινό χωριό, δημιουργώντας μια πολύχρωμη κερκίδα. Η πολυπρόσωπη παρουσία γύρω μου, με κάνει να αισθάνομαι άβολα, καθώς μου περιορίζει σημαντικά το πεδίο βολής. Είμαι υποχρεωμένος να πυροβολώ μόνο ευθεία μπροστά μου και πίσω, πάντοτε όμως σε ύψος πάνω από τα δεκαπέντε μέτρα. Αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει απόλυτη ασφάλεια και αυτό με κάνει διστακτικό.

Τα τρυγόνια ευτυχώς δεν καταλαβαίνουν από τέτοια και αδιαφορούν για τον κόσμο που κατευθύνεται προς τα καρτέρια. Οι οδηγοί μας τοποθετούν σε ευθεία γραμμή και κανένας δεν γεμίζει το όπλο αν δεν δοθεί το τελικό «πρόσταγμα». Ομολογώ ότι τα νεύρα μου έχουν αρχίσει να τεντώνουν και επωμίζω σημαδεύοντας τα τρυγόνια, με άδειο τουφέκι. Επί τέλους ο αρχηγός δίνει το παράγγελμα της έναρξης και αρχίζουν τα όργανα. Οι πέντε πρώτες τουφεκιές μου, έφεραν πέντε τρυγόνια στο σακίδιο και αυτό μου δίνει αυτοπεποίθηση. Βέβαια, αυτή η επιτυχία δεν είναι προϊόν εξαιρετικής ικανότητας, αλλά υπερβολικής προσοχής και επιλογής εύκολων στόχων, καθώς γνωρίζω ότι υπάρχει όριο ημερήσιας κάρπωσης στα 50 πουλιά ανά κυνηγό, δεν γνωρίζω όμως αν υπάρχει όριο κατανάλωσης φυσιγγίων, αλλά παράλληλα δεν θέλω να απογοητεύσω και την «εξέδρα», η οποία σε κάθε πουλί που πέφτει, ζητωκραυγάζει και χειροκροτεί.

Έχω ξεχάσει εντελώς το όπλο και το μόνο που με ενδιαφέρει είναι τα τρυγόνια. Σιγά – σιγά χαλαρώνω, συνειδητοποιώ ότι ευκαιρίες υπάρχουν πολλές και ανακτώ την επαφή μου με τον «έξω κόσμο». Τώρα πλέον, πιο χαλαρός, κοιτώ και γύρω μου, απολαμβάνω τον απίστευτα μεγάλο αριθμό των τρυγονιών, τα οποία κινούνται από όλες και προς όλες τις κατευθύνσεις. Προσπαθώ να κάνω μερικές περίτεχνες τουφεκιές, αλλά δεν τα καταφέρνω πάντοτε, και επιχειρώ να επανέλθω στα σίγουρα. Η κάρπωσή μου γρήγορα μετριέται σε διψήφιο νούμερο και όπως δείχνουν τα πράγματα, το όριο των 50 πουλιών πλησιάζει επικίνδυνα.

Δεν θέλω να χάσω το απογευματινό κυνήγι λόγω υπέρβασης του ορίου, οπότε αρχίζω να διαλέγω στόχους και ασχολούμαι περισσότερο με το όπλο. Αυτό που εκτίμησα την προηγούμενη μέρα επαληθεύεται, καθώς το Α5 δεν έχει καμία σχέση λειτουργικά με το Auto 5. Θεωρούσα δεδομένο ότι θα είχε μεγάλη ανάκρουση λόγω μηχανισμού αδράνειας. Το Α5 με εξέπληξε ευχάριστα καθώς αποδείχθηκε ιδιαίτερα άνετο. Προφανώς αυτό οφείλεται στο σχεδιασμό του εσωτερικού της κάννης. Αλλάζω φυσίγγια (υπήρχαν διαθέσιμα φυσίγγια από τρεις διαφορετικούς κατασκευαστές, όλα όμως 32 γραμμαρίων) για να δω πως συμπεριφέρεται με άλλη μάρκα. Τα πράγματα γίνονται ακόμη καλύτερα.

Με αυτά τα φυσίγγια είναι πιο άνετο, αλλά απ’ ότι φαίνεται υπάρχει διαφορά ταχύτητας μεταξύ των δύο τύπων φυσιγγίων, διότι η απόδοσή μου πέφτει. Μερικές χαμένες τουφεκιές ήταν αρκετές για να προσαρμοστώ στα νέα φυσίγγια και αρχίζω και πάλι να κάνω επιτυχημένες βολές. Έχει περάσει περίπου μία ώρα, το έχω γλεντήσει αρκετά και δεν μπορώ να ξεχάσω ότι πλησιάζω επικίνδυνα στο όριο κάρπωσης, με κίνδυνο να χάσω το απογευματινό κυνήγι. Αδειάζω το όπλο και βγάζω από τη θήκη τη φωτογραφική μηχανή για να απαθανατίσω, ότι θα μπορούσα να μεταφέρω στους αναγνώστες του περιοδικού. Άλλη μία ώρα φωτογραφήσεις, πειράγματα αλλά και ήλιος που αρχίζει να καίει επικίνδυνα το δέρμα μας. Υπογράφουμε τα στατιστικά με την κάρπωση και την κατανάλωση φυσιγγίων του καθενός και ξεκινάμε για την επιστροφή στο ξενοδοχείο. Εκεί θα ακολουθούσε κανονικό πρόγευμα και παρουσίαση των όπλων.

Τεχνικά

Την πρώτη ουσιαστική μας επαφή, ακολούθησε η αναλυτική παρουσίαση των τεχνικών χαρακτηριστικών του Α5 και βέβαια, ο σχολιασμός από τη δική μας πλευρά. Ο Olivier μας αναλύει το σύστημα λειτουργίας, καθώς εγώ έχω αρχίσει να κάνω φύλο και φτερό το Α5. Δεν χρειάστηκε το παραμικρό εργαλείο για να φτάσω στα ενδότερα και να δω τι έχουν σκεφτεί οι άνθρωποι της Browning. Αρχίζοντας από το κλείστρο που είναι και το βασικό εξάρτημα, διαπιστώνω, ότι έχουν βασιστεί μεν στη φιλοσοφία Benelli, αλλά έχουν εξελίξει περισσότερο το μηχανισμό. Η βασική

διαφορά βρίσκεται στον πίρο που περιστρέφει την κεφαλή, η οποία κλειδώνει στην κάννη σε τέσσερα σημεία. Ενώ στην Benelli ο πίρος είναι κινητός και βρίσκεται στο επάνω μέρος του κλείστρου, εδώ είναι σταθερός στο δεξί πλευρό του κορμού και πάνω του ολισθαίνει η κεφαλή. Αυτό δίνει μεγαλύτερη σταθερότητα, ένα κινούμενο εξάρτημα λιγότερο και 40% μικρότερη κίνηση από παρόμοιους μηχανισμούς που ήδη κυκλοφορούν σε διάφορες μάρκες. Το σύστημα αυτό λειτουργίας η Browning το ονομάζει Kinematic, επισημαίνοντας, ότι η όλη λειτουργία βασίζεται στην ανάκρουση όπως και στο παλαιό Auto 5, όπου όμως η κίνηση παρέσυρε και την κάννη, η οποία επανερχόταν με μακρύ εξωτερικό ελατήριο. Το κλείστρο του Α5 ξεκλειδώνει όπως στο απόλυτα επιτυχημένο ραβδωτό Bar.

Ολόκληρο το κλείστρο είναι επικαλυμμένο με Nickel Teflon, ούτως ώστε να ελαχιστοποιούνται οι τριβές και να εξασφαλίζεται ταχύτερη λειτουργία και μεγαλύτερη καθαριότητα. Σύμφωνα με τους ανθρώπους της Browning, η λειτουργία του Α5 είναι 8 έως 10% ταχύτερη από κάθε άλλο όπλο. Η ουρά του κλείστρου μοιάζει με εκείνη της Maxus, και έχει όπως και στη Maxus μελετηθεί έτσι, που να μην χρειάζεται να ψάχνουμε τη «φωλιά» του εμβόλου που πηγαίνει μέσα στο κοντάκι. Αυτό σημαίνει, ότι μπορούμε να βγάλουμε το κλείστρο για να το καθαρίσουμε χωρίς να βγάλουμε τη σκανδαλοθήκη. Η σκανδάλη είναι από τις πιο γρήγορες στον κόσμο με μικρή διαδρομή σφύρας, ούτως ώστε να ελαχιστοποιείται ο χρόνος πυροδότησης και επανόπλισης. Αποτέλεσμα είναι μια εξαιρετική ταχυβολία, τέτοια που δε νομίζω ότι μπορεί να την αξιοποιήσει ανθρώπινο χέρι.

Ένα έξυπνο μπουτόν μπροστά από τον υποφυλακτήρα της σκανδάλης, ενεργοποιεί το cut off, το οποίο κρατά πίσω το κλείστρο αν αδειάσει το όπλο, ή φέρνει φυσίγγια από την αποθήκη αν είναι γεμάτο, χωρίς όμως να επηρεάζει το πατενταρισμένο από την Browning Speed Loading, που είναι και σήμα κατατεθέν της εταιρίας. Το πιο εντυπωσιακό όμως απ’ όλα είναι ο διευρυμένος αυλός της κάννης. Οι κάννες είναι κατασκευασμένες με τεχνολογία Vector Pro, δηλαδή νέας γενιάς διευρυμένου αυλού, με επιμηκυμένο κώνο και χρησιμοποιούνται τα μακριά τσοκ Invector DS (Double Seal) με ορειχάλκινο δακτύλιο στεγανοποίησης που συναντήσαμε για πρώτη φορά στο αλληλεπίθετο 725 και εξασφαλίζουν ομαλότερη έξοδο της βολής από την κάννη, χωρίς να επιτρέπουν στα αέρια να περνούν στο χώρο του σπειρώματος. Οι κάνες είναι χρωμιομένες εσωτερικά και έχουν πιστοποιηθεί και για ατσάλινα, εκτός από τα μολύβδινα σκάγια.

Το μήκος των κανών ποικίλει από 66 έως 81 εκατοστά. Το Α5 είναι Magnum με θαλάμη 3” και δουλεύει άνετα με γομώσεις από 28 έως 53 γραμμάρια σκάγια. Απ’ ότι μας είπε ο Olivier, το όπλο θα κυκλοφορήσει και σε έκδοση Super Magnum αλλά μόνο στην Ευρώπη, όχι στην Αμερική (;;;) Η ρίγα σκόπευσης είναι ίσια, με στόχαστρο οπτικής ίνας και αυτό με έκανε ιδιαίτερα χαρούμενο, καθώς ουδέποτε συμπάθησα το σύστημα Step Rib. Σύμφωνα με την Browning το Α5 έχει από 25 έως 50% μικρότερη αναπήδηση στομίου από ένα Benelli SBE II ή Vinci. Η μεγάλη κλίση του κοντακιού ρυθμίζεται με φλάντζες αλλαγής, ανάλογα με τα γούστα του κατόχου, ενώ υπάρχει δυνατότητα να ρυθμιστεί και το μήκος του κοντακιού από 350 χιλιοστά (355 στο ξύλινο) έως 382 με ειδικά ενθέματα τα οποία πωλούνται εξτρά. Το πέλμα είναι το γνωστό πλέον Inflex που δεν κολλάει στα ρούχα και απορροφά μεγάλο μέρος από την ανάκρουση. Σύντομα το Α5 θα κυκλοφορήσει και με λευκή βάση διακοσμημένη με κυνηγετικές παραστάσεις.

Το απόγευμα της πρώτης κυνηγετικής ημέρας ήταν ακόμη πιο ευχάριστο κυνηγετικά. Η περιοχή στην οποία κυνηγήσαμε είχε πολύ περισσότερα πουλιά, σε βαθμό που με έκανε να αισθανθώ κορεσμό. Το A5 ήταν απολαυστικό. Έριξα τόσα φυσίγγια όσα δεν έριξα ολόκληρη την κυνηγετική περίοδο στην Ελλάδα. Ενδεικτικά θα αναφέρω, ότι όλοι μαζί καταναλώσαμε σε τρεις ημέρες 12.500 φυσίγγια. Δοκίμασα τρείς μάρκες φυσιγγίων και στο τέλος σταμάτησα τις κοντινές βολές, προσπαθώντας να καταλάβω τι απόδοση έχει το όπλο στις μεγάλες αποστάσεις. Ομολογώ ότι δεν περίμενα ποτέ ότι θα απέδιδε τόσο καλά σε αποστάσεις μεγαλύτερες από 35 μέτρα.

Σήμερα, μερικούς μήνες μετά, προσπαθώ ματαίως να βρω τι δεν μου άρεσε στο Α5. Οι άνθρωποι της Browning είναι προφανές ότι προσπάθησαν να αναβιώσουν το θρύλο του Auto 5, όμως έφτιαξαν το πιο μοντέρνο όπλο που υπάρχει στη γκάμα της Browning. Σκέπτομαι ότι όταν ο John Moses Browning, σχεδίασε το 1900 το πρώτο Auto 5 ξεκίνησε από το μηχανισμό, τον οποίο «έντυσε» με την τόσο οικεία σήμερα φορεσιά, που έγινε σημείο αναφοράς, «σχολή» κυνηγετικών όπλων, στυλ το οποίο αντέγραψαν πολλοί και σκοπευτικό πρότυπο που άλλοι το λάτρεψαν και άλλοι το μίσησαν. Σήμερα οι άνθρωποι της Browning πήραν αυτή τη φορεσιά και την φόρεσαν σε ότι πιο σύγχρονο και λειτουργικό κατασκεύασε η εταιρεία τα τελευταία 120 χρόνια.

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Καρδίτσα: Λύκος κατασπάραξε 85χρονη – Εκτιμάται ότι ήταν ήδη νεκρή

Καρδίτσα: Λύκος κατασπάραξε 85χρονη - Εκτιμάται ότι ήταν ήδη νεκρή Η σορός της βρέθηκε στο κρεβάτι της - Τι έδειξε η ιατροδικαστική εξέταση Συναγερμός έχει σημάνει...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ