Aν κάποιος επιχειρούσε να βρει εντοπίσει κάποια ορόσημα στην ιστορία της Beretta, τότε είναι βέβαιο ότι θα σταματούσε στην εποχή που η ιταλική εταιρία παρουσίασε το πρώτο της σουπερποζέ.
Όταν έκανε την εμφάνισή του στην παγκόσμια αγορά το πρώτο αλληλεπίθετο της Browning, οι ιδιοκτήτες της Beretta ανέθεσαν στον Τούλιο Μαρενγκόνι να σχεδιάσει και να κατασκευάσει ένα αντίστοιχο όπλο, που θα έφερε το σήμα της δικής τους εταιρίας.
Ο Μαρενγκόνι δεν εντυπωσιάστηκε από το σχέδιο του σουπερποζέ της Browning, καθώς βρήκε το όπλο πολύ υψηλό σε προφίλ, βαρύ και άσχημο. Αυτοί οι χαρακτηρισμοί συνέχισαν να χρησιμοποιούνται για το Browning, τα επόμενα 70 χρόνια.
Το σύστημα κλειδώματος
Για να μειώσει το υψηλό προφίλ στο όπλο που σχεδίαζε, ο Μαρενγκόνι στράφηκε σε ένα σύστημα κλειδώματος που χρησιμοποιείται ευρέως σε πλαγιόκαννα. Η ιδέα του θεωρήθηκε ριζοσπαστική και επικίνδυνη, αλλά τελικά αποδείχτηκε εξαιρετικά ασφαλής και αξιόπιστη με αποτέλεσμα ακόμα να εφαρμόζεται στα σύγχρονα αλληλεπίθετα που κατασκευάζει η Beretta.
Το άλλο βασικό στοιχείο του σχεδιασμού ήταν η χρήση του monoblock, ενός συστήματος σύνδεσης των καννών στο πίσω μέρος, που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά από την Beretta το 1913. Τώρα, το συγκεκριμένο σύστημα χρησιμοποιείται σχεδόν κ σε όλα τα μοντέλα και το βασικό πλεονέκτημά του είναι ότι μειώνει την παραμόρφωση των καννών και παρέχει πολύ ακριβή ευθυγράμμιση. Η σειρά SO –έτσι ονομάσθηκαν τα πρώτα αλληλεπίθετα της Beretta- πρωτοεμφανίστηκε γύρω στο 1932, αλλά δεν ήταν διαθέσιμο στο εμπόριο πριν το 1935.
Το διακριτικό χαρακτηριστικό της SO σειρας είναι ότι σχεδιάστηκε εξαρχής ως πραγματικό sidelock (ολόκληρες φωτιές). Αναγνωρίζοντας από νωρίς ότι αυτό θα ήταν ένα ακριβό όπλο η Beretta επέλεξε να σχεδιάσει ένα boxlock (μισές φωτιές) που βασίζεται στο ίδιο σύστημα κλειδώματος, το Model ASE που βγήκε στην αγορά το 1949. Τα SO προοριζόταν από την αρχή να είναι ένα όπλο τόσο για κυνήγι όσο και για χρήση στο σκοπευτήριο. Ο κατάλογος του 1935 συμπεριλάμβανε ένα σκοπευτικό μοντέλο με την ονομασία S.03 Super Tiro, με διπλή σκανδάλη και αυτόματους εξελκείς.
Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
Η παραγωγή του συγκεκριμένου μοντέλου –και όχι μόνο- περιορίσθηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Λίγους μήνες μετά το τέλος του, όμως, τα αλληλεπίθετα της Beretta κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους στην αγορά, έχοντας παραμείνει σχεδόν τα ίδια σε ότι αφορά τον σχεδιασμό και τα μηχανικά μέρη, με τα πρώτα μοντέλα. Η μοναδική αλλαγή ήταν η προσθήκη μιας νέας έκδοσης, με την ονομασία Extra Lusso.
Οι περιγραφές των μοντέλων και η αρίθμηση των όπλων της σειράς SO είναι κάπως περίπλοκες. Αρχικά δόθηκε ο τίτλος SO1 και ακολούθησε το SO2 «Super Caccia» τη δεκαετία του 1960. Η ονομασία SO3 δόθηκε στο σκοπευτικό μοντέλο και το SO4 εντάχθηκε στη σειρά το 1968 ενώ ακολούθησε το SO4 Trap το 1971, που περιγράφεται ως «προερχόμενο από το SO3 EL». Τα όπλα Sporting clays άρχισαν να εμφανίζονται στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και το 1989 το SO5. Σκοπευτικά μοντέλα έχουν επίσης παραχθεί στις σειρές SO6 και SO6 EELL κατά την τελευταία δεκαετία.
Όπως συμβαίνει με όλα τα χειροποίητα όπλα, υπάρχουν πολλές μοναδικές προδιαγραφές, με πολλά όπλα κατασκευασμένα με ειδική παραγγελία, οπότε κάθε SO πρέπει να εκτιμάται ξεχωριστά. Ένα άλλο κεφάλαιο της ιστορίας SO άνοιξε το 1990, με την εισαγωγή του SO9, το οποίο ήταν το πρώτο όπλο που ήταν διαθέσιμο σε μικρότερα του 12 διαμετρήματα . Αυτά τα εκπληκτικά όπλα μπορούν να παραγγελθούν σε διάμετρο 20 και 28 και 0,410 και παραμένουν τα πιο σπάνια των SO.
Σε αυτά που πρέπει να προσθέσουμε και το SO10, ένα εντελώς νέο σχέδιο που κυκλοφόρησε το 2004. Αν και φέρει το περίφημο πρόθεμα SO, αυτό είναι ένα πολύ διαφορετικό όπλο από το πρωτότυπο, σχεδιασμένο για να θέσει την Beretta ανάμεσα στην ελίτ της ιταλικής οπλοκατασκευής.
Οικογενειακή παράδοση η σκοποβολή
Η οικογένεια Beretta συμμετείχε σε μεγάλο βαθμό στα σκοπευτικά αθλήματα με τον Κάρλο Μπερέτα, ανιψιό του Πιέτρο, να διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη των σκοπευτικών όπλων φέρνοντας στο εργοστάσιο την εμπειρία από πρώτο χέρι. Για τους Ιταλούς οπλοποιούς οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν ανέκαθεν το μεγάλο τους ποθημένο.
Το πρώτο χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιάδα, το πήρε η Beretta στη Μελβούρνη το 1956, όταν ο Λιάνο Ροσίνι κέρδισε στο Trap με το SO3EELL του.
Ο αντίκτυπος του Beretta SO δεν αφορά μόνο τον αριθμό των όπλων που πωλήθηκαν ή τα μετάλλια που κέρδισαν, αλλά έχει να κάνει με την επιρροή που είχε στην παγκόσμια οπλοβιομηχανία. Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι το γεγονός ότι η επιτυχία της σειράς άλλαξε και την γενικότερη φιλοσοφία της ίδιας της Beretta, στρέφοντάς την σε μεγάλο βαθμό στην εξέλιξη και ανάπτυξη των αλληλεπίθετων.
ΕΝΘΕΤΟ
Τούλιο Μαρενγκόνι. Μία ζωή στην Beretta
Ο Τούλιο Μαρενγκόνι εργάστηκε στο εργοστάσιο του Γκαρτόνε όλη του την ζωή. Ξεκίνησε ως μαθητευόμενος το 1894 και έγινε επικεφαλής σχεδιαστής το 1904, μια θέση που κατείχε μέχρι το θάνατό του το 1965. Τόσο σημαντικός ήταν για την εταιρεία που ζούσε σε ένα διαμέρισμα που του παρείχαν οι εργοδότες του. Η συμβολή του στην ανάπτυξη της σύγχρονης αυτοκρατορίας Beretta ήταν τεράστια.
Πέρασε μεγάλο μέρος της πρώιμης καριέρας του σχεδιάζοντας και τελειοποιώντας τη σειρά πιστολιών της Beretta, με αποκορύφωμα το μοντέλο 34 που κατασκευάστηκε σε εκατοντάδες χιλιάδες και παρέμεινε στην παραγωγή για πάνω από 40 χρόνια, αλλά ήταν εξίσου έμπειρος στο σχεδιασμό λειόκαννων όπλων.
